Molli
Tekst en illustraties: Katri Kirkkopelto

Kleine Sisu sluipt stiekem door een kapot poortje een tuin binnen. De tuin is rommelig en niet goed onderhouden en er staan allemaal borden in. Hier woont vast een kunstenaar denkt kleine Sisu. Maar dan begint het te regen en ze loopt gauw naar het grote huis om te schuilen. Ze klopt aan en roept: 'Is daar iemand? Doe open! Ik ben het, kleine Sisu!'

Molli schrikt, wordt er nou geklopt? Hij staat gelijk stijf van de zenuwen, er heeft nog nooit iemand bij hem aan de deur geklopt! Hij doet de deur open en kijkt voor de veiligheid heel streng en gromt dat dit een privédomein is, dat staat ook op de borden. 'Kun je niet lezen?' snauwt hij tegen de arme verschrikte Sisu en slaat daarna keihard de deur weer dicht. Hij hoort nog net Sisu zeggen 'Nee, ik kan niet lezen...'

Daarna slaat de twijfel toe bij Molli, hij kijkt gauw of Sisu er nog staat maar nee, ze is weg. Ineens is het helemaal niet meer zo leuk om alleen te wonen. Misschien wilde Sisu wel een vriend worden bedenkt Molli. Maar vrienden had hij nog nooit gehad. Hoe wordt je eigenlijk vrienden? Molli leest een boek waarin staat dat om vrienden te krijgen je vriendelijk moet zijn en niet moet bijten, dat je belangstelling moet tonen en dat je iemand aan moet kijken, en nog veel meer.

Molli weet niet hoe hij moet glimlachen, of hoe hij een blij gezicht moet trekken en oefent en oefent zich suf voor de spiegel, maar dat valt nog helemaal niet mee. Zijn mondhoeken omhoog doen lukt tot zijn frustratie alleen maar met behulp van zijn vingers! 

Aan de muur hangen ook allemaal familieschilderijen en tot Molli's schrik glimlacht daarop ook niemand! Aan dat gezuurpruim moet maar eens een einde komen vindt Molli en hij gaat aan de slag. Ook aan de teksten op de borden in tuin wordt wat gedaan. 'Niet storen' wordt veranderd in 'Storen mag'. 'Bel werkt niet' wordt veranderd in 'Bel werkt niet' enz. En dan begint het wachten, en wachten, en wachten. Er komt niemand denkt Molli, ik heb het verpest, heb ik daar al die moeite voor gedaan?

Maar dan... hoort hij het goed? klop klop, klop klop, klop klop... het is Sisu, ze heeft leren lezen en is blij dat ze Molli ziet, ze geeft hem een knuffel en dan voelt Molli iets raars, iets kriebelen... Molli glimlacht! Het gaat vanzelf! En dat glimlachen wordt lachen en schateren... Molli is helemaal gelukkig.

Dit vrolijke verhaal is hartverwarmend mede door de lieve snoeten van Sisu en Molli. Het zijn fantasiedieren die veel weg hebben van lekkere zachte knuffelbeesten. Het is ook leuk dat met Sisu's komst de kleuren van de afbeeldingen nog fleuriger en warmer worden.
Voor een prentenboek staat er vrij veel tekst in maar die is precies goed qua lengte van de zinnen en duidelijkheid. Je treft geen moeilijke woorden aan en de letters zijn van een prettige afmeting. Niet te groot en niet te klein.
Al met al een heerlijk, fantasievol en hartveroverend verhaal.

ISBN 9789044822328 | Hardcover | 44 pagina's | Clavis Uitgeverij | januari 2015
Afmeting 28,9 x 27,7 cm Vertaald door Ritva Lukkarinen en Pierre Winters | Leeftijd: 4+

© Dettie, 02 mei 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer: