Angelique van Dam

  Categorie: Recensies 6-9jr

Iedereen een ster (behalve ik) Iedereen een ster (behalve ik)


Als de meester van groep 6 bedenkt om eens iets anders dan anders te doen voor de maandafsluiting, is iedereen in de klas meteen enthousiast: ze mogen allemaal iets laten zien waar ze goed in zijn. De een kan goed dansen, de ander zingt mooi, een jongen kan een voetbal heel lang hooghouden. En zo heeft iedereen een talent.

Iedereen, behalve Svenja. Als ze anderen vraagt wat zij vinden dat ze goed kan, zeggen ze dat ze zo vrolijk is, en er leuk uit ziet. En ze kan goed opruimen. Maar wat kan je daar nou mee? Haar vader kan ook al niet helpen, want die geeft meteen toe dat de bloemkool die ze gekookt heeft mislukt is. En poes Noppes wil niet doen wat Svenja bedenkt.

Dan komt er een nieuwe buurman naast hen wonen. Svenja ontdekt dat hij goochelaar was, ooit. Illusionist, verbetert Gilles haar. Maar hij mag zijn trucs niet verklappen, hij is gebonden aan een beroepsgeheim. Daar heeft ze dus ook al niets aan.

De dag van de uitvoering nadert, en Svenja heeft nog steeds niets bedacht. Als iemand er naar vraagt zegt ze dat het een verrassing is. Maar intussen wordt ze steeds somberder, want iedereen heeft een talent, maar zij dus niet!

Hoe zal dat aflopen? Natuurlijk willen haar vader, de buurman en de meester haar helpen, maar zij kunnen ook niets bedenken!
Of toch?

‘Ik lig in bed. Elke keer als ik mijn ogen sluit vliegen er honderden bloemkolen met ketchup door mijn kamer.
Ze worden achternagezeten door de mooie en lekkere cupcakes van de tv van vanmiddag.
Ik word er duizelig van. Ik wrijf in mijn ogen, dit wil ik helemaal niet zien! Het wordt alleen maar erger.
Springende kinderen plukken de cupcakes uit de lucht. Niemand wil mijn bloemkool.’


Dit is een probleem waar kinderen zomaar tegen aan kunnen lopen. Het gebeurt immers regelmatig dat ze op moeten treden op school! Wat als je dan nergens goed in bent? Niet iedereen kan zomaar zingen, of dansen, maar in iedereen zit iets verborgen. Je moet je talent nog ontdekken, zegt de vader van Svenja. Ja, dat is natuurlijk zo. Maar daar heeft een kind niets aan. Toch is het door hun houding dat Svenja ontdekt waar haar talent ligt.

Dit een prettig leesbaar verhaal met een positief einde. Precies wat je kinderen die wat onzeker zijn wil laten lezen. Iedereen is erg behulpzaam, en misschien is dat niet zo realistisch, maar dat geeft niet.

Angelique van Dam
debuteerde met ‘Joehoe! Ik wil een koe!’, eveneens een lekker positief verhaal. De tekeningen zijn zwart-wit, en passen uitstekend bij de tekst, met een grappige twist.


ISBN 9789048831777 | Hardcover | 160 pagina's | Uitgeverij Moon | april 2017
Leeftijd: 8+

© Marjo, 07 juni 2017


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Joehoe! Ik wil een koe Joehoe! Ik wil een koe


Laura is net jarig geweest: 9 jaar werd ze. En op de tweede plaats op het lijstje stond ‘een koe’. Niet op de eerste plaats, want wat ze bovenaan zet krijgt ze nooit!

Maar de koe kreeg ze ook niet. Ze begrijpt het niet: het is wat ze het liefste wil en het dier kan best op het balkon van hun appartement. Ze zal alvast gras zaaien.  
Je kan een koe niet uitlaten, zegt mama. Wel hoor, vindt Laura: ze zal voor een bakfiets zorgen. En wat moeten ze met de plas van een koe? Wegspoelen met een plantengieter. En de poep? Die kan in de container, of ze kan mest verkopen. Kan ze meteen het hooi mee betalen.
Laura weet overal een antwoord op, mama kan geen nee meer zeggen. En ze is dan ook reuze blij als ze een briefje vindt: jij krijgt een ‘koe’, staat erop. Ze is zo blij dat ze niet ziet hoe mama dat geschreven heeft, met aanhalingstekens. En des te groter is haar woede en teleurstelling als mama aan komt zetten met een knuffelkoe!

Hoe komt Laura aan het idee van een koe? Haar oma woonde op een boerderij, en had een koe. Marie, de koe, was een echte knuffelkoe, en nu oma er niet meer is, en ze dus ook niet naar de boerderij gaan, wil Laura een eigen koe. Ze droomt er van, ze wil boerin worden en ze praat nergens anders over. In de klas houdt ze een spreekbeurt over de koe.

En dan verandert alles: de boerderij kan niet verkocht worden, en papa en mama besluiten er zelf te gaan wonen.  Laura is helemaal hoteldebotel: dan kan het eindelijk! Haar eigen koe! Maar haar ouders gaan niet zomaar overstag: zij willen een garage maken van de stal. En de buurman heeft koeien, dan helpt ze daar maar mee. Dat is niet hetzelfde vindt Laura, en ze blijft vastbesloten: zij wil een koe!

‘Allemaal knettervol met koeien. Bij elk weiland stop ik. Als alle koeien mijn kant op kijken, roep ik: Hallo! Ik ben Laura en ik woon hier pas net.’ Het is leuk om ze te vertellen dat ik nieuw ben. Als ik wegfiets kijken ze me na. Dat komt door mijn fiets. Ze hebben natuurlijk nog nooit zo’n mooie stadsfiets gezien.’


Zo interpreteert ze steeds op een heel eigen manier wat de koeien doen. Dat levert hilarische situaties op in dit verhaal met veel meer sprankelende humor. Laura is een vindingrijke jongedame. Zo gaat ze bijvoorbeeld veel - heel veel - melk drinken, dan willen haar ouders vanzelf een koe hebben.
Haar kleding is zwart-wit: zoals Marie de koe. En dat gras zaaien pakt ze ook heel voortvarend aan.

Behalve dat je een grappig verhaal leest krijg je spelenderwijs veel informatie mee over koeien. Over het dier zelf en over hoe een boer er mee omgaat. Het wordt erg beeldend verteld, je ziet gewoon voor je hoe ze uitglijdt in die koeienvlaai, of met de koe verstoppertje speelt. En die beschuit met muisjes!!! Prachtige scene! De zwart-wit (net als de koe!) tekeningen van Kees de Boer zijn helemaal goed: expressief en grappig.
Als dit boek volgend jaar meedingt bij de debuutprijzen voor jeugdboeken (De Hotze de Roosprijs bijvoorbeeld) zou het best eens hoge ogen kunnen gooien.


ISBN 9789048831838 | Hardcover | 160 pagina's | Uitgeverij Moon | april 2016
Illustraties van Kees de Boer | Leeftijd: 8+

© Marjo, 11 mei 2016


Lees de reacties op het forum en/of reageer: