Blijven ze nog lang?
Tekst en illustraties: Ute Krause

Na een tijd met veel ruzie in huis is papa de roverhoofdman vertrokken. De 7 roverskinderen vonden het maar saai zonder papa en gingen zo snel en vaak mogelijk bij hem op bezoek. Elke keer moesten ze hun koffertje inpakken en zo reisden ze heen en weer tussen het huis van mama en dat van papa. Maar op een dag was papa niet meer alleen, een prinses met allemaal prinsessenkinderen was bij hem ingetrokken. En die kinderen waren heel erg saai.  De roverskinderen vonden het maar niets. Toch zouden ze blijven vertelde papa want ze hoorden nu bij de familie.

Voortaan hadden ze alles dubbel, een dubbel kerstfeest, dubbele tandenborstels, dubbele bedden...
De roverskinderen wilden papa weer voor zich alleen en kleine Amalia bedacht een plan en dat lukte! De prinses en haar kinderen verdwenen eindelijk uit hun leven. Maar... papa was helemaal niet leuk meer toen de prinses weg was, hij bleef zelfs hele dagen in bed liggen omdat hij zo'n verdriet had. Dat was ook niks dus moesten de roverskinderen weer een nieuw plan bedenken zodat de prinses weer terugkomt en papa weer blij is.
Uiteindelijk komt gelukkig alles weer goed en is iedereen blij en tevreden.

De afbeeldingen zijn heel apart en grappig. De roverskinderen hebben gekke, heel hoge, punthoeden op. De prinsessenkinderen heel hoog opgestoken haar dat ook uitloopt in een punt met maar dan met een kroontje erop.  De ouders doen hun best en hebben allemaal hun gevoelens zoals dat voorkomt bij een scheiding en opnieuw beginnen. Je ziet ze soms verdrietig, soms vrolijk, soms maken ze ruzie en soms zijn ze verliefd. De kinderen ervaren hetzelfde en dat zie je ook heel leuk en bijzonder afgebeeld. Vooral de tekeningen waarop de prinsessenkinderen teruggehaald worden zijn heel apart.  Rovermama is ondertussen verliefd op een draak geworden en zij zit heel verliefd in zijn ogen te staren en te zoenen. Ook dit is erg grappig afgebeeld.

De inhoud van dit boek maakt een scheiding en het co-ouderschap bespreekbaar en inzichtelijk. Duidelijk is dat iedereen moet wennen aan de nieuwe situatie, niet alleen de kinderen maar ook de ouders. Het is ook prettig dat op het eind alles goed komt en ook rovermama niet meer alleen is. De familie wordt steeds groter en gezelliger.
Het is dan ook jammer dat de tekst een beetje oubollig is. Zoveel vaart als er in de tekeningen zit zo weinig vlot is de tekst. Teksten als 'we waren het op een bepaald moment beu' of 'dat we nu eindelijk met elkaar overweg konden' 'wij namen het heft in handen' 'Van hen waren we verlost' is zulke stijve taal voor kleine kinderen.  Echt jammer want met een leuke vlotte tekst was het, zeker met deze tekeningen erbij,  een geweldig boek geweest. Het kan echter ook aan de vertaling liggen, misschien is het originele boek (Wann gehen die wieder?) vlotter van taal. Helaas heb ik dat er niet bij. Voor de tekst dus een zesje, voor de paginagrote tekeningen een dikke negen.

ISBN 9789044816365 | Hardcover | 24 pagina's | Clavis Uitgeverij | juni 2011
Afmeting 26,1 x 25,3 cm | Vertaler onbekend | Leeftijd: 5+

© Dettie, 03 april 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer: