Dromer
Saskia Maaskant

In een niet nader verklaarde toekomst worden jongeren als ze zestien worden ingedeeld in een bepaalde categorie. Ze zijn Dromer, Denker, of Doener. Zelfs kunnen ze Beslisser worden, maar dat zijn er maar weinig, want Beslissers zijn de heersers in het land. In de Citadel waar zij zetelen worden de mensen die weigeren, de twijfelaars en dissidenten opgesloten.


Dromer is de neef van een belangrijke Beslisser, en natuurlijk wil zijn oom niet dat hij een dromer wordt, zoals hij niet alleen zijn naam is, maar wat hij ook wil zijn. Een dromer is gericht op een leven vol kunstzinnige uitingen: schrijven, schilderen, de wereld mooi maken.

Dromer heeft gezien hoe zijn vader vermoord werd, en waar zijn moeder is, weet hij niet.  Hij herinnert zich hoe ze zei: ’Vergeet niet wie je bent, Dromer!’
Maar een Denker - manager of uitvinder - wil hij niet zijn, dus wordt hij opgesloten. Op de dag van de keuze ontmoet hij in de Citadel een meisje, dat hij niet zal vergeten. Dat is Mila. Ook zij is het niet eens met de beslissing, maar zij weet te ontkomen en vlucht naar een eiland.
Het is al druk daar, op dat eiland dat verborgen zit in de mist, maar dat niet zo geheim is als de bewoners wensen.
Als Dromer eveneens op het eiland terecht komt, met de hulp van doener – arbeiders en boeren - William, komen de gebeurtenissen in een stroomversnelling. De mensen op het eiland worden Durvers genoemd, zij durfden het zich te verzetten tegen de Raad van beslissers. Maar ze kunnen niet op het eiland blijven.

Een futuristische roman over vrijheid, in de traditie van Divergent en de Hunger Games. Actiesciencefiction heet dat.
Eerst maken we kennis met de personages. Dat gebeurt in een wisseling van vertellers: Dromer, Mila en William. Het thema, vrijheid, je eigen keuzes maken, is er een van alle tijden, dus ook al speelt dit boek in een hopelijk fictieve toekomst, dan kan je je nog afvragen wat je plek is in de wereld.
De indeling van hoofdstukken werkt naar een bepaald punt toe, naar een speciale dag, een speciaal uur zelfs. Ook zijn er flashbacks. Makkelijk is het boek dus niet, maar als je er eenmaal in zit blijf je vanzelf lezen: de hoofdstukken worden korter, de cliffhangers sleuren je mee in een razend tempo. En dan… blijven de open vragen. Onder andere hoe het zit met de liefde, want met z’n tweeën verliefd zijn op hetzelfde meisje, dat ook nog eens niet kan kiezen – tja, kiezen leer je niet in deze maatschappij! - is niet handig..
Niet zo vreemd dus dat dit boek aangekondigd wordt als een nieuwe serie.

Saskia Maaskant (Zierikzee, 1981) debuteerde in 2011 met de roman De Verteller van Beorga bij uitgeverij Davidsfonds (Antwerpen, België). Dit boek werd genomineerd voor de Zoute Zoen, de belangrijkste manuscriptenprijs voor een jeugdboek in het Nederlands taalgebied, en werd daarbij tweede. Haar tweede roman Kieuw werd genomineerd voor diverse prijzen in Nederland en Vlaanderen en won de Accolade voor het 'Beste Jeugdboek' (Zeeuwse Boekenprijs). Haar nieuwste, Dromer, wordt gelanceerd als het begin van een serie.

ISBN 9789059088030 | Paperback | 276 pagina's | Davidsfonds Uitgeverij | augustus 2016
Leeftijd: 15+

© Marjo, 01 maart 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Kieuw
Saskia Maaskant

Meteen bij het openslaan intrigeert dit boek: een zwarte bladzijde met een tekst over een goudvis, die door een oude vrouw in een vissenkom gehouden wordt.
Maar de goudvis is een meisje, en de oude vrouw haar oma. Wat gebeurt er als de oude vrouw sterft en het meisje, onbekend met de buitenwereld, het alleen moet zien te redden?
Dat is het verhaal, een apart coming-of-ageverhaal, met een sprookjesachtig element.

Het meisje is Filia. Na het overlijden van haar moeder, ze was nog erg jong, mocht ze niet meer naar school. Haar oma, Omafelie noemt ze haar, geeft haar les. Boodschappen werden bezorgd. Het huis, groot en donker – de gordijnen gingen nooit open – is haar enige wereld. Als oma sterft is Filia achttien, ze heeft geen diploma’s, geen inkomsten, en is wereldvreemd.
In golven spoelt de wereld over haar heen. Eerst is er de postbode, Timber, die haar persoonlijk een envelop overhandigt, waarin een briefje zit van oma. Het verwijst naar 'Twintigduizend mijlen onder zee’. Een boek natuurlijk, maar ook het wandtapijt van oma. Een wandtapijt dat ze zelf gemaakt heeft, om een speciale reden. Maar daar weet haar kleindochter helemaal niets van af. Tot ze achter dat tapijt een kastje ontdekt, met daarin een dagboek.


Dan lezen we twee verhalen door elkaar:  dat van Omafelie, die een bijzondere, magische  liefde gekend heeft. En dat van Filia, die haar eerste aarzelende stappen in de wereld zet, geholpen door de uitbundige Kers.
‘Hou je van Julie Andrews?’  'Lust je paprika? 'Filia heeft geen idee, ze kent het allemaal niet.
Kers trekt zich niets van haar reserves aan,  ‘tsunami Kers’ neemt Fiels leven in de hand. Geholpen door Waldemar, de boodschappenjongen.
Dan begaat de onbesuisde Kers een misstap, en alles lijkt weer terug bij af. Filia sluit zich weer op.

Het boek wordt opgesierd met nog meer kleur: er zijn pagina’s in een soort okergele tint (of is het goud vanwege de goudvis?) met afbeeldingen die bij de tekst passen. Oma’s dagboek is in dezelfde kleur afgedrukt.
Er zit een parallel tussen de verhalen, en overeenkomende elementen, die allemaal te maken hebben met water dat in golven over je heen komt. Het heeft diverse betekenissen in dit boek, dat ook als een golf over je heen slaat. Want als je eenmaal begonnen bent met lezen, wil je zwemmen.

ISBN 9789059085183 | Paperback | 228 pagina's | Davidsfonds Uitgeverij | september 2013
Leeftijd: 15+

© Marjo, 22 september 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer: