Hans de Beer
Een ijsbeer in de tropen
Op de volgende, witte, pagina zie je links het ijsbeertje verbaasd spelen met een flinke slang en rechts het verbaasde ijsbeertje dat midden in een mierenpad staat. De mieren lopen gewoon door, over het beertje heen, en vervolgen hun weg. Het bekijken van deze afbeeldingen is al puur genieten en dan moet het verhaal nog beginnen...
Lars, de kleine ijsbeer, mag voor het eerst met zijn vader mee naar de grote ijsvlakte die aan de zee grenst. Eenmaal bij zee aangekomen, duikt vader er in en vangt een grote vis. Dat is hun avondeten zegt vader ijsbeer.
Daarna gaan ze slapen en vader leert Lars hoe hij een berg van sneeuw moet maken om daarachter, beschut tegen de koude wind, te kunnen slapen. Ieder heeft zijn eigen sneeuwberg. Maar als Lars wakker word schijnt de zon en drijft Lars op een ijsschots in zee! Zijn vader is nergens te bekennen.
Het water is warm en de ijsschots wordt steeds kleiner, gelukkig drijft er een grote ton en Lars weet naar de ton te zwemmen en er op te klimmen. maar wat nu? Na heel lang dobberen op zee, ziet Lars land, maar wat ziet het er raar uit! Het is helemaal groen! En de grond, het zand, is heel heet. Hij rent gauw terug naar zee om zijn pootjes te laten afkoelen en daar komt ineens een heel groot dier uit tevoorschijn! Boe! schreeuwt het beest. Het is Hippo het nijlpaard en die vindt zo'n witte beer maar gek. Lars vertelt zijn verhaal en op het eind zegt hij. 'Ik wil zo graag weer naar huis.'
Hippo vindt het wel zielig voor Lars en weet misschien wel een oplossing, maar of dat lukt?
Hans de Beer staat garant voor een goed verhaal en prachtige afbeeldingen. Je kunt zo'n boek bijna blindelings kopen. Ook nu is het weer genieten. De taal is eenvoudig, liefdevol en prettig en de letters zijn goed leesbaar voor kinderen. De inhoud zet je aan het denken over het verschil tussen een warme en koude omgeving. Welke dieren en planten er voorkomen.
Het is erg leuk te lezen hoe vreemd zo'n gekleurde wereld vol bloemen, gras, bomen en mooie dieren voor een ijsbeertje moet zijn. Hij weet niet wat hij ziet als er een vlinder voorbij komt in de prachtigste kleuren, het enige dier dat wit wordt net als Lars is de kameleon. Het boek eindigt net zo humoristisch als het begint met een prachtige in ijstint gekleurde pagina waarop je Lars een banaan ziet eten.
De glimlach die in het begin van het boek opkwam blijft nog lange tijd na het sluiten van boek op je gezicht.
Dit is Genieten! (met een hoofdletter).
ISBN 9055791857 | Hardcover | 28 pagina's | De Vier Windstreken | november 1997
Leeftijd: 4+
© Dettie, 11 augustus 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
