De stad zonder kleur
Anne Schneider

Als Jasper in zijn nieuwe woonplaats komt, slaat de schrik om zijn hart. Is dit nou die stad waarvan iedereen zegt dat die zo prachtig is? Hij vindt het helemaal niet mooi, het is een grote grauwe, grijze massa. Hier went hij nooit, denkt hij. De volgende dag weet hij wat hij mist, de stad heeft geen kleur! Maar daar zal Jasper wel eens eventjes wat aan gaan doen!

Vol goede moed begint hij in de stad te schilderen in alle kleuren van de regenboog. Het ziet er gelijk een stuk vrolijker uit. Maar dan staat er ineens een boze agent naast hem. Wat Jasper doet mag niet, wat Jasper doet willen ze niet. 'We willen onze stad spiksplinter, sprankelend, glimglanzend grijs, snauwt de agent. De mensen willen wat ze gewend zijn, begrijpt Jasper.
Verschrikt gaat Jasper terug naar huis, maar hij laat de moed niet zakken en heeft gelijk een nieuw kleurig plan. Helaas, ook dat wordt niet gewaardeerd door de boze agent. Jasper denkt, dan moet ik maar weg, ik kan niet wennen aan deze stad. En dan zweeft er iets kleurigs zijn raam binnen en daarmee verandert alles...

Wat een origineel verhaal en wat een mooie afbeeldingen! De stad is echt helemaal grijs en daardoor valt elke kleur prachtig op.  Jasper in zijn gele trui, blauwe tuinbroek en kleurige muts is dan ook een echte blikvanger.
Net als het boek De kleine lakei  is dit ook een boek dat je meerdere keren moet bekijken, dan vallen steeds meer dingen op, zoals een meisje - in groene trui - wat door het raam kijkt. De knalrode rugzak enz. Grappig is ook dat de kat die bij Jasper hoort, spierwit is. Dus in feite ook kleurloos, alleen de oortjes zijn roze van binnen. Het verhaal zelf is heel optimistisch en maakt dat je het boek met een glimlach dichtslaat.
Erg leuk en verrassend boek!

ISBN 9789044825589 | Hardcover | 27 pagina's | Clavis Uitgeverij | mei 2015
Afmeting 21 x 29 cm | Leeftijd 4+

© Dettie, 11 juni 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

De kleine lakei
Anne Schneider

Elke ochtend houden de lakeien hun adem in, zou de koning nog evenveel haren hebben als gisteren?
Helaas, de koning verliest er steeds meer. "Het is herfst op mijn hoofd!' snikt de koning, 'ik wordt helemaal kaal!'

Het grappige van dit verhaal is dat de kleine lakei, die ook voor de koning werkt, steeds maar niet snapt waar de koning zich zo druk om maakt. In dit geval denk hij, juist makkelijk, dan heb je ook geen knopen in je haar! Maar dat durft hij niet te zeggen.
De dokters kunnen de oorzaak van de kaalheid niet vinden, de koning is helemaal gezond. De kleine lakei is er heel blij om maar de koning niet. Met zo'n kaal hoofd kan ik toch geen linten doorknippen, jammert hij. 
Waarom niet? denkt de kleine lakei, daar heb je toch geen haren voor nodig?
Een pruik vindt de koning ook niets...
De koning wil sowieso niets meer, hij kruipt in zijn bed en komt er niet meer uit, hij wil niet eten, niet drinken en het licht mag ook niet aan.

De kleine lakei vindt er niets meer aan, maar als de koning weer wat te mopperen heeft omdat hij de verpieterde planten water geeft in plaats van weg te gooien, ontploft hij en zegt boos: 'Wij gooien u toch ook niet weg omdat u ligt te verpieteren? Met een beetje licht, water en aandacht komen die planten er wel weer bovenop.' En dat zijn precies de woorden die de koning nodig heeft. Heeft hij die dingen zelf ook niet nodig? Helpt het ook tegen boosheid? Vraagt hij voorzichtig aan de kleine lakei. 'Als ik boos ben dan ga ik altijd voetballen' antwoordt deze.

En zo komt het dat je een dikke, kale koning door de koninklijke gangen kunt zien hollen achter een gouden bal aan. Later doen steeds meer mensen mee, de ministers, de lakeien, de hofdames. Ze spelen voetbal in de troonzaal en in de koninklijke tuinen... En de koning? Hij vergeet helemaal dat hij kaal is. Hij heeft weer zin in alles.
Maar wat groeit daar nou op zijn hoofd? Wat zijn dat voor sprietjes? Zijn dat wel haren?

Grappig verhaal met een lekker nuchtere lakei, die alle problemen dankzij zijn nuchterheid weer terugbrengt tot normale proporties.
Bij dit verhaal staan geweldig leuke, gekleurde afbeeldingen waarop de lakeien bijna omvallen van deftigheid, hun snoeten staan strak van voornaamheid. De kleine lakei is de enige die er aanvankelijk heel levendig uitziet.
Verderop in het boek zien we hofdames in prachtige jurken en hoog gekapt haar, met dikke voetbalkousen aan hun benen, op hun kicksen achter de bal aan rennen. Het is geen gezicht maar wel heel leuk!
Hoe langer je kijkt naar de afbeeldingen, hoe meer leuke details je ziet.
Heel vrolijk, gezellig boek.

ISBN 9789044823479 | Hardcover | 28 pagina's | Clavis Uitgeverij | september 2014
Afmeting 29,8 x 21,5 cm Leeftijd 4+

© Dettie, 28 september 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer: