Janna de Lathouder

Toon alleen recensies op Leestafel van Janna de Lathouder in de categorie:

Janna de Lathouder op internet:

Categorie: Recensies 4-5jr

Fred is druk
Tekst: Janna de Lathouder
Illustraties: Anne Schneider

Onder water woont inktvis Fred. We zien hem zwemmen. Hij is prachtig wit met mooie gekleurde vlekken op zijn tentakels. En dan fling, flang, plung, plang, flong, plong begint er ineens iets borrelen in zijn buik. Het zijn net stuiterballen, die alle kanten op willen. Als Fred dat voelt, wil hij nog maar één ding, en dat is... spelen!

Maar van de zaagvissen mag dat niet. Fred is veel te wild. Dus probeert Fred die stuiterballen in zijn lijf tegen te houden, hij legt zelfs zijn tentakels in de knoop, maar het helpt niet, Fred barst bijna uit elkaar zo graag wil hij spelen en dan... kan hij het niet meer tegenhouden. Fling, flang, plung, plang, flong, plong de stuiterballen schieten zijn lijf uit. Fred is helemaal blij. Eindelijk kan hij spelen.

Maar de andere waterbewoners vinden het maar niets, zo'n vrolijke, drukke inktvis. We zien de zeepaardjes verschrikt weg zwemmen. Arme Fred, hij krijgt vreselijk op zijn kop van de zaagvissen. Ze hebben er nu helemaal genoeg van, Fred moet weg...! En daar gaat hij, van schrik is hij helemaal wit geworden. Fred zwemt maar wat rond in zijn eentje. Hij moet stiekem een beetje huilen, maar dat is niet erg, er is toch niemand die het ziet.

Opeens ziet hij een schelp in het zand liggen en klopt er maar eens op. Er is niemand thuis dus roffelt Fred even lekker verder, maar dan... hap! Heeft Scott, die in de schelp woont, Freds tentakel te pakken. Dat is niet leuk, maar Scott moest wel, hij heeft namelijk een stuiterbal in zijn lijf, vertelt hij... Fred weet niet wat hij hoort en kan zijn geluk niet op. Eindelijk nòg iemand met zo'n kriebelende stuiterbal in zijn lijf. Daarna is het een feest van herkenning voor die twee. Maar hoe nu verder?
Samen bedenken ze een geweldig plan en zo komt uiteindelijk alles toch nog goed.

Dit is het derde boek dat ik lees van Janna de Lathouder & Anne Schneider. Het eerste boek ging over slordig zijn, het tweede over een beetje stuntelig zijn en dit derde boek gaat over een beetje druk zijn. Het is beide dames opnieuw gelukt om dit aparte gedrag op een heel aantrekkelijke en positieve manier te bespreken. Fred en Scott zijn gewoon een beetje drukker dan de andere zeedieren maar ze zijn evengoed heel erg gezellig om mee te spelen, zolang ze hun gang maar mogen gaan en niet tegengehouden worden want dan gaat het juist mis, dan worden ze dubbel zo druk.

Om stuiterballen als metafoor voor het gedrag van wat drukkere kinderen te gebruiken is goed bedacht. Elk kind kan zich daar iets bij voorstellen. Het lijkt me leuk om samen met kinderen dat stuiterbalgedrag te bespreken of na te spelen. Maar het hoeft natuurlijk niet, het verhaal is ook uitstekend en pakkend genoeg om gewoon zomaar voor te lezen. Kortom, een positief boek voor grote en kleine, drukke en rustige kleine dametjes en heertjes vanaf 5 jaar.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Berend Stuntel
Tekst: Janna de Lathouder
Illustraties: Anne Schneider

Arme Berend, zijn vier neven, Jacco, Thijmen, Karel en Gijs slingeren met hun lenige apenlijven van de ene naar de andere tak, maar Berend valt overal van af en struikelt over de gekste dingen. 'Je bent een Amateuraap!' sneert Thijmen. 'Struikel niet over je schaduw!' roept Gijs.
Om tussen zulke scheldende jongens te zitten is niets aan, dus gaat Berend liever alleen op stap. Maar hij is zo onzeker geworden dat hij denkt dat er overal pestkoppen zitten die hem uit zullen lachen. Volgens hem is daar iemand...

Hij probeert zo snel mogelijk weg te komen, maar slingert recht tegen een boom aan! Hij wacht op het gegiechel, het uitlachen, maar dat gebeurt niet. Toch is er wel iemand, het is Luna, een heel leuk apenmeisje. Zij heeft gelijk door waarom bij Berend alles mis gaat en weet precies wat hij nodig heeft... een bril! Vanaf die tijd zwiert Bernard door het bos, samen met Luna, hij kan alles nu nog veel beter dan Gijs, Jacco, Tijmen en Karel!
Zijn apenneven zijn zelfs jaloers, zij willen ook wel een bril als je daardoor zo mooi kunt stunten!

Grappig verhaaltje over de voordelen van het dragen van een bril. Het is alleen jammer dat Berend en Luna op de afbeeldingen meer mensen zijn dan apen. Hun lijven en benen zijn veel te lang voor een aap. Hun bewegingen zijn ook als een mens, en ze hebben een soort keurige turnpakjes aan waardoor alles heel stijfjes overkomt. De akelige, plagende neven in hun nonchalante korte broeken en flodderhemden zijn wèl beweeglijke, grappige apen maar die zien we niet zoveel. De afbeelding waarop Luna, Berend, de papegaaien en zelfs een kameleon aan het brillen passen zijn, is wél erg leuk, maar dat is niet genoeg om het boek sprankelend te maken.
Echt jammer dat deze afbeeldingen wat minder goed uitpakken maar Anne Schneider heeft in andere boeken zoals o.a. de leuke boeken Alles wat overblijft of De stad zonder kleur al meer dan eens bewezen dat ze een goede illustratrice is.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Alles wat overblijft
Tekst: Janna de Lathouder
Illustraties: Anne Schneider

Uil is een rommelpot, Uil is een sloddervogel, Uil is een verschrikking, zeggen de dieren in het bos. In het boomhuis van Uil is het namelijk een grote puinhoop. Er is gewoon geen plek voor visite, het hele huis van Uil staat vol troep. Toch wil Uil niets weggooien want over elk ding in huis heeft hij wel een mooi verhaal te vertellen. Uil verzamelt namelijk herinneringen!
Maar Uil wil ook heel graag dat zijn vrienden bij hem langs komen en gezellig een kopje thee komen drinken, hoe kan hij dat probleem nou oplossen?

'Gooi al die troep weg en onthoud je herinneringen gewoon,' zegt Eekhoorn hardvochtig. 'Wat heb je liever: thee met vrienden of troep in je eentje?' Arme Uil weet wel wat hij wil, hij moet eraan geloven. Met pijn in zijn hart zegt hij al zijn verzamelde herinneringen gedag en duwt ze zijn huis uit. Dag, leuke gebeurtenis. Toedeloe, bijzonder moment... Hij wil eigenlijk al die herinneringdingen niet kwijt want dan vergeet hij vast van alles. Als hij nou eens een Spullenmuseum maakte... Dat vindt Eekhoorn een slecht plan, niemand komt kijken naar die bende, stelt hij vast.

Maar dan krijgt Eekhoorn een briljant idee... 'We maken van jouw huis een Verhalenmuseum!' roept hij. Uil kan daar al zijn verhalen vertellen en zal zo zijn herinneringen nooit vergeten! Uil is laaiend enthousiast. Ja, dàt is een goed idee! En bij die verhalen kan hij ook thee serveren! In het mooi opgeruimde huis ontvangt Uil de volgende dag alle dieren van het bos en zij vinden de verhalen én de thee geweldig.
's Avonds vertelt hij aan Eekhoorn dat hij aan een nieuwe verzameling begonnen is. Eekhoorn, schrikt ervan. Maar Uil lacht 'Ik verzamel voortaan vrienden!'roept hij blij. De bijdehante Eekhoorn valt er zowaar even stil van.

Wat een origineel boek! Niet alleen het verhaal zelf is apart maar ook de zachtgekleurde afbeeldingen zijn super. Uil heeft een heel koddige, expressieve kop en vol zwier en druk gebarend vertelt hij zijn verhalen. Je hoort hem bijna praten. Eekhoorn is echt de leider en klusjesman, hij is vriendelijk maar streng. De snoeten van alle andere dieren zijn ook erg grappig om te zien. Heel leuk gedaan.

Winnaar van de internationale illustratorenwedstrijd Key Colours 2012: Dit boek was het mooiste prentenboek! De jury over het winnende prentenboek: "Alles wat overblijft is een degelijk en logisch opgebouwd verhaal. De illustraties erbij zijn traditioneel, in de positieve zin van het woord. Er is veel oog voor details, de illustrator hanteert een rijk kleurenpalet en bij de dieren herken je duidelijk alle emoties. De juryleden hadden veel lof voor de erg professionele uitwerking."

Download hier alvast een leuke kleurplaat van dit boek!

Lees de reacties op het forum en/of reageer: