Pimm van Hest
Categorie: Recensies 4-5jr
De Pieten maken het bont
Sint heeft Scrabadoelie nog gauw een briefje gegeven:
– niet alle ideeën van de Bakpieten zijn even fantastisch!
– de Rijmpieten willen nog weleens ondeugend zijn!
– de Waspieten zijn liever lui dan moe!
– de Inpakpieten zijn net kleine kinderen!
Bij grote problemen: kijk in mijn blauwe boek.
Natuurlijk neemt Scraba, zoals hij onder zijn vrienden genoemd wordt, zijn taak bloedserieus. Hij gaat als eerste langs de Bakpieten, die hebben weer eens een nieuw idee... vierkante pepernoten, daar kunnen kinderen leuk torens mee bouwen. Ondanks de waarschuwing van Sinterklaas om de Bakpieten niet te snel hun zin te geven, ziet Scraba dit helemaal zitten. En ook het idee van de Waspieten is wel aantrekkelijk. En de Rijm- en Inpakpieten zijn ook lekker bezig, denkt Scrabadoeli...
Maar binnen de kortste keren loopt alles in het honderd, de Pieten maken het inderdaad bont. Ze doen precies waar ze zin in hebben en ze hebben duidelijk géén zin in werken. Het gevolg is dat er enorme achterstand ontstaan is. Scraba begint behoorlijk in paniek te raken. Hoe krijgen ze nu alles op tijd af?
Tot zijn schrik arriveert ook nog het kaartje van Sinterklaas, hij komt morgen al thuis! Help!
Gelukkig herinnert Scraba zich de tip van Sinterklaas; 'In geval van nood, pak het blauwe boek,' En dat doet hij...
Het blijft altijd verrassend dat mensen nog steeds allerlei nieuwe verhalen rond het leven van Sinterklaas weten te bedenken. En dit is nog een origineel verhaal ook. In de tekst zitten allemaal kleine taalgrapjes waar kinderen vast om moeten lachen. De afbeeldingen zijn vrolijk en kleurig met subtiele grapjes erin, zoals bijvoorbeeld Sinterklaas met zijn gestippelde bloemetjesbril of de koektrommel met mijtertjes.
Het boek haakt ook in op de actualiteit. Op de afbeeldingen zien we geen zwarte Pieten maar blauwe Pieten, oranje Pieten en bruine, groene, roze, gele en zelfs regenboogkleurige Pieten. Het gekke is dat het eigenlijk niet eens opvalt. Het zijn gewoon de grappige, leuke, lieve hulpjes van Sinterklaas. De Pieten in dit boek zijn, ongeacht kleur, ook allemaal ondeugend en speels. Alleen de Regenboogpieten (dus een mix van alle kleuren) zijn wel plichtsgetrouw en zorgen voor de juiste balans.
Al met al een fijn, vrolijk, grappig verhaal met een mooie subtiele boodschap.
Bij dit boek is ook een lesbrief gemaakt die hier te downloaden is.
ISBN 9789089671707 | Hardcover | 26 pagina's | Clavis Uitgeverij | september 2014
Leeftijd: 4+
© Dettie, 30 november 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De poep- en piesprinses
's Ochtends in bed liet ze zulke keiharde winden dat het kamermeisje van schrik het dienblad liet vallen. Het prinsesje wapperde dan even met haar deken en trok zich verder nergens wat van aan. Bij het tandenpoetsen boerde ze heel erg hard en als ze naar de wc moest riep ze dat ze heel nodig moest kakken. Verder vond ze het heerlijk om de hele dag woorden als poep, pies, kak en drol te zeggen.
De koning en koningin vonden het echter vreselijk! "Maar duifje, liefje, zonnestraaltje van me, dat zijn toch geen woorden voor een prinsesje." zei de koning. "Wat een toestand" riep de koningin.
Als ook nog eens in de krant staat: 'Kasteel op stelten gezet door Poep- en Piesprinsesje Antoinette' is de maat vol. De koning en koningin lieten door het hele land posters opgehangen. Ze hadden dringend hulp nodig. Wie kon ze helpen?
Maar de strenge schooljuffrouw noch de moeder van zeven kinderen noch boer Bert noch de echte, geleerde taalprofessor genaamd Sjors Hendrikus Johannes noch Truus de toiletjuffrouw konden helpen. Ze hadden wel heel goede ideeën en de koning, koningin en de prinses vonden het voorgestelde scheldkwartiertje wel wat. Antoinette begon gelijk maar: [...], dikkedrol je broek zit vol, kakkerlakkenkakken, viesvies-poep-en-pies en poepoepoep-poepoepie-doe...
En toen... kwam Julius, een heel knappe jongen, binnenlopen en de prinses kreeg een knalrood hoofd. Ze schaamde zich rot en dat windje dat ze voelde aankomen wilde ze ook niet laten knallen, maar dat lukte niet. Na de knal zei de prinses meteen sorry... De koningin en koning keken elkaar aan, zo simpel was het dus... het probleem was opgelost. Julius en de prinses zagen elkaar vanaf die dag elke dag en jaren later trouwden ze en ze leefden nog lang en gelukkig... En 's avonds voor het slapen gaan? Lieten ze samen lekker scheetjes in bed!
Wie kent die kinderen niet die giechelend lekker allemaal vieze woordjes zeggen en dan stiekem kijken hoe jij zal reageren? Allemaal hebben ze wel zo'n periode. Die kinderen zullen dubbel van het lachen liggen als ze dit verhaal horen want het staat vol met 'vieze' woorden! Maar ook al hebben ze die fase achter zich dan nog zullen kinderen dit boek waarderen.
Op een grappige manier wordt in dit boek verteld dat een scheetje laten niet zo heel erg is maar dat je dat niet zomaar overal kunt doen. Ook worden er goede ideeën naar voren gebracht om de prinses minder vieze woorden te laten zeggen, hoewel de oplossingen wel heel veel op elkaar lijken en dat is jammer.
Toch moet je vanzelf lachen als je dit boek leest, vooral het gewapper met de dekens is grappig. De vriendelijke, zacht gekleurde afbeeldingen zijn vrolijk, humoristisch en rustig, ze vullen de tekst mooi aan. Van mij hadden zowel de tekst als de afbeeldingen nog wat fantasievoller gemogen maar de kleintjes zullen enorm genieten van de avonturen van deze prinses! En natuurlijk is voor die kinderen het boek uiteindelijk gemaakt.
Zie ook: http://www.depoepenpiesprinses.nl
ISBN 9789044815481 | Hardcover | 26 pagina's | Clavis Uitgeverij | maart 2011
Leeftijd: 4+
© Dettie, 23 februari 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer: