Helga Bansch

Toon alleen recensies op Leestafel van Helga Bansch in de categorie:

Helga Bansch op internet:

http://www.helga-bansch.com

Categorie: Recensies 4-5jr

Rosa van de raven
Tekst en illustraties: Helga Bansch

Soms krijg je zomaar een juweeltje van een boek in handen, zo gauw je de voorkant ziet ben je al verkocht. Dit boek Rosa van de raven is zo'n boek.

We zien op de coverafbeelding tussen twee mooie zwarte raven een meisje staan in een rood jurkje met op haar hoofd een rood alpinopetje. Dat belooft wat! Als alleen deze afbeelding al zo'n enorme prettige sfeer uitstraalt, dan moet de inhoud van het boek helemaal fraai zijn. En die belofte wordt ook helemaal waargemaakt.

We zien op zes afzonderlijke afbeeldingen op de eerste linkerpagina in rustige kleuren de kleine raven én Rosa uit hun ei kruipen. Het is een koddig, vertederend gezicht dat piepkleine witte meisje tussen die nog kale roze vogeltjes met hun grappige kopjes. Rosa wordt net als de kuikentjes gevoed door vader en moeder raaf. We zien hun mondjes wijd opengesperd staan als hun ouders met wormpjes en slakjes aan komen vliegen. De kleintjes hebben samen enorme pret in het nest. Het meisje krijgt van papa een rode jurk en een mutsje tegen de kou. "Onze kleine Rosa", zegt mama. Ze zijn gek op hun kleine Rosa.

Maar de andere dieren vinden Rosa maar een stakker, ze kan niet eens vliegen, ze heeft geeneens veren! En ze is zo lelijk! Ze geven allerlei advies en langzamerhand ontdekt Rosa dat al die opmerkingen over haar gaan! Rosa vindt dat best wel naar.
Op de afbeeldingen zien we haar heel hard, met boos gebalde vuisten oefenen om net zo schor te leren krassen als haar broertjes en zusjes. Daarna komt ze voorbij met een bloot groen lijfje (met vijgenblaadje), want van berkenbastzalf krijgt ze vast veren werd gezegd. Maar helaas voor Rosa, een piepklein meisje is nu eenmaal een piepklein meisje, geen raaf.

En dan komt de dag dat Rosa het niet meer erg vindt om anders te zijn. Zij kan weer heel andere dingen heeft ze ontdekt, en dat is ook goed.
Zij is gewoon Rosa, Rosa van de raven!

Het verhaal wordt door Rosa zelf, in eenvoudige bewoordingen vertelt. De tekst is in duidelijke letters afgedrukt. Het knappe is dat de opbouw van het verhaal heel zorgvuldig gedaan is. We worden op een heel speelse manier naar de ommekeer in het denken van Rosa geleid. De nadruk ligt natuurlijk op het anders zijn en dat te accepteren maar we krijgen tussendoor ook nog even mee hoe raven leven en mogen de hele cyclus van geboorte tot uitvliegen en naar warmere oorden vertrekken ook meemaken.

En dan zijn er nog naast dit mooie verhaal de geweldige afbeeldingen die het boek helemaal compleet maken. De ene keer zijn ze bladvullend of verspreid over twee pagina's, de andere keer zijn ze opgedeeld in meerdere gekaderde afbeeldingen per pagina. De meeste zijn weergegeven in zachte sepiatinten met her en der felle rode of groene kleuraccenten. Maar het is vooral het bijzondere perspectief dat gebruikt is dat de afbeeldingen zo bijzonder en aantrekkelijk maken.
Zoals gezegd, in alle opzichten een juweeltje van een boek.

Zie ook het inkijkexemplaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Amelie en haar vis
Tekst en illustraties: Helga Bansch

Sommige kinderboeken en met name prentenboeken zijn ware kunstwerkjes. Het maakt dat je alleen al om de illustraties een boek wilt bewaren. Het kan haast niet anders of een kind krijgt door middel van mooie, goede prenten gelijk een gevoel voor kunst mee. Ook in dit boek tref je 32 pagina's vol met prachtige sfeervolle kleine kunstwerkjes aan. Alleen al de eerste twee pagina's zijn een lust voor het oog. Op de grote zandkleurige afbeelding zie je vader en moeder in een strandstoel zitten, moeder met boek op schoot en zonnebril in haar haren geschoven, kijkend naar haar dochter Amelie. Vader zit onder de parasol, met de opengevouwen krant op zijn buik en zonnehoedje op zijn hoofd, een beetje scheefgezakt een tukje te doen. Amelie speelt, haar zwembandje vasthoudend en haar voeten in het water, met de golfjes van de zee. Alleen deze eerste afbeelding zet al gelijk de zomerse zoele sfeer neer.

Daarna beleven we zowel in tekst als op de tekeningen het avontuur van Amelie en haar vis mee. Zo zittend aan het water knabbelt namelijk opeens een kleine vis aan Amelies teen. De vis wil spelen. Amelie doet haar zwembandje om en speelt de hele dag met het beestje, ze duiken, springen, vangen en spelen verstoppertje met elkaar en hebben enorm plezier. Maar elke avond zwemt de vis weer weg en daar wordt Amelie steeds droevig van. Ze wil haar vissenvriendje voor altijd bij zich houden. Ze besluit hem te vangen...
Maar de vis is opeens helemaal niet vrolijk meer en hij eet niet en zwemt treurig heen en weer in zijn grote glazen pot. Amelie wordt er helemaal akelig van. Ze begrijpt dat de vis vrij wil zijn en terug moet naar zee, en ze brengt hem terug. De vis zwemt weg en ze ziet hem de hele dag niet meer. Is ze haar vriendje nu voorgoed kwijt? Gelukkig niet!

De mooie sfeer van de eerste pagina's worden doorheen het hele boek voortgezet. Prachtig is het moment weergegeven dat Amelie de vis vangt en ook de triestheid van de vis in zijn glazen pot is bijna voelbaar. Je ziet eveneens hoe moeilijk Amelie het vindt om de vis terug in zee te zetten maar ook de blijdschap als ze haar vriendje weer terugziet spat van de bladzijden af.

Het leuke is dat op elke pagina ook een klein geel eendje met alle pret en moeilijke momenten meedoet en meeleeft. De afbeeldingen lijken bedrieglijk eenvoudig maar als je ze goed bekijkt zie je allemaal mooie details, elke afbeelding is een klein kunststukje. Toch zijn het ook afbeeldingen die voor kinderen aansprekend zijn. De kunst overheerst niet het doel. Een schitterend boek voor kinderen maar ook volwassenen beleven er veel (kijk)plezier aan.

Zie ook het inkijkexemplaar (in het boek zijn de afbeeldingen mooier en warmer van kleur)

Lees de reacties op het forum en/of reageer: