An Leysen

Toon alleen recensies op Leestafel van An Leysen in de categorie:

An Leysen op internet:

http://www.anmelis.be

Categorie: Recensies 4-5jr

Belle en het Beest
An Leysen

An Leysen heeft al vele sprookjes bewerkt tot prachtige prentenboeken. En nu is Belle en het Beest aan de beurt. Hoewel ik er al veel over gehoord en gelezen had, kende ik het verhaal zelf niet.
Het handelt hier om een zwaar verwende, arrogante prins die met niemand rekening houdt. Een heks tovert hem om die reden om tot een afzichtelijk beest. Alleen een meisje dat écht van het beest zal houden, kan de betovering verbreken.

Belle is, zoals haar naam al zegt, een beeldschoon en lief meisje dat met haar rijke vader en verwende zus in een mooi huis woont. Maar vaders zaken gaan slecht en ze vervallen tot armoede. Ze verhuizen naar een dorpje en geld voor mooie spullen ontbreekt. De zus van Belle moppert op alles maar Belle slaat zich opgewekt door de misère heen.

Op een dag moet vader naar de stad, zijn oom is overleden en heeft al zijn geld aan hem nagelaten. Maar Veel geld is het helaas niet. Op de terugweg wordt vader overvallen door een enorme sneeuwbui. Hij verdwaalt en heeft het enorm koud, gelukkig ontdekt hij een paleis en daar is het warm, er staat heerlijk eten en een warm bed voor hem klaar. Maar de volgende ochtend staat ineens het afschuwelijke Beest voor hem. Vader moet beloven dat hij een van zijn dochters naar het paleis zal sturen en om zijn lijf te redden belooft vader dat. Als Belle dit later hoort, vindt zij dat vader zijn belofte na moet komen en lief als ze is, offert ze zich op... Zij zal gaan. De afloop laat zich raden, maar voor het zover is gebeurt er nog het een en ander.

Het is bijna een omgekeerd Doornroosje verhaal. In Doornroosje moet een knappe prins de betovering verbreken zodat de prinses weer ontwaakt. In dit verhaal moet een liefdevol meisje er voor zorgen dat het Beest weer de knappe prins wordt.
Persoonlijk ben ik over dit boek iets minder enthousiast dan over de andere boeken van An Leysen. Het verhaal is prima maar het lijkt alsof ze voor haar prenten andere technieken gebruikt heeft die mij helaas minder aanspreken. Ik vond het dromerige in haar afbeeldingen altijd zo onweerstaanbaar evenals de kleine, in haar prenten toegevoegde, kindertekeningen van haar dochter. Die ontbreken nu, maar zij maakten alles vaak wel wat speelser.

Dit boek is ook mooi, de afbeeldingen zijn evengoed erg knap gemaakt, maar deze keer komen de personages minder tot leven - op enkele uitschieters na - dan in de andere boeken van An Leysen. Alles blijft een beetje statisch, een beetje star. Misschien komt dat ook omdat enkele afbeeldingen in zwart wit zijn weergegeven, die spreken sowieso altijd minder aan.
Jammer maar helaas. Maar dat neemt niet weg dat ik een volgend boek van An Leysen weer met veel plezier tegemoet zal zien.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Baba Jaga
An Leysen

In een land hier heel ver vandaan woonde een weduwnaar met zijn dochtertje Olga. Ze hadden het goed samen. Maar papa werd verliefd en trouwde met de mooie dame. Olga vertrouwde het niet, haar nieuw moeder was immers de zus van Baba Jaga, de enge, gemene heks die 's nachts rondvloog in een oude ketel. De heks waarvan gezegd werd dat ze kinderen at!

Arme, lieve Olga, vanaf de tijd dat haar stiefmoeder in huis kwam, veranderde alles voor haar. Papa was zo verliefd dat hij geen enkele fout van zijn geliefde vrouw zag maar ze deed heel gemeen tegen Olga. Ze had helemaal geen zin in dat kind. Ze liet Olga heel hard werken en Olga kreeg nauwelijks te eten. Maar Olga bleef vriendelijk en aardig tot grote ergernis van haar stiefmoeder.
Toen Olga's vader voor zijn werk op reis moest, greep de akelige stiefmoeder gelijk die kans aan. Ze stuurde Olga met een smoes naar haar zus, de vreselijke Baba Jaga. Gelukkig had Olga van haar overleden moeder een prachtige Baboesjkapop gehad en die begon ineens te praten! Ze vertelde precies wat Olga moest doen als ze eenmaal bij Baba Jaga was. En daarop ging Olga vol goede moed het avontuur tegemoet.

Het sprookje, want dat is het, lijkt een mengeling van de verhalen over Sneeuwwitje met de boze stiefmoeder en de hardwerkende Assepoester. Alleen is er in die verhalen geen heks die woont in een huis dat rondloopt op grote kippenpoten. Baba Jaga is een nare vrouw die geen mens of dier vriendelijk behandeld of goed verzorgd. De zachtaardige Olga doet dat wél waardoor het gelukkig toch nog allemaal goed voor haar afloopt en de heks haar verdiende loon krijgt.

Het sprookje zelf bestaat al langer en is gebaseerd op een verhaal uit de Slavische mythologie waarin Baba Jaga ook een soort heks is. Het verhaal is in diverse variaties bekend. De ene keer wordt het meisje de slavin van de heks, de andere keer is er geen sprake van een meisje maar een jongen die Baba Jaga op zijn pad treft.

En nu heeft An Leysen het verhaal ook bewerkt en voorzien van prachtige afbeeldingen in haar bekende, betoverende, fantasievolle stijl. Olga is een innemend liefelijk meisje met vlechten en rode wangen met sproetjes maar het zijn vooral de twee grote, bruine kijkers die gelijk je hart veroveren. Baba Jaga is natuurlijk best griezelig maar niet supereng en haar huis op kippenpoten is helemaal geweldig om te zien. Ook de afbeeldingen bij de handeling die Olga uitvoert in opdracht van haar pop zijn bijzonder. Alles is in mooie zachte tinten weergegeven. De ene keer is de afbeelding helemaal ingekleurd, de andere keer zijn het sepiakleurige tekeningen met her en der een kleuraccent. Alle voorkomende figuren zijn een bijzonder perspectief geplaatst zodat je nog meer het verhaal ingetrokken wordt. Het zijn stuk voor stuk kleine kunstwerkjes.

Net als de meeste sprookjes is het verhaal zelf vrij lang het kan niet even snel voorgelezen worden. De tekst zelf is op een grappige manier bewerkt. Als iets tussendoor of op een fluistertoon wordt gezegd dan zijn de letters ook klein. Enkele andere woorden staan dikgedrukt weergegeven om dingen extra te benadrukken. Dat werkt goed het geeft het belang van de - soms boze - woorden prima weer.

Kortom, het is opnieuw een prachtig boek van deze veelzijdige, kunstzinnige vrouw. Ik kijk nu al uit naar haar volgende boek.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

De notenkraker
An Leysen

An Leysen neemt ons deze keer mee naar het huis van Clara en haar broer Fritz. Het is kerstavond en de twee kinderen kunnen nauwelijks wachten totdat ze naar beneden mogen komen. In de keuken ruikt het heerlijk naar versgebakken koek. Stiekem sluipen de kinderen naar beneden en gluren om de hoek van de kamerdeur. Ze zien een prachtig versierde kerstboom maar wat daaronder staat vinden ze nog veel mooier! Daar staan de cadeautjes!
Mama moppert wel een beetje, ze zijn kleine deugnieten! Maar gelukkig gaat de bel. Het is oom Drosselmeier, die elk jaar een heel bijzonder zelfgemaakt cadeau voor de kinderen meeneemt.
Clara krijgt van oom een notenkraker en ze is gelijk een beetje verliefd op hem, hij heeft van die lieve ogen. Helaas vindt Fritz de kraker maar stom. Hij duwt een heel grote noot in de mond van de notenkraker en kraaak, drie tanden van de notenkraker zijn afgebroken.
Carla vindt het zo zielig, maar oom Drosselmeier belooft hem te maken. Toch zorgt Carla voor haar 'vriendje' alsof hij een beetje ziek is, hij mag zich niet nog meer pijn doen... Ze kan er bijna niet van slapen zo akelig vindt ze het.

Maar 's nachts hoort ze een heel raar geluid en als ze gaat kijken ziet ze haar notenkraker en al haar andere speelgoed vechten tegen een enorm muizenleger. Haar beren en poppen verliezen de strijd, dat ziet Clara gelijk. Vlug pakt ze het houten zwaard van haar broer en gooit die naar de notenkraker. Net op tijd! Hij kan nu de muizenkoning uitschakelen waarna het muizenleger gelukkig wegvlucht...
De notenkraker vertelt dat dankzij Clara de betovering verbroken kan worden, want hij is niet altijd een houten pop geweest... Daarna volgt het welbekende mooie verhaal over de lieve soldaat en de verwende prinses.

In welk jasje dit verhaal ook gestoken wordt, het blijft een mooi verhaal. Maar het jasje kan wel te dun of oud en uitgezakt zijn. An Leysen heeft echter voor een behaaglijk, goed passend, warm jasje gezorgd.
Het zijn vooral de sfeervolle, prachtige afbeeldingen die daarvoor zorgdragen. An Leysen kan als geen ander gezichten laten spreken waardoor je gelijk in het verhaal gezogen wordt. Clara is prachtig evenals de lieve oom Drosselmeier. Het gevecht tussen de muizenkoning en de notenkraker wordt in feite eenvoudig weergegeven maar straalt toch de kracht uit die beiden moeten gebruiken. De muizenkoning is wel een echte koning met zijn grote kroon en rode mantel versierd met bont en gouddraad.
Ik weet zeker dat ik als kind heel blij met zo'n mooi boek geweest zou zijn, maar eigenlijk geniet ik er nu, als volwassene, ook enorm van.
Het hele boek is puur genieten!

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

De droom van Pinocchio
An Leysen

Wie kent het verhaal over Pinocchio niet? De houten pop die liefdevol door de de oude Gepetto gemaakt wordt en dan tot leven komt. De lieve, eenzame Gepetto is zo blij met Pinocchio, hij sluit het houten jongetje gelijk in zijn hart. Hij verkoopt zelfs zijn enige winterjas zodat Pinocchio naar school kan.
Maar Pinocchio is niet zo aardig en zelfs een beetje dom. Op zijn allereerste schooldag laat hij zich al meevoeren naar het poppentheater door de sluwe vos en de halfblinde kat. Natuurlijk loopt dat niet goed af. De directeur van het theater ziet wel wat in zo'n levende pop, dus wordt Pinocchio in een kooi gestopt zodat hij niet meer terug naar huis kan. Voor deze ene keer wordt hij gered door de lieve fee, maar Pinocchio heeft nog niets geleerd. Elke keer wordt hij weer afgeleid en gaat hij weer niet naar zijn eigen huis. Domme, domme Pinocchio...
De arme Gepetto zoekt hem overal. Gelukkig komt het nog goed en heeft Pinocchio uiteindelijk, na veel avonturen, zijn lesje geleerd.

Het leuke verhaal over Pinocchio is al vele keren en op verschillende manieren uitgebracht. Ik heb deze klassieker over het jongetje met zijn bijzondere neus tenminste al in heel veel varianten voorbij zien komen. De ene keer wordt het verhaal uitgebreid verteld de andere keer is er minimale tekst.
Ook het uiterlijk van Pinocchio loopt verschilt nogal. Bij Walt Disney is hij een parmantig bijna menselijk jongetje met vriendelijke snoet in korte broek en strohoedje op. In andere versies is het een magere houten pop in een soort narrenpak, soms zelfs bijna een bandiet om te zien.
Kortom, Pinocchio of Pinokkio, heeft vele gezichten.

Het lijkt me erg moeilijk om dit verhaal opnieuw vorm te geven en er een heel eigen versie van te maken, er een eigen draai aan te geven, maar dat is An Leysen toch erg goed gelukt. Is de afloop van haar verhaal al verrassend dan zijn de afbeeldingen dat des te meer. Het begint al bij Gepetto die zo arm is dat hij bij een door hem getekend vuur zit met daarboven een eveneens getekende pan soep. Dat is knap want natuurlijk is de hele afbeelding getekend, toch zie je het verschil. Dan het hele proces van het maken van Pinocchio door Gepetto en het enorm leuke jongetje wat het uiteindelijk geworden is, is fantastisch om te zien. Pinocchio krijgt kleren van oude lappen stof, zijn vestje is van behang en zijn hoedje van krantenpapier. Hij ziet er geweldig uit.
Het leuke is dat An Leysen de in de loop van het verhaal voorkomende figuren vanuit een heel aparte invalshoek afbeeldt, dat maakt het boek erg levendig. De kleuren van de paginagrote illustraties zijn heel warm, sfeervol en ingetogen.
Echt een prachtig boek dat je bewaart en aan enkele generaties doorgeeft, van kind naar kleinkind, naar achterkleinkind en zo verder...

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Mooie Lena
An Leysen

In het hele dorp is er niet één meisje mooier dan Lena.
Ze heeft een roomwitte huid en vuurrode krullen,
die vrolijk dansen rond haar fijne gezichtje.

'Mooie Lena', zo noemen de mensen haar en ze is er trots op. De ijdele Lena, die uren voor de spiegel doorbrengt, heeft één grote wens. Ze wil een man, maar wel een man die helemaal beantwoordt aan haar ideaal. Ze weet precies hoe hij eruit moet zien. Ze weet het zelfs zo goed dat ze van klei een beeld van haar droomprins maakt. Ze trekt hem de mooiste kleren aan en zet het beeld van haar Hartendief in de tuin. Ze praat tegen hem, maar ja een beeld praat niet terug, dat schiet ook niet op. Dus... gaat Mooie Lena op zoek naar een man die op haar beeld lijkt. Ze plaatst een advertentie en veel mannen reageren daarop. Er staan zelfs rijen aanbidders voor het huis van Mooie Lena. Maar helaas, geen enkele man is goed genoeg voor Mooie Lena, niemand lijkt op haar Hartendief.
De jaren verstrijken, Mooie Lena krijgt hier en daar een rimpeltje en in haar mooie rode haar verschijnen de eerste zilveren draden... Er komen steeds minder mannen aan haar deur, tot het helemaal stopt. Bedroefd zit Mooie Lena daarna in haar verwaarloosde tuin. En dan...

Een grappig, vlot verteld verhaal met een link naar het verhaal over Narcissus, degene die verliefd werd op zijn eigen spiegelbeeld. In elk sprookje zit wel een wijze les en in dit sprookje is die les natuurlijk dat uiterlijk eigenlijk niet zo belangrijk is en je beter kunt kijken naar wat je hebt in plaats van blijven dromen van datgene wat je niet hebt.

Het boek is geïllustreerd door An & Louise en dat zijn moeder en dochter. De kindertekeningen van Louise (2004) worden in de afbeeldingen van An Leysen verwerkt wat een heel apart en speels effect geeft. Ook voegt An aan haar mooie gekleurde prenten diverse zwart-wit afbeeldingen uit oude catalogi of advertenties toe, zoals parfumflesjes, een ouderwetse huisbel, foto's, poezieplaatjes van rozen en schilderijtjes. De techniek die ze verder voor haar afbeeldingen gebruikt is gemengd. Ze voegt kant en stofjes toe en dit alles heeft een verbluffend mooi effect.

Opnieuw een bijzonder aantrekkelijk en mooi verzorgd boek.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Miko en de zeeprinses
An Leysen

Lang geleden woonde er in een Japan een jongetje, Miko heette hij, hij viste elke dag op zee en zijn moeder verkocht de vissen op de markt. Zo hadden ze net genoeg te eten...

Op een dag vangt Miko een prachtige vis maar de vis kijkt hem zo droevig aan dat hij hem weer terug in zee gooit. De mooie vis blijkt de dochter van de zeekoning te zijn. Als dank mag Miko met de zeeprinses trouwen en dat doet hij, het is een geweldig feest. In het zeerijk is het altijd zomer en niemand wordt ooit oud of ziek. Het is er prachtig. Maar Miko hoort op het land, zijn moeder zal al vreselijk ongerust zijn. Miko krijgt een wenskistje mee, hij kan daarmee alles wensen wat hij wil, alleen mag hij het kistje nooit openmaken want dan verdwijnt de toverkracht.

Als Miko weer op het land is, blijkt het honderd jaar later te zijn. Eén dag in het zeerijk duurt even lang als honderd jaar op het land. Miko wenst een paleis dat groter is dan de keizer van Japan en hij wordt de rijkste man van het land. Maar Miko heeft niet gerekend op de jaloerse Japanse keizer...

Achterop het boek staat dat het verhaal gebaseerd is op een oud Japans sprookje over een arme visser die opeens alles krijgt wat hij hebben wil, maar pas beseft wat hij echt wenst als hij alles verliest.

An Leysen heeft in haar afbeeldingen kindertekeningen van haar dochtertje Louise verwerkt en dat maakt het heel apart. In het onderwaterrijk zie je bijvoorbeeld tussen de mooie zeemeerminnen, in fraaie warme kleuren, plotseling in heel felle kleuren allemaal visjes zwemmen. Op andere afbeeldingen zie je kleine fleurige krabjes en kreeftjes staan en tussen de deftig geklede mensen zie je ineens een kindertekening van een Japanse mevrouw met parasol. Het ziet er daardoor allemaal lekker vlot en vrolijk uit.

Het eind van het verhaal is wel een beetje vreemd, waarom moet Miko zich schuldig voelen als de keizer zo hebberig is? De keizer veroorzaakt iets, niet Miko. Maar een kind zal dat niet opvallen, die ziet alleen de mooie prenten en hoort het aparte verhaal.
Het is een mooi ontroerend sprookje en het prentenboek met de fraaie afbeeldingen is prachtig uitgevoerd.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Prinses Dommelijntje
Over een prinses die niet kon slapen
An Leysen

Er was eens een beeldschone, grappige en lieve prinses die al een tijdje niet kon slapen. En dan gilde ze héél hard 'Ik kan niet slapen!' De hele hofhouding was gesloopt want door het gegil sliepen zij ook niet maar overdag moesten ze toch hun werk doen. Het dienstmeisje viel in slaap als ze de vloer moest vegen, de kok strooide suiker in de soep want ze waren zo vreselijk moe... Zelfs de koning en koningin vielen in slaap op hun troon. Zo kon het niet langer. De koning riep: "Wie de prinses één nacht kan laten slapen krijgt mijn hele koninkrijk!"

Zo'n heel koninkrijk wilde iedereen natuurlijk wel. Diezelfde dag stonden er al lange rijen mensen voor het paleis. Ze probeerden het met slaapliedjes, slaapverhalen, schapen tellen, je kunt het zo gek niet bedenken of het werd wel geprobeerd maar niets hielp. Artsen constateerden dat de prinses leed aan een ernstig geval van slaap-nietis. Het enige wat daartegen helpt is een glas warme merk en een spuit in haar Koninklijke billen... Maar zelfs dat hielp niet.

Die arme prinses, de liedjes maakten haar juist wakker, de verhalen waren te spannend. De schapen stonden allemaal in haar slaapkamer en ze had ze geteld maar slapen... daar had ze geen tijd voor gehad. Het lukte zelfs de boze fee niet om haar 100 jaar te laten slapen...

Arme, arme prinses, arme koning en koningin, arme hofhouding, ze wilden allemaal zo graag rust.
Toen kwam de knappe prins bij het kasteel aan, en hij wist de oplossing... het was eigenlijk heel simpel, niemand had daar aan gedacht. En de prinses? Zij viel e i n d e l i j k in slaap.
De prins kreeg het koninkrijk en de koning, koningin, prins en prinses konden vanaf die tijd lekker slapen en waren heel gelukkig...

Net als bij het boek Tanneke de heksenprinses heeft Louise, het dochtertje van An Leysen, ook tekeningen gemaakt die opgenomen zijn in de erg fraaie illustraties van dit boek. Je ziet bijvoorbeeld riddertjes, heel mooi getekend door An Leysen, met daarbij een groot groen paard met een paarse staart die getekend is door Louise. Die combinatie werkt goed en maakt alles heel speels.

Het verhaal zelf is een echt sprookje inclusief mooie prinses en knappe prins en een gelukkig einde en al.
De letters in het boek zijn, passend bij het verhaal, een beetje ouderwets, krullerig om te zien en daardoor kan het zijn dat kinderen aanvankelijk wat moeite zullen hebben met het herkennen van de f, de k en de z. Maar vermoedelijk went het snel. Ook de mooie sierletters aan het begin van elke nieuwe bladzijde zijn een beetje moeilijk te herkennen. Maar dit is het enige minpuntje dat te melden valt over dit voor de rest erg leuke, mooi verzorgde, kleurrijke, vrolijke boek.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Tanneke de heksenprinses
An Leysen

Tanneke is een echte heks met heksenkleren, heksenhaar en een heksenhoed. En ze doet alles wat heksen doen: toverspreuken opzeggen, heksendrankjes brouwen en op een bezem vliegen. Toch wil Tanneke heel graag een prinses worden en dan zal ze een echte prinsessenjurk aan hebben en een prinsessenkroontje op haar hoofd.

Op een dag zit er een dikke, vette kikker in het gras. Dit is mijn kans, denkt Tanneke en ze geeft de kikker gelijk een dikke smakkerd en ja hoor, de kikker verandert in een prins. Maar de prins vindt heksen vreselijk, hij wil alleen met een prinses trouwen! Wat nu? Tanneke vond de prins wel heel erg knap...

Haar heksenvrienden doen vreselijk hun best maar het lukt maar niet Tanneke om te toveren in een prinses. Wat nu? ze zal naar een prinsessenschool moeten voor prinsessenles! Arme Tanneke want leren om prinses te worden is heel erg moeilijk, zal het haar lukken?

Het boek is geschreven en geïllustreerd door An Leysen maar ze is daarbij geholpen door haar kleine dochtertje Louise. Dat maakt het boek heel bijzonder, de illustraties van An zijn mooi maar juist de kindertekeningetjes erbij maken het een erg grappig geheel. Zoals bijvoorbeeld Louises tekening van de poes, die heel erg geschrokken is doordat Tanneke begon te zingen. Maar de illustratie die An zelf maakte bij bijvoorbeeld de les over tafelmanieren is ook geweldig, het plezier in eten (en kliederen) spat er van af, je zou er trek van krijgen. Het verhaal zelf is ook vol grapjes waar kinderen wel om zullen lachen.

Een erg leuk debuut dat ik met veel plezier gelezen en bekeken heb.

Lees de reacties op het forum en/of reageer: