Michelle Gagnon
Project Persefone 2: Het verzet
Natuurlijk is het achterliggende streven, het stoppen van de vreselijke ziekte, PEMA, maar de manier waarop is niet verantwoord, niet ethisch.
Maar Noa en Peter laten zich niet tegenhouden, en helemaal alleen staan ze niet. De jongeren die ze al bevrijd hebben uit de loodsen waar de experimenten werden uitgevoerd, zijn grotendeels aan hun kant blijven staan en helpen mee.
Noa is min of meer aangewezen als hun leider, en daar is ze niet zo blij mee. Zij heeft last van bijverschijnselen na de operatie die ze heeft ondergaan. Maar ze moet wel. Met de andere jongeren heeft ze Persefone’s Army opgezet. Natuurlijk zitten daar allerlei karakters in, de een volgzamer dan de ander, en iedereen met speciale talenten, die al of niet nuttig zijn. Onder hen is ook Zeke, die verliefd is op Noa, en jaloers op Peter. Maar voor de liefde heeft Noa natuurlijk helemaal geen tijd.
Op aanwijzingen van Peter, die gewoon thuis woont, en verwoed de computers probeert te kraken, om er achter te komen waar nieuwe loodsen ingericht zijn, waar nieuwe jongeren opgepakt worden, valt het Army een loods binnen in de buurt van Phoenix. Peter gaat intussen ook weer om met zijn ex-vriendin, Amanda. Hij voelt zich schuldig omdat zij heeft moeten lijden onder zijn activiteiten. En de gevolgen voor haar blijken nog erger dan hij al dacht.
Er is een tijdsprong gemaakt tussen deel een en deel twee, waardoor het echtpaar waar Noa en haar groep toevlucht zoeken tussen de acties door, enigszins uit de lucht komt vallen.
Maar het is wel op het terrein waar die twee wonen en werken dat het verhaal tot een climax komt. Daar komt nogal wat geweld bij te pas. Ook aan Peters kant loopt het allemaal niet op rolletjes, ze nemen het tenslotte op tegen volwassenen, en het zou erg ongeloofwaardig zijn als dat domme mensen waren.
Het is zonder meer duidelijk dat er een derde deel moet komen, want het zal toch zeker wel goed aflopen met die twee? Niet alleen wat de strijd tegen het concern betreft, maar ook in de liefde?
Net als het eerste deel is ook dit tweede een boek dat je in één ruk uit wil lezen, maar de spanning is nu hoger dan toen deel een uit was.
Het is onmogelijk deze delen los van elkaar te lezen: zonder de voorgaande gebeurtenissen - die niet herhaald worden, hoogstens een kleine opfrissing - begrijp je er niets van. En een lekker afgerond einde is er dus ook niet. Op naar het derde deel!
ISBN 9789020679670 | Paperback | 352 pagina's | Blossom Books | februari 2014
Vertaald uit het Engels door Annemarie Dragt | Leeftijd: 15+
© Marjo, 13 april 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
