Marcus Pfister
Categorie: Recensies 4-5jr
Je kunt meer dan je denkt
Lina is een vrolijk eendje, ondanks dat ze al heel lang ziek is. Ze ligt daardoor veel in haar groene bladerbedje. Natuurlijk vindt ze het jammer dat ze niet net als haar vriendje Ferdi de kikker lekker in het water kan zwemmen en duiken. Maar als Ferdi bij haar op bezoek komt, en dat is bijna elke dag, dan hebben ze samen dikke pret.
Op een dag is het heel mooi weer en Ferdi speelt met de andere dieren in de koele vijver. Lina is daarom alleen thuis, ze is moe een beetje verdrietig. En dan heeft ze een heel spannende droom, over Ferdi en een reiger en een achtervolging... Als ze wakker wordt vertelt ze haar droom aan Ferdi en daardoor ontdekken ze het grote talent van Lina. Zij kan namelijk prachtig vertellen. 'Kon ik maar altijd naar je luisteren.' zegt Ferdi.
'Lina straalt van snavel tot zwemvlies. Ze kan dan misschien niet zwemmen en duiken als de anderen, maar spannende verhalen vertellen, dat kan ze wel!'
En zo komt het dat Lina elke dag een verhaal bedenkt en steeds meer dieren naar haar komen luisteren. Dat is fijn, dan heeft ze er ook niet meer zo'n erg in dat ze ziek is.
Even dacht ik, gezien de titel, dat het verhaal over ziekte overwinnen zou gaan. In de trant van kom op, ga je bed uit en doe iets. Maar gelukkig is dat niet zo. Het leuke zieke eendje wordt heel erg in haar waarde gelaten. Zij kan er ook niets aan doen dat ze ziek is.
Het is verder vooral een warm en liefdevol verhaaltje over vriendschap en ontdekken waar je goed in bent. Maar dat is het niet alleen, het is vooral een verhaal over positiviteit en elkaar accepteren zoals je bent en overal het beste van zien te maken. Op de kleurige afbeeldingen is ook goed te zien dat Lina niet zielig is, ze is ziek maar heeft nog plezier genoeg, ondanks dat het soms best moeilijk is dat ze niet alles kan. Ze is gewoon een heel vrolijke eend met een lekker prethoofd. En het is natuurlijk helemaal fijn als ze merkt dat ze heel goed kan vertellen en daardoor ook andere dieren een plezier kan doen met haar talent. Het verhaal laat zien dat er nog veel mogelijkheden overblijven ondanks een belemmering van bijvoorbeeld een ziekte.
Fijn boekje met hartverwarmende afbeeldingen.
Zie ook het inkijkexemplaar
ISBN 9789051165579 | Hardcover | 32 pagina's | De Vier Windstreken | juni 2016
Afmeting 28,7 x 22,2 cm | Leeftijd 4+
© Dettie, 08 augustus 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Geluk is...
'Geluk is een sneeuwvlokje dat smelt op je tong in de winter', bedenkt Zoë 'of de mooiste kiezelsteen van de wereld vinden'. Luuk begint het te begrijpen... 'Geluk is een klein stukje kaas helemaal onderin je zak vinden', roept hij. 'Geluk is op je neus gekust worden door een warme zonnestraal' zegt Zoë. En zo roepen ze om en om allemaal dingen die volgens hen geluk vertegenwoordigen.
Het zijn allemaal 'kleine' gelukjes op waar je vanzelf blij van wordt. Persoonlijk vind ik 'Geluk is van heel dichtbij een klaproos bekijken' erg mooi. Misschien ook wel omdat de klaproos een van mijn favoriete bloemen is. De muizen zelf vinden 'vliegeren met je beste vriend' ook een erg grote vorm van geluk, en dat is het natuurlijk ook!
Geluk is ook... steeds van die mooie boeken van Marcus Pfister mogen lezen en vooral zijn mooie afbeeldingen kunnen bekijken.
Deze veelzijdige Zwitser is namelijk geen onbekende schrijver/illustrator meer. In zijn bijzondere illustraties hanteert hij steeds verschillende technieken en materialen. De ene keer bestaan zijn afbeeldingen uit collages, de andere keer gebruikt hij de spuitbus of holografische folie (wat een heel bijzonder effect geeft). Maar ook met potlood, waterverf, Chinese inkt, acrylverf en pastelkrijt weet hij prachtige resultaten te bereiken. Het is elke keer opnieuw genieten.
In dit boek gebruikt hij weer een andere techniek die hij ook gebruikt heeft voor de boeken 'Jack in het regenwoud' en 'Lisa's klaproos'. Het lijkt op 'sponzen' (verven met een spons) waardoor de verf een soort structuur krijgt. De muisjes zien er daardoor zacht en wollig uit en ook de natuur is daardoor bijna tastbaar. Hopelijk blijft Marcus Pfister nog een hele tijd doorgaan met boeken schrijven en illustreren want ik wil zijn mooie boeken nog lang niet missen.
Zie ook het inkijkexemplaar
ISBN 9789051163988 | Hardcover | 27 pagina's | De Vier Windstreken | mei 2015
Formaat: 28,7 x 21,5 cm | Leeftijd: vanaf 4 jaar
© Dettie, 13 juni 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De paradijsvogel
Wat het ook is wat daar op de grond ligt, ze hebben zoiets in ieder geval nog nooit gezien. Het moet een vogel zijn want het heeft een snavel, maar praten zal hij er niet meer mee kunnen... denken ze.
Opeens springt het beestje op en lacht en roept 'Kom op zwartrokken, we gaan een feestje bouwen!' De raven voelen daar niet zo veel voor, maar de paradijsvogel, want dat is het, zingt en danst en springt en is zo enthousiast dat de raven vanzelf ook vrolijk worden. Heel voorzichtig beginnen ze mee te doen totdat ze zich helemaal laten gaan. Ze hebben de dag van hun leven!
En als de paradijsvogel weer verder trekt, hebben ze een wijze les geleerd van de vrolijke vogel. Je hebt het geluk in eigen poten!
De boeken van Marcus Pfister zijn altijd al een feestje. En nu het er in het verhaal zo vrolijk aan toe gaat is het een dubbel feestje. Marcus Pfister heeft namelijk een bijzondere en eigen manier van illustreren. De verveelde raven zijn al heerlijk om te bekijken, de verveling druipt van hun tak af. Een groter contrast met die slome zwarte raven en de fleurige, kleurige paradijsvogel is er niet. Hij knalt met zijn vrolijke snoet dwars door de verveling heen en brengt licht. Het is echt een feestbeest die met zijn optimistische kijk al het pessimisme uit de raven weet te werken. Je krijgt bijna zin om mee te feesten!
Het boek zelf is mooi verzorgd, de tekst is duidelijk afgedrukt en de afbeeldingen zijn mooi van kleur en worden steeds vrolijker. Zelfs het garen waarmee de bladzijden ingenaaid is, heeft verschillende vrolijke kleurtjes! Opnieuw een superleuk boek van Marcus Pfister.
Zie ook het inkijkexemplaar
ISBN 9789051164077 | Hardcover | 32 pagina's | De Vier Windstreken | maart 2015
Formaat: 21,5 x 28,7 cm Nederlandse tekst: Jet Quadekker leeftijd 4+
© Dettie, 23 april 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Kleine Raaf vliegt naar de maan
Het was al bijna juni. Uit alle eieren waren
kuikentjes gekomen. Maar in één ravennest lag
nog een ei.
Toen dat eindelijk begon te barsten, bleek er
iets piepkleins in te zitten. Iets wat hongerig zijn
snaveltje opensperde.
De andere raven vinden het kleine raafje maar niets. Ze plagen hem heel erg. Kleine Raaf wil heel graag meespelen maar hij mag nooit meedoen. 'Je kan niet eens vliegen!' zegt een raaf tegen hem. En Kleine Raaf oefent en oefent tot hij kan vliegen... Maar nog mag hij niet meespelen. Pas als hij naar de maan kan vliegen dan mag hij meedoen zeggen de raven.
Diezelfde avond zag ik hoe Kleine Raaf naar de volle maan zat te
kijken. Een hele tijd zat hij stil op een tak, maar plotseling vloog hij op.
Omhoog vloog hij, de zilveren maan tegemoet.
De thema’s in dit boek zijn: uitsluiting, moed, doorzettingsvermogen. Vooral dat laatste is iets wat de Kleine Raaf meer dan genoeg heeft. Door zijn doorzettingsvermogen dwingt hij respect af. De Kleine Raaf leert iedereen een lesje.
Het is een erg fraai vormgegeven boek. Alleen de voorkant is al prachtig, je ziet 3 grote ravenkoppen en daaronder Kleine Raaf met mooie zilveren vleugels. De illustraties in het boek zelf zijn ook bijzonder en adembenemend mooi. Het perspectief van de afbeeldingen is verrassend. Een paar afbeeldingen zijn te zien op de site van de uitgeverij, zie het inkijkexemplaar. (Klik steeds op de afbeelding)
Hoewel deze illustraties al schitterend zijn vind ik de afbeeldingen verderop in het boek nóg mooier.
Een boek om veel in te lezen en te kijken.
ISBN 9789051161571 | Hardcover | 32 pagina's | De Vier Windstreken | september 2010
Formaat 22 x 29,3 cm | Leeftijd: 4 jaar |
© Dettie, 30 november 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Max op ontdekkingsreis
Marcus Pfister
Eerder verscheen het boek Max en de toverstenen. Daarin stond te lezen hoe de rotsmuizen de stenen ontdekten en dat de stenen warmte en licht blijken te geven. In het boek Max op ontdekkingsreis gaan de rotsmuizen op avontuur en natuurlijk helpen de stenen hen daarbij...
Het is lente en na hun winterslaap kropen de rotsmuizen uit hun holen, de zee rond hun eiland was weer kalm en rustig en de zon scheen lekker warm op hun vachtje. De frisse lucht was ook heerlijk maar Max ontdekt dat hij een beetje uitgekeken op het eiland waar hij woont, het is altijd maar hetzelfde, het kent elke boom, elk pad, wat zou er aan de overkant van de zee zijn? Hij ziet een stuk hout drijven en dat brengt hem op idee, als hij nu allerlei stukken hout aan elkaar bindt? Dan kan hij ook drijven en kijken wat er nog meer op de wereld te zien is. De andere eilandmuizen vinden het een heel mooi plan en helpen Max om het vlot te bouwen. Zelfs 's nachts bouwen ze door, geholpen door de warmte en het licht van de toverstenen. De oude Balthazar vertelt ondertussen het oeroude verhaal van rotseilandmuizen die iets dergelijks gedaan hadden en zij woonden nu op een mooi ander eiland.
Eindelijk is het vlot klaar en gaan de moedigste muizen op weg, ze willen het eiland waar Balthazar over vertelde ook vinden. Natuurlijk nemen ze enkele toverstenen mee, die zullen hen warm houden onderweg en 's nachts voor licht zorgen.
De reis verloopt voorspoedig maar duurt wel lang... net als ze denken we gaan maar terug zien ze een eiland. Op het strand staan groengestreepte muizen hen op te wachten...
En dan... splitst het verhaal zich in tweeën. De voorgaande pagina's van 22,0 x 33,5 cm worden vanaf dat moment horizontaal in tweeën gesplitst. Je kunt kiezen voor het verhaal met de goede afloop of het verhaal met de slechte afloop.
Het verhaal opdelen in twee delen gebeurde ook bij het boek Max en de toverstenen en dat is een apart en leuk idee.
In het goede verhaal kunnen we lezen hoe iets verloopt als je elkaar vriendelijk en met respect behandelt.
In het slechte verhaal kunnen we lezen wat er gebeurt als je dat niet doet.
Het gebruik van glinsterend zilver- of goudverf wordt een beetje het 'handelsmerk' van Marcus Pfister. Net als in het boek Max en de toverstenen gebruikt Marcus Pfister de goudverf ook in dit verhaal voor de toverstenen. Ze glanzen je tegemoet, het is een heel mooi gezicht. Ook zijn de afbeeldingen vanuit een bijzonder gezichtspunt getekend Het is alsof je meekijkt over de schouder van Max. In het goede verhaal zie je ook een prachtige afbeelding van alle muizen rond de glinsterende warme toverstenen van bovenaf getekend, alsof je in hun hol mag kijken. Heel bijzonder.
In het verhaal met de slechte afloop zien de muizen hetzelfde als in het goede verhaal, alleen interpreteren ze het helaas als zijnde kwaadwilligheid of iets raars, een gekke gewoonte van de groengestreepte muizen. Ook de bijzondere rode bessen die op het nieuwe eiland net zo behandeld en gewaardeerd worden als de toverstenen van de rotsmuizen worden niet gerespecteerd. De rotsmuizen plukken de bessen en eten hun buik rond... Wat leuk had kunnen zijn, loopt daardoor helemaal niet goed af.
Opnieuw een bijzonder verhaal en een prachtig kijkboek!
ISBN 9789055785154 | Hardcover | 32 pagina's | De Vier Windstreken | september 2000
Leeftijd: vanaf 4 jaar
© Dettie, 27 juni 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Max en de toverstenen
Max en de andere rotsmuizen wonen op het rotseiland midden in zee. Ze vinden het heerlijk daar. Zomers zoeken de muizen overdag eten en 's avonds zitten ze lang buiten en vertellen ze elkaar verhalen. En dan wordt de herfst en raast er een zware storm over het eiland. De muizen kruipen tegen elkaar aan in hun donkere holletjes. En dan, nadat de storm voorbij is, ziet Max iets glinsteren in een rotsspleet. Het is een flonkerende steen! Max peutert de steen met een lange stok voorzichtig uit de rotsspleet en neemt hem mee naar zijn hol. Daar blijkt dat de steen niet alleen licht geeft maar ook warmte. Alle rotsmuizen komen lekker bij Max zitten want het is daar veel fijner.
De muizen willen van alles weten en het liefst willen ze allemaal gelijk gaan zoeken om ook zo'n steen te vinden.
Maar toen nam de oude Balthazar het woord: "Een ding mogen jullie niet vergeten: de flonkerende stenen zijn van het eiland. Als wij iets van het eiland nemen, moeten we ook iets teruggeven."
En dan splitst het verhaal zich in tweeën. De pagina's zijn gehalveerd, je ziet als het ware twee boekjes, twee verhaallijnen, voor je.
Je kunt kiezen voor het bovenste 'boekje' getiteld De goede afloop of het onderste 'boekje' met De slechte afloop als titel. Deze verhalen laten zien wat hebzucht en eigenbelang of samen delen en denken om het milieu al dan niet kan veroorzaken. Het boek laat zien dat iedereen zijn steentje kan bijdragen aan een betere leefomgeving.
De illustraties zijn letterlijk schitterend. De toverstenen zijn van 'goud' gemaakt en schitteren ook echt. Als de muisjes buiten in het gras liggen en elkaar verhalen vertellen zou je er zo gezellig bij willen kruipen. Ook later als ze bij Max en de toversteen zitten ziet het er heel knus uit. Het verhaal met de goede afloop is ook qua kleuren veel lichter dan het verhaal met de slechte afloop, ondanks het vele gebruik van het 'goud' in het laatste verhaal.
Qua tekst vind ik het boek iets minder, het is wat dat betreft niet sprankelend en vooral het 'goede verhaal' is wel erg lief en sprookjesachtig.
Ook wordt er heftig met het vingertje geheven in het 'slechte verhaal'. Toch kan het nooit kwaad kinderen al op jonge leeftijd er op te wijzen dat niet alles vanzelfsprekend is en dat je niet zomaar alles onbeperkt kunt gebruiken wat de aarde ons biedt.
Ondanks deze lichte kritiek is het boek evengoed zeer de moeite waard.
ISBN 9789055792030 | Hardcover | 32 pagina's | De Vier Windstreken | januari 2011
formaat: 34,3 x 22,3 cm Vanaf 4 jaar
© Dettie, 15 maart 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Lisa's klaproos
Iedereen kent denkelijk wel zijn prachtige boek : Van een heel ander kaliber maar net zo bijzonder is het boek Kleine Raaf vliegt naar de maan(klik op de afbeedlingen) Van dit laatste boek is de invalshoek van de illustraties zo apart.
En nu is er dit boek Lisa's klaproos waarin Marcus Pfister weer een heel andere techniek voor zijn prenten gebruikt heeft. Welke techniek weet ik niet maar het resultaat is bijzonder. Het lijkt een mengeling van werken met een natuurspons op papier voor de grote vlakken, aangevuld met aquarelverf voor het fijnere werk. Ik moest er even aan wennen omdat je iets anders verwacht van Marcus Pfister maar het komt wel heel krachtig over.
Het verhaal gaat over Lisa die op een dag een prachtige klaproos op het grasveld aantreft. Ze vindt de bloem schitterend en vraagt of ze haar vriendinnetje mag zijn. Lisa verzorgt de klaproos elke dag en beschermt haar tegen harde regen, kou of felle zon. Maar op een dag vallen toch de bloemblaadjes af en groeit er een zaaddoos. Lisa is helemaal verdrietig. Haar mooie fleurige bloem is weg en de zaaddoos wordt ook al bruin. Ze begraaft de zaaddoos en maakt een kring van mooie steentjes op de plek waar haar prachtige vriendin stond... Die winter denkt ze nog vaak aan de mooie bloem. En dan wordt het voorjaar...
Natuurlijk gaat dit verhaal niet alleen over een meisje en een klaproos. Het vertegenwoordigt ook vriendschap en zorgzaamheid en vooral genieten van kleine dingen die niet te koop maar wel onbetaalbaar zijn. Opnieuw een prachtig boek van Marcus Pfister vooral dank zij de eenvoud van het verhaal en afbeeldingen en de rijke inhoud.
ISBN 9789051162325 | Hardcover | 32 pagina's | De Vier Windstreken | februari 2012
Nederlandse tekst van M. E. Ander Leeftijd 4+
© Dettie, 20 januari 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Waar komen al die kleuren vandaan?
Toen Marcus Pfister jong was, vond hij het al leuk om te tekenen en verhalen te schrijven. Hij volgde een grafische opleiding aan een kunstacademie in Bern. In 1981 verhuisde hij naar Zürich om als grafisch ontwerper te gaan werken bij een reclamebureau. Hij ontwierp daar reclamespots en bedrijfslogo's. Tijdens een rondreis door Amerika besloot hij meer tijd te gaan besteden aan zijn eigen artistieke interesses. Hij ging parttime werken bij het reclamebureau en de rest van zijn tijd besteedde hij aan beeldhouwen, schilderen en het maken van een kinderboek. Tegenwoordig is hij fulltime illustrator. Marcus Pfister woont met zijn vrouw Kathryn in Bern. Ze hebben drie kinderen.
Marcus Pfister maakt zijn meeste illustraties met waterverf. Met potlood tekent hij zijn ruwe schetsen na op het papier, waarna het echte schilderen begint. Voor de achtergrond gebruikt hij natte verf op nat papier. Vervolgens laat hij het papier drogen, om de scherpe details laagje voor laagje aan te brengen. Sommige van zijn boeken bevatten speciale materialen, met name folie waarin hologrammen zitten. Dat geeft aan zijn boeken een bijzondere schittering. De hoofdpersonen in zijn boeken zijn vaak dieren.
In de verhalen zit vaak een les. Vaak gaat die erover dat vriendschap belangrijk is, dat het goed is dat je elkaar helpt. Ook maakte Marcus Pfister de illustraties voor een aantal prentenboeken over kerst.
(Bron: Kjoek)
Het allereerste boek dat Marcus Pfister getiteld Luie uil werd gepubliceerd in 1986. Zijn bekendste werk is Regenboog, de mooiste vis van de zee en nu is er het boek Waar komen al die kleuren vandaan? Een jubileumboek want dit is het vijftigste kinderboek van Marcus Pfister.
De ondertitel is 'grote vragen van kleine ontdekkers' en inderdaad, de vragen zijn echt van die grote kindervragen waar je het antwoord niet op kunt geven.
Komt de geur van bloemen
door de kleur misschien
en waarom kan ik een geur niet zien?
Uit hoeveel zandkorrels bestaat het strand?
Hoeveel schelpen liggen er in het zand?
Waar komen al die kleuren vandaan?
In het boek staan meer van dit soort vragen om te eindigen met:
Blijf je steeds verwonderen over het leven,
ook als er geen antwoord op je vragen wordt gegeven.
En dat is natuurlijk waar het allemaal om draait, de verwondering... voor alles...
Bij de vragen zijn prachtige illustraties gemaakt met in elke afbeelding een heel klein beetje schittering, dat kan een klein vlindertje of visje zijn of één appeltje in een boom vol appeltjes, een veertje, een randje rond de nek van een vogeltje. Heel subtiel aangebracht maar daardoor des te verrassender.
Achterin het boek staan alle vragen op één bladzijde, het lijkt net een gedicht.
Een boek om samen met kinderen te kijken en te lezen maar vooral een boek om over te praten.
Zie ook het inkijkexemplaar(Met muiswieltje naar beneden scrollen)
ISBN 9789051161717 | Hardcover | 32 pagina's | De Vier Windstreken | januari 2011
vanaf 4 jaar
© Dettie, 02 maart 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer: