Jonny Duddle
Piraten in de straat
In Suf-aan-zee woont Sanne in een saai huis in een nog saaiere straat. Het huis naast hun staat al jaren te koop en nu is het eindelijk verkocht... Sanne hoopt op een leuk vriendinnetje en haar moeder hoopt dat het nette mensen zijn. Groot is moeders schrik dan ook als de auto met het piratenschip stopt voor het verkochte huis.
Sanne ziet even later een echte piratenjongen, mét een ooglapje voor zijn oog, voor het huis zitten, met naast zich Bob, een hond met een houten poot. De jongen vertelt dat hij Sammie heet en stelt zijn kapiteinvader en rovermoeder voor evenals opa met de haakhand en zusje Pien van drie die graag kanonnen afschiet. Sanne vindt het geweldig! Nu woont ze eindelijk niet meer in de saaiste straat van Suf-aan-zee! Jippie jee! Ze wordt dikke vrienden met Sammie en geniet!
Haar ouders vinden het maar niets, die nieuwe buren zijn wel heel rare mensen. Sammie loopt op blote voeten! Het hele dorp spreekt er schande van. En ook vinden de straatbewoners het vreselijk dat die nieuwe mensen nooit hun auto wassen, bah! Ook knippen ze nooit hun heg, foei! En ze hebben vieze nagels, en groene tanden en ze stinken ook nog! Blèh.
De piraten hebben de postbode vastgebonden vertellen de oude dametjes van nr 18, ze graven gaten in de rotonde vertelt mevrouw Van Zwam en ze hebben zwaarden weet meneer de Wit. Ze maken zoveel lawaai vindt meneer De Bruin. Dit kan zo niet langer! mevrouw de Bie van nummer 3 gaat langs de deuren met een petitie...
"Minder ruig piratenvolk op straat in Suf-aan-zee.
Ze vechten en ze graven en nemen onze spullen mee.
Ze zijn een smet op ons blazoen, ze horen hier niet thuis
Ze passen niet in onze straat en ook niet in dat huis!"
De piraten moeten weg vinden alle bewoners van de straat. Gelijk diezelfde nacht vertrekken de piraten. Maar de volgende ochtend... schaamt iedereen zich kapot. De piraten hebben namelijk voor alle mensen uit de straat iets heel moois achtergelaten, in de hoop dat de straatbewoners hun een beetje meer gaan waarderen...
En mevrouw de Bie van nummer 3 zegt dat ze het echt jammer vindt dat ze weg zijn. En de oude dametjes vonden hun ratten zo braaf, en ze konden zo prachtig zingen vertelt meneer De Bruin...
En Sanne? Sanne lacht en houdt contact met Sammie...
Want Sanne ging vaak vissen,
en haar kat ging met haar mee.
Ze wisten dat er flessenpost
zou komen, vroeg of laat.
Een briefje in een fles,
Van de piraten uit de straat.
Heerlijk verhaal waarin thema's als roddel en achterklap en vooroordelen centraal staan. Het hele saaie straatje gonst van de verhalen over die vreselijk piraten. Verhalen die steeds afschrikwekkender en grotesker worden. Iedereen hitst elkaar op. Des te verrassender en beschamender is het voor de Suf-aan-zeeërs dat de piraten voor iedereen een prachtig cadeau achterlaten hebben. En dan daarna dat goedpraten! Ineens zijn de piraten helemaal geweldig!
Dit hele verhaal is in rijm verteld. De tekst is knap vertaald door Beste Westera en staat in tekstballonnen, daardoor heeft het wel weg van stripverhaal maar dan met grote afbeeldingen. Soms zelfs één tekening per twee pagina's.
De afbeeldingen zijn erg humoristisch. De keurigheid van de bewoners en de baldadigheid van de piraten spat van de bladzijden af. En het leukste is... De piraten hebben zelfs voor hun lezertjes een cadeautje want als je de papieren omslag van het boek uitvouwt heb je een echte piratenposter!
Zie ook het inkijkexemplaar
ISBN 9789026134203 | Hardcover | 40 pagina's | Uitgeverij De Fontein | februari 2013
Winnaar van de Waterstone's children's book prize 2012 | Leeftijd: 5+
© Dettie, 31 maart 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
