Angelique van Dam
Joehoe! Ik wil een koe
Maar de koe kreeg ze ook niet. Ze begrijpt het niet: het is wat ze het liefste wil en het dier kan best op het balkon van hun appartement. Ze zal alvast gras zaaien.
Je kan een koe niet uitlaten, zegt mama. Wel hoor, vindt Laura: ze zal voor een bakfiets zorgen. En wat moeten ze met de plas van een koe? Wegspoelen met een plantengieter. En de poep? Die kan in de container, of ze kan mest verkopen. Kan ze meteen het hooi mee betalen.
Laura weet overal een antwoord op, mama kan geen nee meer zeggen. En ze is dan ook reuze blij als ze een briefje vindt: jij krijgt een ‘koe’, staat erop. Ze is zo blij dat ze niet ziet hoe mama dat geschreven heeft, met aanhalingstekens. En des te groter is haar woede en teleurstelling als mama aan komt zetten met een knuffelkoe!
Hoe komt Laura aan het idee van een koe? Haar oma woonde op een boerderij, en had een koe. Marie, de koe, was een echte knuffelkoe, en nu oma er niet meer is, en ze dus ook niet naar de boerderij gaan, wil Laura een eigen koe. Ze droomt er van, ze wil boerin worden en ze praat nergens anders over. In de klas houdt ze een spreekbeurt over de koe.
En dan verandert alles: de boerderij kan niet verkocht worden, en papa en mama besluiten er zelf te gaan wonen. Laura is helemaal hoteldebotel: dan kan het eindelijk! Haar eigen koe! Maar haar ouders gaan niet zomaar overstag: zij willen een garage maken van de stal. En de buurman heeft koeien, dan helpt ze daar maar mee. Dat is niet hetzelfde vindt Laura, en ze blijft vastbesloten: zij wil een koe!
‘Allemaal knettervol met koeien. Bij elk weiland stop ik. Als alle koeien mijn kant op kijken, roep ik: Hallo! Ik ben Laura en ik woon hier pas net.’ Het is leuk om ze te vertellen dat ik nieuw ben. Als ik wegfiets kijken ze me na. Dat komt door mijn fiets. Ze hebben natuurlijk nog nooit zo’n mooie stadsfiets gezien.’
Zo interpreteert ze steeds op een heel eigen manier wat de koeien doen. Dat levert hilarische situaties op in dit verhaal met veel meer sprankelende humor. Laura is een vindingrijke jongedame. Zo gaat ze bijvoorbeeld veel - heel veel - melk drinken, dan willen haar ouders vanzelf een koe hebben.
Haar kleding is zwart-wit: zoals Marie de koe. En dat gras zaaien pakt ze ook heel voortvarend aan.
Behalve dat je een grappig verhaal leest krijg je spelenderwijs veel informatie mee over koeien. Over het dier zelf en over hoe een boer er mee omgaat. Het wordt erg beeldend verteld, je ziet gewoon voor je hoe ze uitglijdt in die koeienvlaai, of met de koe verstoppertje speelt. En die beschuit met muisjes!!! Prachtige scene! De zwart-wit (net als de koe!) tekeningen van Kees de Boer zijn helemaal goed: expressief en grappig.
Als dit boek volgend jaar meedingt bij de debuutprijzen voor jeugdboeken (De Hotze de Roosprijs bijvoorbeeld) zou het best eens hoge ogen kunnen gooien.
ISBN 9789048831838 | Hardcover | 160 pagina's | Uitgeverij Moon | april 2016
Illustraties van Kees de Boer | Leeftijd: 8+
© Marjo, 11 mei 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
