An Swerts
Categorie: Recensies 4-5jr
Krijg ik een kabouter, Sint?
tekst: An Swerts
Samen met oma schrijft Tess een brief aan Sinterklaas waarin ze vertelt dat ze heel graag een échte kabouter wil hebben. Opa en oma vinden het een superwens. 'Dat is de leukste wens ooit',' zegt oma zelfs. Opa maakt kleine meubeltjes voor de kabouter en oma breit een lekker warm dekentje. Tess zet alles mooi neer in haar poppenhuis. Het ziet er prachtig uit. De kabouter zal niet weten wat hij ziet!
Ondertussen droomt Tess alvast over haar nieuwe vriend. Met haar kabouter kan ze gezellig alles samen doen, zoals dansen en schommelen en knutselen en, en, en... Maar eerst moet Sinterklaas nog komen en dat duurt nog zo lang. Maar eindelijk is het zover, vannacht komt hij langs! Tess legt alvast een stukje mandarijn neer want de kabouter zal wel honger hebben. Ze kan amper slapen zo spannend vindt ze het en de volgende ochtend vliegt ze de trap af. Zal nu eindelijk haar vriendje gearriveerd zijn? Gauw loopt ze naar haar poppenhuis, en wat ze dan ziet...
De lieve Sint heeft de brief van Tess heel goed begrepen maar het cadeau is anders dan Tess gedacht had. Toch is ze superblij! Wat is die Sinterklaas toch lief en slim!
De afbeeldingen van Eline van Lindenhuizen geven het geheel een heel knusse sfeer. Opa staat gezellig kleine meubeltjes te timmeren, oma zit lekker bij de kachel te breien en Tess is heerlijk aan het spelen en aan het wegdromen bij haar poppenhuis. De hond ligt in diepe slaap op zijn dikke kussen. je zou er zo bij willen gaan zitten.
De wending in het verhaal is heel verrassend en goed bedacht.
ISBN 9789044829051 | Hardcover | 27 pagina's | Clavis Uitgeverij | oktober 2016
Afmeting: 26,8 x 25,6 cm | Leeftijd 4+
© Dettie, 12 november 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Dromen van Mokka
tekst: An Swerts
Floortje wil een hondje, maar mama en papa willen dat liever niet. Zo'n hond verliest haren en graaft gaten in de tuin. Maar toch blijft Floortje dromen en ze hoopt stiekem dat ze ergens een hondje vindt dat geen huis heeft. Hoe dat hondje eruit ziet maakt haar niets uit, als het maar een hondje is.
En dan ineens, vindt ze zo'n hondje, in haar eigen tuin! Een heel leuk, lief, geweldig, hondje met warrige bruine vacht. Een hondje zonder baasje! Floortje is gelijk helemaal gek van het lieve beestje en smokkelt hem haar kamertje in. Ze noemt hem Mokka.
Natuurlijk ontdekt mama de hond. Floortje vraagt op haar allerliefst of ze Mokka alsjeblieft mag houden. Maar daar kan mama niet gelijk antwoord op geven. Eerst bespreken met papa, zegt ze maar gauw. Gelukkig mag Mokka blijven tot ze weten wie zijn baasje is. Mama en papa hebben overal posters opgehangen met een foto van Mokka. Maar Floortje wil helemaal niet dat Mokka's baasje gevonden wordt. Ze verzint van alles om Mokka maar niet kwijt te raken. Ze verandert het telefoonnummer op de poster, tekent gauw een snor of bril op Mokka's foto. Maar helaas helpt het niet. Op een dag staat tot Floortjes grote schrik het baasje van Mokka voor de deur. Wat nu?
Gelukkig wordt er een heel goede oplossing bedacht.
Niet alleen het verhaaltje zelf is erg lief en aandoenlijk ook de gekleurde afbeeldingen dragen erg aan het verhaal bij. Floorje is een vlot meisje met rode wangetjes en Mokka is een lekkere rommelige, speelse hond, die het vreselijk naar zijn zin heeft bij Floortje. Het plezier dat de twee aan elkaar beleven spat van de afbeeldingen af.
De tekst is in 'handgeschreven' duidelijke letters afgedrukt, de zinnen zijn niet al te lang en de taal is helder.
Kortom, een leuk prentenboek, vooral voor hondenvriendjes.
ISBN 9789044825411 | Hardcover | 32 pagina's | Clavis Uitgeverij | september 2015
Afmeting: 25 x 26 cm. Leeftijd 4+
© Dettie, 30 september 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Zo blij met jou!
illustraties: Jenny Bakker
tekst: An Swerts
'Oma, kun je teveel van iemand houden?' vraagt Sofia. 'Zo erg dat je haast geen lucht meer kunt krijgen?
Oma begrijpt het meteen... 'En tegelijk voel je je blij en een beetje zweverig, zoals een veertje in de wind,' zegt ze.
Sofie is helemaal opgelucht. Ja! Dát voelt ze. Oma snapt het helemaal.
Oma vraagt wie ze zo leuk vindt.
Het is die jongen uit haar klas, hij kan heel mooi vertellen over draken en piraten en kan lekker gek doen en, en, en... Maar ze vindt hem zó leuk dat ze haast niet meer kan eten of ademhalen.
Oma weet de oplossing. 'Je moet hem vertellen dat je hem leuk vindt,' zegt ze. Maar dat vindt Sofie wel eng.
'Heeft oma dat zelf dan ook gedaan?' wil Sofie weten en wat zei oma dan? Oma knikt, ja zij heeft het ook gedaan en ze vertelt het mooie verhaal hoe ze het opa vertelde en hoe blij opa reageerde.
Je moet het die leuke jongen op jouw manier vertellen, vindt oma. En dan heeft Sofie een superidee...
Ach, wat een lief verhaal is dit weer en wat een mooie afbeeldingen ook. Illustratoren van kinderboeken zijn ware kunstenaars en verdienen eigenlijk veel meer aandacht dan ze krijgen. Ook in dit boek staan zulke mooie afbeeldingen dat je er keer op keer naar moet kijken. Zo mooi gemaakt. Het gekke gezicht dat Sofie trekt als ze de leuke jongen nadoet is om in te lijsten evenals de laatste bladzijden waarop te zien is hoe Sofie aan de jongen kenbaar maakt dat ze hem leuk vindt. Het is allemaal even mooi en knap en sfeervol gedaan.
Elke illustrator heeft zijn eigen stijl en talent. Het steeds opnieuw een klein feestje, zoals ook met dit boek, dat dit talent met de lezer gedeeld wordt. Grote klasse!
ISBN 9789044821178 | Hardcover | 25 pagina's | Clavis Uitgeverij | november 2013
Afmeting b 25,7 x h 26,9 cm leeftijd 5+
© Dettie, 13 december 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Mag ik je knussen?
illustraties: Peter van Harmelen
tekst: An Swerts
Ben is een beetje verliefd op Kaatje. Elke keer als hij haar ziet krijgt hij het een beetje benauwd. Zijn hart maakt dan sprongetjes en het bonst in zijn keel.
Op een dag zijn ze in de speeltuin en vraagt Kaatje 'Vind je me leuk?'
'Ja, heel leuk', zegt Ben verlegen.
'Hoe leuk dan wel?' vraagt Kaatje.
En ja dat is wel lastig, want hij vindt Kaatje superleuk, leukerderdanleuk. Maar hoe zeg je dat?
'Ik vind je zo leuk als zandkastelen bouwen aan zee!' roept Ben.
Maar dat is voor Kaatje niet genoeg.
Arme Ben, hij verzint allemaal heel leuke dingen maar Kaatje vindt het steeds maar helemaal niets.
Totdat Ben zegt dat hij haar zo leuk vindt dat hij haar wel zou willen knussen.
Kijk! Dát is wat Kaatje nou wél leuk vindt. Maar wat is knussen eigenlijk?
In een interview vertelt de schrijfster dat zij het verhaal niet hoefde te verzinnen, het gebeurde écht, op een kinderfeestje. Gelukkig dat ze dat verhaal met ons wilde delen want het is een heel vrolijk prentenboek geworden.
De afbeeldingen van Peter van Harmelen zijn in mooie, zachte, warme kleuren. Het grappige is dat je in de voorgaande illustratie een verwijzing krijgt naar wat komen gaat op de volgende pagina. Bij de zandbak zie je bijvoorbeeld een vader en moeder en kindje met een kroontje op hun hoofd. Die 'wonen' op de volgende pagina in het zandkasteel en zo is er op elke pagina in de tekening een verwijzing naar de volgende pagina. Heel fantasievol gemaakt en erg leuk gedaan!
ISBN 9789044808971 | Hardcover | 32 pagina's | Clavis Uitgeverij | september 2009
Afmeting 8x267x255 mm Leeftijd vanaf 4 jaar
© Dettie, 03 februari 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer: