George
Alex Gino

De tienjarige George heeft best een fijn leven. Ze heeft een leuke moeder, een redelijke aardige oudere broer Scott en een fantastische vriendin Kelly met wie ze lief en leed deelt. Haar vader woont in Pennsylvania met zijn nieuwe vrouw maar het contact is goed. Hij was een betere parttime vader dan fulltime vader. Maar George heeft wel een probleem, een vrij lastig en soms moeilijk probleem. George is namelijk een jongen maar voelt zich een meisje.

In een tas in haar slaapkamer, verstopt onder oude knuffels heeft ze allemaal glossy tijdschriften verstopt. Het lijkt bijna alsof het 'vieze boekjes' zijn, zo angstvallig houdt ze die verborgen. Ze vindt het heerlijk om die te bekijken maar ze weet ook dat een jongen dat niet leuk hoort te vinden. Het liefst zou ze Melissa heten en in meisjeskleren willen lopen maar dat durft ze niet aan haar moeder te vertellen.

Alles verandert als juf Udell vertelt dat ze auditie kunnen doen voor Charlottes' web. Charlotte is de spin en George wil heel graag die rol spelen. Maar ze is wel een jongen, die worden vast niet gekozen. Maar Kelly denkt daar anders over.

'Ik vind het een geweldig idee van je.'
'Welk idee?'
'Dat je auditie wil doen voor Charlotte, Juf Udell vindt het vast prachtig dat jij zoveel geeft om het personage dat je haar graag wil spelen, ook als is Charlotte een meisje en ben jij een jongen. Acteren is toch gewoon doen alsof?'
'Eh...' was het enige wat George kon uitbrengen. Een meisje spelen was voor haar helemaal niet doen alsof, maar ze wist niet hoe ze dat aan Kelly moest vertellen.

Maar juf Udell is helemaal niet onder de indruk, sterker nog, ze is boos op George, hoe haalt hij het in zijn hoofd om de rol van Charlotte te willen? Hoe hard haar woorden bij George aankomen, beseft ze niet. Van George hoeft het hele toneelstuk niet meer, ze helpt wel met de decors. Tot overmaat van ramp krijgt Kelly de rol! Zij mag Charlotte spelen. Echt blij kan George niet zijn voor haar vriendin.

Het begint steeds meer te wroeten bij George en uiteindelijk komt het hoge woord eruit. Ze vertelt aan Kelly dat ze zich een meisje voelt. Gelukkig reageert Kelly heel laconiek 'Als jij vindt dat je een meisje bent, dan vind ik ook dat je een meisje bent.' Nu de waarheid er eenmaal uit is en de hoge drempel genomen is, werkt George toe naar het moment om het aan haar moeder en broer te vertellen. Ondanks verschillende pogingen neemt haar moeder George niet helemaal serieus. George is nog zo jong, die gevoelens veranderen vast nog wel... Maar George weet wel beter.
Haar broer reageert op een heel prettige manier. Hij dacht dat George homo was maar als ze vertelt dat ze denkt dat ze een meisje is dan is een van de reacties:

Gek hè? Maar eigenlijk klopt het wel. Niet lullig bedoeld hoor, maar als jongen ben je niet erg geslaagd. 'Weet ik', zegt George.
Scott keek naar George alsof plotseling alles op zijn plaats was gevallen. George was nog nooit zo blij geweest dat ze een oudere broer had.

Maar het is vooral Kelly die goud waard is. Fantastisch zoals ze George helpt en zich eindelijk haarzelf kan laten voelen. Ze heeft enorm goede ideeën en bedenkt zelfs een plan om George toch de rol van Charlotte te laten spelen. Dan kan gelijk iedereen zien dat George écht een meisje is. Maar of dat plan lukt...

Het is knap hoe dit lastige onderwerp zo natuurlijk en zonder ophef onder woorden is gebracht. George is gewoon George. Natuurlijk wordt ze geplaagd en uitgescholden voor homo door de 'stoere' bink van de klas. Maar dát raakt George niet eens zo, het zijn vooral de 'kleine' dingen die haar meer hinderen. Zoals altijd naar het herentoilet moeten, terwijl ze zich daar totaal niet op haar plek voelt. Ook gymnastiek is vervelend zo tussen de jongens.

Aanvankelijk is het een beetje vreemd dat er over George, toch duidelijk een jongensnaam, als zijnde een meisje gesproken wordt. Maar als je eenmaal weet waarom is het geen punt meer.

Het is het eerste boek voor jonge kinderen dat over dit onderwerp geschreven wordt. De cover is neutraal gehouden wat denkelijk wel prettig is. Kinderen kunnen vrij hard zijn voor elkaar en mogelijk zouden ze in bijvoorbeeld een schoolbibliotheek gaan pesten als iemand met grote letters het onderwerp op de cover zag staan. De covertekst vertelt wel het verhaal, maar je kunt er alle kanten mee op. Daar is duidelijk over nagedacht.
Prettig geschreven boek over een nog vrij onbekend onderwerp.

Lees het eerste hoofdstuk


Alex Gino houdt van glitter, ijsjes, tuinieren, flauwe woordgrappen en verhalen die gaan over de verscheidenheid en complexiteit van het leven. Alex Gino is transgender en geeft hier cursussen en lessen over.

ISBN 9789020674460 | Hardcover | 223 pagina's | Uitgeverij Kluitman | mei 2016
Vertaald door Carla Hazewindus | leeftijd 8+

© Dettie, 11 september 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer: