Siobhan Dowd
Een helle kreet
De 15-jarige Shell, afkorting van Michelle, zit met haar zusje en broertje in de kerk, waar haar vader achter het preekgestoelte staat en vol vuur voorleest uit de Heilige Schrift. De vrome gemeente, die het arme gezin op straat negeert, luistert en siddert, terwijl de misdienaar duidelijk met zijn gedachten ergens anders is. De toon is gezet: we bevinden ons bij traditionele katholieke Ieren waar schijnheiligheid geen vreemd iets is.
Shell is sinds haar moeder stierf, een jaar eerder, steun en toeverlaat van Trix en Jimmy. Hun vader laat hen aan hun lot over, hij loopt de hele dag door de stad, rammelend met de collectebus voor steeds weer een ander goed doel, of hij drinkt zijn verdriet weg in een of andere kroeg. Shell zorgt er zo goed en kwaad als ze kan voor dat het huishouden gedaan wordt, dat Trix en Jimmy - en zijzelf- naar school gaan, en probeert haar vader tevreden te houden. Shell verdenkt hem er van geld van de collecte achter te houden. Het restant brengt zij iedere vrijdag naar de pastoor.
Aan de ene kant verantwoordelijk voor dingen waar haar vader voor zou moeten zorgen; aan de andere kant een kind, naïef en onwetend, zich er nauwelijks van bewust dat ze een vrouw aan het worden is. Haar gevoelens voor de nieuwe pastoor herkent ze niet als verliefdheid, en de toespelingen van Declan (de misdienaar) begrijpt ze niet.
Dat dit alles uitloopt op een drama is duidelijk. Maar wat en hoe, en vooral, hoe Shell er mee omgaat, dat vertel ik niet. Het is een meeslepend, en spannend verhaal, tegen de achtergrond van een hypocrisie, zoals die in die tijd in Ierland nog heerste.
Het is een debuut van een Engelse schrijfster die een duidelijke affectie heeft voor Ierland, maar de kritische noot niet vergeet.
ISBN 9789055158355 | Other Formats | 287 pagina's | Uitgeverij Van Gennep | 2007
Leeftijd: 15+
© Marjo, mei 2008
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
