Benjamin Lacombe

Toon alleen recensies op Leestafel van Benjamin Lacombe in de categorie:

Benjamin Lacombe op internet:

Categorie: Recensies 6-9jr

Verliefde vlinders
Benjamin Lacombe

Benjamin Lacombe is vooral bekend om de prachtige illustraties in zijn boeken en dit boek is daarop geen uitzondering. Al bij het openslaan van het boek kom je gelijk in de juiste sfeer. We zien door een cirkelvormig opengewerkt schutblad de warme gloed van een lampion met enkele vlinders daaromheen dansend.

Die lampion hangt in Japan en wel in het ouderlijk huis van de veertienjarige Naoko waar ze op dat moment van haar vader te horen krijgt dat ze naar Kyoto moet vertrekken. Ze zal daar de traditionele opleiding moeten volgen om een fatsoenlijke jongedame te worden. Dat is wel het laatste wat Naoko wil, ze wil niet leren hoe ze sierlijk thee moet inschenken en hoe en wanneer ze moet praten, opstaan, zitten, lachen enz.. Ze wil haiku's schrijven, literatuur studeren.
En dan krijgt ze een idee. Ze betrekt de met haar meereizende trouwe dienstbode Suzuki in haar plan en deze helpt haar verder. Suzuki beseft namelijk dat Naoko ongelukkig zal worden als ze de wensen van haar vader opvolgt. En zo komt het dat Naoko in Tokyo voortaan door het leven gaat als man. Maar dan ontmoet ze de vriendelijke, intelligente zestienjarige Kamo... De rest laat zich raden.
Helaas is er geen happy end. Het verhaal zelf is namelijk een Japanse variant op het verhaal over De twee koningskinderen.

In de tekst zitten wel enkele grappige opmerkingen zoals toen 'Naoko nog maar drie lychees hoog was', maar de ondertoon is, zoals in bijna al Lacombe's boeken, melancholiek, weemoedig, licht tragisch. Het verhaal zelf is een beetje dun, maar de ongelooflijk mooie prenten maken alles goed. Deze zijn namelijk van een adembenemende schoonheid dankzij de gebruikte kleuren en de bijzondere techniek die Lacombe tot in zijn vingertoppen beheerst. Hij kan trefzeker elk denkbare sfeer schetsen. Bij het afscheid tussen Suzuki en Naoko bijvoorbeeld, is de droefenis bijna voelbaar maar ook het latere plezier van Naoko en Kamo evenals de tragiek van het verhaal stralen van de pagina's af.

De boeken van Lacombe zijn in mijn ogen collector's items vanwege de vakmanschap van de afbeeldingen en de fraaie, kleurrijke uitvoering van de boeken zelf. Het is elke keer opnieuw een groot plezier om deze boeken te mogen lezen en bekijken.

- Helaas is nergens een inkijkexemplaar te vinden op het wereldwijde net. -

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Madame Butterfly
Benjamin Lacombe

Benjamin Lacombe 'versprookt' bestaande verhalen door middel van dromerige sfeervolle afbeeldingen in zijn heel eigen stijl.
Na onder andere het prachtige Christmas naar een novelle van Olivia Ruiz en het in beelden omgezette mythe over Ondine is er nu dit unieke boek verschenen, Madame Butterfly, naar de opera van Puccini, wat het droevige verhaal rond de Japanse geisha Butterfly weergeeft.

Alleen de cover is al een klein kunstwerk op zich. We zien een geisha omringd door een groot aantal schitterende blauwe vlinders die grote vleugels op haar rug vormen. Ook het zwarte lint waarmee het boek vastgestrikt is maakt het boek al anders dan andere boeken. Dat lint is nodig want het boek bestaat niet uit gewone pagina's die vastzitten aan de boekrug, het boek bevat pagina's die als een harmonica uitklapbaar zijn. De harmonica is aan beide zijde bedrukt waarop aan de ene kant het verhaal verteld wordt en aan de andere kant zie je een fresco in potlood en aquarel, als een oosters kamerscherm van maar liefst tien meter lang!

Sla je het boek open dan wordt je onmiddellijk meegevoerd door het verhaal en de prachtige warmgekleurde afbeeldingen. Je waant je in het toenmalige Japan van rond 1900 waar de handel in Nagasaki enorme aantrekkingskracht uitoefent op Europa en Amerika.

We zien op een portret de Amerikaanse luitenant Pinkerton die op het schip de USS Abraham Lincoln gearriveerd is in de baai van Nagasaki. Hij heeft het vaste voornemen een Japanse echtgenote te nemen voor de tijd dat hij daar zal verblijven.
We zien in het theehuis de prachtige geisha Butterfly, teer en delicaat als een vlinder, waar de luitenant onmiddellijk voor valt, haar wil hij hebben! Dat een geisha niet 'uitgehuwelijkt' hoort te worden interesseert hem niet. Butterfly zal en moet zijn vrouw worden en zo gebeurt het. Onbekend met alle gebruiken en regels van Japan beseft de luitenant niet wat hij aanricht. Butterfly zegt voor hem het zo bevochten geishaleven vaarwel en neemt haar huwelijk heel serieus.

We zien op de afbeeldingen een in mooie kimono geklede Butterfly wandelend door het fraaie Japanse landschap met haar luitenant. De (helle?)honden lopen mee. We zien een portret van Butterfly op haar mooist met een hoofd omringd door schitterend gekleurde vlinders. Maar we lezen dat de luitenant en zij niet gelukkig zijn. Butterfly verandert niet in een vrije, vrolijke verliefde vrouw, zij blijft de keurige, vriendelijke geisha en elke dag besteed ze uren aan haar uiterlijk zoals een geisha betaamt. Toch heeft ze haar hele leven ingesteld om het de luitenant zo aangenaam mogelijk te maken want hij is nu haar levensgezel, haar partner, haar man.

En dan komt de dag dat luitenant Pinkerton terugkeert naar Amerika. Omdat ze zo verdrietig is belooft hij haar dat hij terug zal komen in de lente, wat hij echter helemaal niet van plan is.
We zien daarna een Butterfly die wanhopig is, een inktvis dragend, zijn kop is als een buik van een zwangere vrouw, zijn tentakels lijken haar te verstikken. Na het vertrek van de luitenant staat Butterfly met hun zoontje, dat na zijn vertrek geboren is, elke lente in de haven op de uitkijk. Ze gelooft er heilig in dat hij terugkomt en wijst alle huwelijksaanzoeken af.
En dan keert hij eindelijk terug... met zijn Amerikaanse vrouw. Een drama volstrekt zich.

Hoe meer je naar de prachtige afbeeldingen kijkt, hoe meer je alle verwerkte symboliek ontdekt die allen verwijzen naar het droevige eind.
Butterfly als een foetus opgekruld, liggend in een kist waarin haar persoonlijke spullen zaten, Butterfly omarmd door een zwaan verwijzend naar de mythe Leda en de zwaan etc.
Een kind zal dit alles ontgaan en ziet alleen de ongelooflijk mooi gemaakte afbeeldingen en neemt het 'sprookje' tot zich als zijnde een verhaal zoals zoveel verhalen. De diepere laag zal niet gezien worden. Daardoor is het prachtig bewaarboek geworden. Een boek dat voor een kind langzaam zijn verhaal zal blootgeven want hoe ouder het kind wordt, hoe meer het van het mooie verhaal zal gaan begrijpen. Als het kind later eventueel ook nog met de muziek van de mooie opera van Puccini in aanraking komt, zullen de beelden uit dit boek en de muziek tot een schitterend geheel samensmelten. Want schitterend is het.

Zie ook het filmpje op youtube over dit boek

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Swinging Christmas
- naar een novelle van Olivia Ruiz -
Tekst en illustraties: Benjamin Lacombe

Robin woont in Helemaalnietsgat, een heel saai dorp waar nooit iets gebeurt. Toch verveelt Robin zich nooit behalve op school waar hij de Koning van de Stommiteiten genoemd wordt.
Elk jaar, vlak voor Kerstmis, maakt Robins moeder mandjes voor de eenzame of arme mensen van het dorp en Robin brengt ze dan weg. Maar toen ze vroeg of hij een mandje wilde brengen naar de arme kluizenaar sloeg de schrik hem om het hart. Iedereen vindt Bernard de kluizenaar eng. Zelfs de stoerste jongens op school zijn bang voor hem. Maar zijn moeder kent geen pardon, ondanks Robins smoezen, hij moet het mandje brengen...

Robin ging de deur uit. Angst snoerde zijn maag dicht.
Het bos werd donkerder met elke stap die hij deed. Zelfs de dieren bleven bij het oude huis vandaan. [...]
Koud zweet brak hem uit. Zijn hart bonkte. Hij had flanellen benen en de angst vertraagde zijn stap.

Maar vlakbij het huis hoorde hij muziek. Merry little Christmas...? Robin kon het niet verstaan maar het klonk wel heel mooi.
Opeens voelde hij een hand die zijn arm pakte... Robin schrok zich een ongeluk. Hij gilde. Maar het was geen enge man. Het was wel een heel grote man met een bontjas en een lange baard. Hij maakte chocomelk voor Robin.
Robin keek zijn ogen uit, in het huis van de kluizenaar lagen overal boeken en uit de grammofoon kwam heel mooie muziek gezongen door een vrouw. Aan de muren hingen muziekinstrumenten en allemaal affiches van een heel mooie vrouw met een bloem in haar haar.

Bernard vertelt over de muziek, het is jazz-muziek. Robin vindt het prachtig, zoiets heeft hij nog nooit gehoord. Bernard vertelt ook het verhaal van Gargantua, ademloos volgt Robin het verhaal, maar Bernard kan het niet uit vertellen. Het wordt te laat Robin moet weer naar huis. Bernard geeft Robin het boek waar het verhaal in staat mee. Maar thuis is de muziek er niet en de stem van Bernard er niet. Robin ziet alleen maar letters die door elkaar lopen... het lukt hem gewoon niet!
De volgende dag gaat Robin terug naar Bernard en vol liefde helpt de oude man Robin met lezen. De jazzmuziek is daarbij een leidraad. Bernard vertelt wie de vrouw is en waarom hij zo graag naar haar luistert. Langzamerhand ontstaat er een warme vriendschap tussen de oude man en de jongen. Hij leert Robin dat als je goed kunt lezen, de woorden, net als muziek vol ritme zijn. Robin geniet.

Het verhaal is hartverwarmend maar wie bekend is met boeken van Benjamin Lacombe weet al dat de illustraties nog mooier dan het verhaal zijn. Hij verstaat de kunst om heel sfeervol en warm het weemoedige maar liefdevolle verhaal over lezen, muziek, liefdesverdriet en vriendschap op zijn eigen schitterende manier uit te beelden. De afbeeldingen (1e 4 plaatjes bovenste rij) zijn opnieuw adembenemend mooi.
Achterin het boek staan de teksten en een CD met de jazzliedjes die in het boek genoemd zijn, gezongen door Olivia Ruiz & The Red Star Orchestra. Als je deze CD opzet tijdens het lezen raak je helemáál in de juiste stemming.
Wil je iemand een groot plezier doen, van 9-90 jaar, koop dan dit boek, succes verzekerd.

Lees de reacties op het forum en/of reageer: