Esther Miskotte

Toon alleen recensies op Leestafel van Esther Miskotte in de categorie:

Esther Miskotte op internet:

http://esthermiskotte.exto.nl

Categorie: Recensies 4-5jr

De streepjes van Wasco
Tekst en illustraties: Esther Miskotte

In een holletje achter in de speelgoedwinkel woont Mia Muis,
samen met vier schattige roze babymuisjes.
De drie meisjes worden al snel mooi grijs.
De vierde is een jongetje. Maar zijn vachtje wordt niet grijs.
Hij krijgt streepjes!

Zo begint het verhaal over Waso, het gestreepte muisje. Samen met zijn zusjes heeft hij veel plezier in de speelgoedwinkel. En dan, op een dag, komt oom Cor, een grote grijze muis, op visite. De muizenkinderen mogen met hem mee naar de tuin, waar ze nog nooit geweest zijn. Maar oom Cor vindt die streepjesvacht van Waso maar niets. 'Die neem ik niet mee!' bromt hij. 'Een goede stadsmuis is grijs, want grijs valt niet op.' Dus.. wordt Wasco's vachtje muisgrijs geschilderd.

Het is natuurlijk enorm spannend voor de muisjes. We zien ze in het donker onder de sterrenhemel spelen. Ze bungelen aan de ranken van de aardbeienplant, ze kijken hun ogen uit en vinden alles prachtig. En dan wordt het licht, ze moeten weer naar binnen, maar Wasco wil dat niet. Hij draait zich om en rent verder de tuin in.

Op de natuurgetrouwe afbeeldingen in frisse kleuren zien we Wasco vervolgens nieuwsgierig kijken naar strepen van de wespen en ook de vlinder die mooie strepen op zijn vleugels heeft, trekt zijn aandacht. Van hen leert hij de functie van hun strepen, daarmee schrikken ze hun vijand af, vertellen ze Wasco en ze vertellen nog meer over de strepen.
Wasco is blij met de verhalen, zijn strepen zijn juist goed! Gauw wast hij die lelijke grijze verf van zijn lijfje. En dat is maar goed ook... want ineens heeft een kat hem te pakken! Gelukkig herinnert Wasco zich wat de wespen en de vlinder hem vertelden...

Esther Miskotte heeft opnieuw een prettig kijk- en voorleesboek gemaakt. De afbeeldingen staan veelal verspreid over twee pagina's. Er zijn voor kinderen veel herkenbare dingen op te zien, zoals speelgoed, bloemen en planten en... de kat.
De tekst is opgebouwd uit korte, duidelijke zinnen en is in een duidelijke letter afgedrukt.

Een heerlijk verhaaltje over een dapper muisje dat, gestreept of niet, trots is op wie hij is.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Drakensnot
Tekst en illustraties: Esther Miskotte

Op een dag klinkt er een enorme dreun door het bos. Wat was dat nou? vragen de dieren zich af.
Beer en Koosje Konijn gaan op onderzoek uit. Andere dieren die de klap ook gehoord hebben lopen achter het stel aan. Er zit iets op de top van de heuvel, daar horen ze gerommel, het lijkt wel donder.
De parmantige Koosje stapt er gelijk op af, hij loopt zelfs voor de andere dieren uit, maar ineens... Waaaaaatsjoeoeoeoeoe worden de dieren van de heuvel af geniest, behalve Koosje, die is nog boven! O, jee...

Wat is er eigenlijk aan de hand? Bovenop de heuvel zit een enorme, heel verkouden draak. Hij heet Djordo zegt hij. Hij kan niet meer vliegen omdat hij zo verkouden is. Het duurt zeker een week voordat hij verder kan, denkt Djordo.
Als Konijn dat later aan Beer vertelt, schrikt die enorm, een week! Door zijn vieze stinkadem gaan alle bomen dood en wat als hij de draak honger krijgt? Dan eet hij alle dieren op! zegt hij somber. Het is een ramp!

Maar Koosje Konijn is slim. 'Dan zorgen we dat hij geen honger krijgt!' roept hij. En zo gebeurt het. Ze stoppen de draak vol met fruit en groente en koken allemaal gezond eten voor Djordo... de derde dag is hij alweer helemaal beter, morgen kan hij weer verder vliegen!
Djordo en Koosje zijn inmiddels dikke vrienden. De laatste nacht blijft Koosje bij de draak slapen boven op de heuvel en ze vertellen elkaar verhalen en zingen liedjes. Als Djordo uiteindelijk vertrokken is, vindt Koosje dat zelfs heel jammer 'Eigenlijk was hij best aardig', zucht hij.

Grappig verhaal waaruit blijkt dat wie goed doet, goed ontmoet. De draak wordt heel goed verzorgd en op zijn beurt doet Djordo de dieren niets, terwijl hij toch gek op een lekker stukje vlees is. De draak is wel verbaasd dat de dieren niet bang voor hem zijn maar eigenlijk vindt hij dat wel leuk. Hij raakt zelfs bevriend met de dieren. Ook ontdekt de draak dat appels, komkommers, pompoenen, paddestoelen, kersen etc. heerlijk én gezond zijn! Door al dat gezonde eten is hij zo weer beter!

Bij het verhaal staan aparte afbeeldingen in heldere kleuren gemaakt van een mix van potlood (contouren) en waterverf (achtergrond en inkleuring) wat een speels effect geeft. De draak kijkt wel behoorlijk knorrig maar is niet echt heel eng, hoe meer hij opknapt hoe aardiger zijn snuit wordt. Na Superoma en de redding van blauwbil, wat het eerste boek van Esther Miskotte was, is dit opnieuw een erg leuk boek van deze schrijfster en illustrator.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Superoma en de redding van Blauwbil
Tekst en illustraties: Esther Miskotte

'We moeten vanavond vroeg eten want papa en mama moeten naar een vergadering,' zegt de moeder van Josje. Mevrouw Nopjes komt oppassen.
'Hoera Superoma'! roept Josje. Ze is helemaal blij, want als mevrouw Nopjes er is, gebeurt er altijd wat leuks.

Deze keer heeft Superoma klei meegebracht en Josje maakt een poesje, want ze wil zo graag een eigen katje maar mama vindt het maar vies, al die haren. Het poesje wordt geel met blauw billen en krijgt een rood neusje en groene ogen. Josje noemt hem Blauwbil. Zelfs de hond Atilla kwispelt naar Blauwbil, zo leuk is hij geworden.
Maar dan gebeurt er iets geks... Als Superoma en Josje Atilla uitlaten zit Blauwbil heel hoog in de boom van de speelplaats! Oma moet hem redden...
Daarna spelen Atilla en Blauwbil nog lekker in het park en thuis krijgt Blauwbil lekkere rode kleibrokjes. Josje is helemaal blij, eindelijk heeft ze een eigen katje!

Natuurlijk gelooft mama niets van Josjes verhaal. Als Josje vraagt of ze Blauwil mag houden zegt mama dan ook gelijk ja, levende poezen van klei bestaan niet en kunnen al helemaal niet weglopen of in een boom klimmen, denkt ze... weet mama veel!

Lief fanatsievol verhaaltje over de vervulling van een hartewens.
Bij het verhaal staan paginagrote gekleurde, knusse illustraties. Vooral de verwaande mama en papa zijn leuk om te zien en Superoma is helemaal zoals een Superoma eruit moet zien. Een beetje stevige oudere dame met een knotje in haar grijszwarte haar en een gezellige grote jurk. Ook een geweldige afbeelding is die waarop Superoma op het weefbord naar het park zwiert. Haar haren en sjaal én Josje wapperen achter haar aan.
Een superboek over een lieve, te gekke Superoma.

Het boek is genomineerd voor de internationale illustratorenwedstrijd Key Colours 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer: