Rauw
Yvonne Deinert

Hij zou dood moeten zijn. Hij en niet zijn broer Tim. Hadden ze maar nooit geruild. Was hij maar gewoon eerlijk tegen zijn vriendin Iris geweest. Maar nee, hij durfde Iris niet te vertellen dat hij per se naar de challenge op de sportschool wilde. Daar had hij immers acht weken keihard voor getraind. In plaats daarvan beloofde hij zijn mopperende vriendin met haar naar de bioscoop te gaan. Daarna haalde hij Tim over in zijn plaats met Iris op stap te gaan. Omdat hij een lafaard was, zat Tim op de bioscoopstoel die eigenlijk voor hem, Bram, bestemd was. Omdat hij Iris de waarheid niet durfde te vertellen, viel de geluidsbox op het hoofd van Tim en niet op het zijne. Hij had dood moeten zijn, niet Tim.

Bram heeft het moeilijk met het verlies van zijn broer. Tim en hij waren een eeneiige tweeling. Hoewel hun ouders hen altijd gestimuleerd hadden een eigen leven te leiden, voelt het toch of de helft van Bram verdwenen is. Zonder Tim is hij gewoonweg niet compleet. Daarnaast is het schuldgevoel overweldigend. Tim was nog maar negentien jaar oud. Hoewel niemand hem de schuld van het ongeluk geeft, blijft Bram zichzelf verwijten maken. De relatie met Iris is voorbij. Uiteraard is ze kwaad dat hij haar voorgelogen heeft. Het maakt niet uit. Bram wil Iris niet meer zien. Ze herinnert hem alleen maar aan de dag dat hij Tim verloor. Zijn ouders denken er echter anders over. Zij nodigen Iris steeds bij hen thuis uit omdat ze bij Tim was toen het ongeluk gebeurde.

Bram moet verder met zijn leven, maar hoe? Hij hoop dat hij wordt toegelaten op de sportacademie maar dan moet hij wel eerst voor zijn eindexamen slagen. Hoe moet hij alle examenstof in vredesnaam in zijn hoofd stampen? Daar is helemaal geen plek voor. Het immense schuldgevoel neemt alle plek in. Brams vrienden proberen hem te steunen maar ze weten niet goed wat ze moeten doen. Moeten ze Bram juist op sleeptouw nemen of hem met rust laten? Daarnaast gaat hun leven gewoon door. Brams bestaan is in duigen gevallen maar zijn vrienden zijn nog altijd vrolijke tieners die van gamen, stappen en een borreltje houden. Voor hun is het leven een groot feest. Voor Bram niet meer.

Bram probeert er het beste van te maken. Hij laat zich meeslepen, drinkt te veel en belandt zelfs zomaar met een onbekend meisje in bed. Tenminste, dat beweert zij. Bram kan zich tot zijn grote schaamte niks meer van die bewuste nacht herinneren. Wat heeft hij gedaan? Bram is helemaal niet zo. Tim wel, die had vriendinnen bij de vleet. Maar Bram is Tim niet. En toch ook weer wel. Het is allemaal zo verwarrend. Hoe moet Bram verder met zijn leven als de helft van zijn leven ontbreekt?

Gelukkig ontmoet hij Tien. Ze werkt in een cafeetje waar hij normaal gesproken nooit komt. Er komen nauwelijks jongeren, alleen wat stamgasten. Tien is van zijn leeftijd. Het café is van haar vader. Met haar kan hij eindelijk gewoon praten. Ze weet niet dat hij een broer had. Ze weet niet dat zijn hele leven in puin ligt. Als hij bij Tien is, voelt hij zich weer even een doodnormale tienerjongen. Toch zal hij haar de waarheid moeten vertellen. Bram vindt haar leuk en een vriendschap, of misschien zelfs een relatie, kan niet op leugens gebaseerd zijn. Bovendien is Tien nieuwsgierig naar zijn vrienden. Opnieuw heeft Bram het gevoel dat hij vastloopt. Hij wil Tien niet kwijt maar hij wil ook zo graag even het inktzwarte gevoel van het verlies van zich afschudden. Hij wil Bram zijn en niet Bram zonder Tim.

In Rauw vertelt Yvonne Deinert heel invoelend hoe verwarrend het is voor een tiener om zoiets vreselijks mee te maken. Natuurlijk zijn ook Brams ouders intens verdrietig. Ook hun verdriet komt aan bod maar in deze young adult-roman draait het vooral om Brams gevoelens. Het begin van het boek is een beetje verwarrend. Wat gebeurt er nu eigenlijk precies? Gelukkig wordt al snel duidelijk wat er aan de hand is.

De schrijfstijl van Yvonne Deinert is vrij eenvoudig en er staan veel dialogen in het boek. Het duurde even voor ik het personage Bram kon doorgronden. Het verhaal blijft lange tijd wat stijfjes maar uiteindelijk opent Bram toch zijn hart voor de lezer. Bram kan zijn emoties immers pas met de lezer delen op het moment dat hij ze zelf begrijpt. Uiteindelijk biedt het verhaal, samen met de smaakvolle cover, een mooi compleet geheel.

ISBN 9789491875298 | Hardcover | 137 pagina's | LetterRijn | november 2016
Vanaf 14/15 jaar

© Annemarie, 29 november 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer: