Gemma Merino

Toon alleen recensies op Leestafel van Gemma Merino in de categorie:

Gemma Merino op internet:

Categorie: Recensies 4-5jr

De koe die in een boom klom
Gemma Merino

Ik beken, ik viel op de titel. Ik zag die koe gelijk voor me en begon al bij voorbaat te grinniken. Toen ik het boek eenmaal in huis had moest ik weer lachen. Op de cover bungelt een olijke koe met zijn twee voorpoten vrolijk aan een tak, gauw lezen dus.

De koe blijkt Kee te heten. Ze is ontstellend nieuwsgierig én leergierig. Je ziet haar bijvoorbeeld met een vergrootglas de bloemen in de wei bekijken, met haar ander poot houdt ze een boek open, daarin kan ze opzoeken wat voor bloem het is.
Haar zussen zitten op hun dooie gemak onder een boom diezelfde bloemen lekker op te peuzelen. Die enthousiaste Kee met al die rare gedachten en ideeën vinden ze maar belachelijk, wat die Kee steeds bedenkt is onzinnig en onmogelijk. Alleen eten, lekker sappig gras bijvoorbeeld, is interessant, dat weet elke koe toch?

Gelukkig laat Kee zich niet klein krijgen door die negatieve, ongeïnteresseerde zussen en kijkt een stuk verder dan haar eigen koeienweitje. Op een dag gaat ze lekker naar het bos, op ontdekkingstocht. Het werd eens tijd om wat nieuws te proberen... en zo klimt Kee in een boom en wat ze daar bovenin aantreft gelooft ze zelf bijna niet. In de top van de boom zit een heel leuke, vriendelijke draak waarmee ze verder de hele middag heerlijk ideeën en dromen zit uit te wisselen.

Kee is helemaal blij van die leuke ontmoeting maar eenmaal thuis geloven haar zussen haar natuurlijk niet. Onmogelijk, belachelijk, onzin! roepen ze.
Maar de volgende ochtend is Kee weg... Ze is naar de draak staat op een briefje.
Flauwekul, Kee gaat te ver, vinden de zussen en ze gaan haar zoeken, Kee moet maar eens stoppen met die rare verhalen en leren gewoon te doen. Ze moet voortaan gewoon in de wei blijven.
We zien de zussen eindelijk hun weitje verlaten, en onderweg weten niet wat ze zien.
Dat kon toch niet? Dat was toch onmogelijk, belachelijk en onzin?

Opnieuw zo'n enorm leuk boek van Gemma Merino. Het barst van de humor, de afbeeldingen van de zure zussen van Kee zijn soms hilarisch, de ongeïnteresseerdheid en later hun verbazing straalt van hun koeiensnoeten af. En dan als prachtig contrast die levendige, vrolijke Kee, die alles zo enorm leuk vindt.
Dit boek bevestigt een aloud gezegde... Je bent nooit te oud om te leren!

Gemma Merino heeft een gemengde techniek en diverse materialen gebruikt, zoals de mooi helder gekleurde ecoline, aangevuld met waterverf en vermoedelijk potlood.

Zie ook de blogpagina van Gemma Merino om een indruk van de afbeeldingen te krijgen.

Gemma Merino is een Spaanse architecte. Ze besloot Kinderboekenillustratie te gaan studeren aan de kunstacademie van Camebridge, en won al tijdens haar studie de befaamde Macmillan Prize for Children's Picture Book Illustration. Haar debuut, De krokodil die niet van water hield, werd bekroond met de KIDDO- Leespluim van augustus 2014.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

De krokodil die niet van water hield
Gemma Merino

Er was eens...
Een kleine krokodil die niet van water hield. Zijn broertjes en zussen spetterden en spatterden lekker onder de douche en in het zwemwater maar de kleine krokodil vond het maar niets. Hij vond klimmen in bomen heel leuk, maar alle andere krokodilletjes vonden daar nou weer niets aan. Arme kleine krokodil, hij voelde zich heel eenzaam en alleen. Niemand wilde met hem spelen. Wat hij ook probeerde, hij bleef dat water vreselijk vinden. Op het laatst werd hij gewoon snotterig van al dat water, hij kreeg er de kriebel in zijn neus van, en toen...

Het gebeurt me niet vaak maar om dit boek heb ik zitten schateren vanwege de heel onverwachte wending in het verhaal. Vooral ook omdat het zo lekker nuchter verteld wordt. Geweldig! Die kleine krokodil is in al zijn stunteligheid mijn grote held.
Naast dit leuke humoristische verhaal kun je ook nog genieten van de grappige afbeeldingen die verspreid over twee pagina's staan.
Op de cover is het al genieten door de mooie glanzende afbeelding en letters. De eerste en laatste afbeeldingen verbergen ook nog een grap.

De gebruikte kleuren zijn voornamelijk waterig, dus in allerlei variëteiten groen met her en der een rood kleuraccent.
Het leuke is dat je op de snuit van de kleine krokodil kun je aflezen hoe gruwelijk hij griezelt van dat water. Je ziet hoe hij steeds weer probeert om van zijn afkeer af te komen, eerst een teentje in het water, op het laatst een grote plons en dan die hulpeloze snoet erbij! Je begint vanzelf te grinniken.
Ik hoor in gedachte mijn kleine buurjongetje al lachen...
Superleuk boek!

Zie ook enkele afbeeldingen (in het boek zijn ze veel meer ingekleurd)

Gemma Merino komt oorspronkelijk uit Spanje maar woont nu in Londen. Ze was eerst architect, maar in 2013 bracht ze haar eerste prentenboek uit: The crocodile who didn´t like water. Een spetterend debuut dat binnen een jaar vertaald is in het Nederlands, Duits, Italiaans en Frans.

Lees de reacties op het forum en/of reageer: