Beatrijs Oerlemans
Categorie: Recensies 6-9jr
De sterrenkijker
Maarten, de ik-verteller, is met zijn vrienden Roos en Max op weg naar Katteneiland. Daar woont Timo, een vriend van Max die hij al tien jaar niet gezien heeft. Ze hebben maar net genoeg tijd, er mag niets tegenzitten, want op 26 juli móeten ze op het eiland zijn. En dan is het de bedoeling dat ze de berg beklimmen, waar één keer in de vijf jaar een sterrenregen valt. Wie daar bij is mag een wens doen.
En wensen hebben ze wel, deze drie: Maarten woont alleen met zijn vader die heel hard werkt en geen tijd heeft voor zijn zoon. Het contact tussen hen is verstoord geraakt na de dood van zijn moeder. Roos wil zo ontzettend graag in een circus werken, haar kunsten vertonen in de nok van de tent, maar ze heeft een ongeluk gehad toen ze zeven jaar was en heeft een houten been. Niet gek dat haar bezorgde vader een heel andere toekomst voor haar wil. En Max wil dus Timo zien.
Of ze de sterrenregen halen? Het zit hen niet mee. De berg lijkt ontoegankelijk.
Dus dan kunnen ze die wensen ook wel op hun buik schrijven.
Maar de reis is nog niet voorbij, en de avonturen ook niet.
Drie personen op een bootje. Zij zijn niet zoals je dat in eerste instantie aanneemt. Gaandeweg wordt duidelijk dat Max een kat is. Maar dan wel eentje die op gelijk niveau staat als de twee menselijke wezens. Dat maakt het verhaal heel bijzonder. Het is als een sprookje, maar dan een waarbij de lezer uitgedaagd wordt om zelf te ontdekken hoe het zit.
Er zijn hele leuke vondsten: die paarse fles bijvoorbeeld die echt een postservice biedt. Een oom Berend die naar Amerika is gevaren. Een kat die zich uitleeft op het bakken van de heerlijkste taarten en ook andere lekkere gerechten kan maken. Dat gele kistje dat Max bij zich heeft.
Maar vooral het idee van tweelingvrienden.
Dit is een heel mooi avonturenverhaal, maar ook veel meer dan dat. De kracht zit hem in de meerdere lagen, en al neemt een kind die niet allemaal in zich op, dat is geen probleem: het blijft een mooi verhaal, en kan dan een boek worden dat je leest en herleest tot het van ellende uit elkaar valt. Maar dat zal niet snel gebeuren, want de papierkwaliteit is uitstekend en het is stevig gebonden. Dan zijn er ook nog de prachtige tekeningen, die niet bij de tekst staan, maar twee volle pagina’s groot zijn en tussendoor gevonden kunnen worden. Ook de stijl van schrijven is prachtig, beeldend met een prima woordkeuze, kort en duidelijk als dat uitkomt, in een duidelijk lettertype, en genoeg witruimte.
Er is eigenlijk niet één minpuntje te vinden, nog niet het kleinste!
‘De woorden waren er wel, maar ze mochten geen geluid maken.’
ISBN 9789047705871 | Hardcover | 125 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | september 2013
Illustraties van Peter-Paul Rauwerda Leeftijd vanaf 8 jaar
© Marjo, 25 mei 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De sterrenkijker
Maar de 25e vertrok Max met een schip, hij kon Timo nergens vinden, maar liet een briefje voor hem achter dat hij ooit terug zou komen om samen naar de sterrenregen te kijken. En nu is het zover, Max kan 10 jaar later eindelijk zijn belofte inlossen.
Roos heeft een houten been en haar vader is daarom altijd bezorgd. Roos vindt dat bezorgde gedoe maar vervelend, toch wilde Maarten dat hij zo’n vader had. Zijn vader werkt altijd; doordeweeks, in het weekend, in de vakantie, hij ziet Maarten amper staan.
Maarten denkt aan zijn vader toen die hem een zoen gaf bij zijn vertrek. ‘Die voelde hoekig en hard, alsof hij vergeten was hoe je een zoen moet geven.’
De drie vrienden komen net op tijd bij het katteneiland aan, diezelfde avond zal de sterrenregen vallen. Max is heel blij zijn grote vriend Timo terug te zien en met ze allen kijken ze naar de sterrenregen. Nu mogen ze allemaal een wens doen…
Ze hebben het heerlijk op het katteneiland maar Max heeft schippersbloed en na een week plezier maken wil hij weer verder. Roos is blij, dan zal misschien haar wens ook uitkomen. Het schip zet namelijk koers naar het circuseiland, zij wil daar graag optreden, dan weten haar ouders dat ze het echt kan en het niet zo gevaarlijk is als haar ouders denken.
Roos en Maarten houden contact met thuis via flessenpost. Tot Maartens’ verbazing heeft hij zelfs meer contact met zijn vader dan thuis. Ook al zijn papa's berichtjes kort toch is Maarten er heel blij mee.
En dan is de wens van Maarten nog over, maar wat voor wens heeft hij eigenlijk? Hij wil iets doen wat hij heel moeilijk vindt maar misschien kan hij het nu wel, nu hij zulke lieve vrienden heeft. Voor zijn wens moet hij namelijk eerst de zware reis maken naar het eiland van de herinneringen…
Hij zal zijn verborgen verdriet een plek moeten geven. Roos staat hem daarin bij, ze heeft die stralende positiviteit en dat liefdevolle begrip waardoor alles minder moeilijk is voor Maarten. Ze laat hem in zijn waarde en weet wanneer ze hem even met rust moet laten of af moet leiden.
Een verhaal dat niet zo luchtig is als aanvankelijk lijkt. Vooral de tocht die Maarten moet maken is ontroerend. Hoewel hij soms rechtsomkeer wil maken neemt hij uiteindelijk toch het roer letterlijk en figuurlijk in handen. Hij vaart een vertrouwde maar toch een nieuwe koers. Een koers die hem andere wegen laat zien én de weg wijst. Een koers die hem oplucht, licht en vrij maakt.
Prachtig invoelend verwoord door Beatrijs Oerlemans.
Een mooi verzorgde uitgave met fantastische, sfeervolle, paginagrote afbeeldingen in kleur, gemaakt door Peter-Paul Rauwerda, die uitstekend aansluiten bij dit gevoelige verhaal.
ISBN 9789047705871 | Hardcover | 125 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | september 2013
Leeftijd 8+
© Dettie, 24 november 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer: