Julie Murphy

Toon alleen recensies op Leestafel van Julie Murphy in de categorie:
Julie Murphy op internet:
 

Dumplin' Dumplin'


Willowdean Dickson mist haar tante nog elke dag. Lucy woonde bij haar en haar moeder in huis en stond altijd voor haar klaar. Lucy had nooit kritiek op het mollige uiterlijk van Willowdean. In Lucy’s gezelschap voelde Willowdean zich goed. Lieve, vrolijke Lucy. Willowdeans tante was haar hele leven al te zwaar. Uiteindelijk woog ze meer dan tweehonderd kilo en kon haar hart het niet meer aan. Een hartstilstand werd Lucy fataal.

Ondanks haar verdriet om Lucy, heeft Willowdean een leuk leven. Na school werkt ze bij een fastfoodrestaurant en het grootste deel van haar vrije tijd brengt ze met haar beste vriendin Ellen door. Ze vormen al jaren een twee-eenheid. Toch voelt Willowdean zich niet meer zo zelfverzekerd in het gezelschap van Ellen. De knappe Ellen heeft al geruime tijd verkering met Tim. Zoals gewoonlijk bespreken Ellen en Willowdean alles met elkaar. Het bezorgt Willowdean de laatste tijd een knoop in haar maag. Ellen en Tim gaan met elkaar naar bed terwijl Willowdean nog nooit door een jongen is gekust.

Willowdean heeft een maatje meer. Ze heeft zich er nooit iets van aangetrokken maar nu ze verliefd is op de knappe Bo, die ook in het fastfoodrestaurant werkt, zit haar gewicht haar soms in de weg. Niet dat Willowdean van plan is af te gaan vallen. Dat heeft ze, onder dwang van haar moeder, al meerdere malen geprobeerd. Willowdean zal nooit slank worden, dat hoort niet bij haar. Een jongen als Bo is onbereikbaar voor een meisje als Willowdean. Dat weet ze best.

Tot Willowdeans grote verbazing lijkt Bo haar leuk te vinden. Na werktijd, als niemand het kan zien, zoenen ze met elkaar. Willowdean vindt het heerlijk maar voelt zich opnieuw onzeker. Wanneer Bo’s handen verkennend over haar rug glijden, verstijft ze. Wat als hij haar vetrollen voelt? Willowdean weet zich geen raad met haar gevoelens. En waarom spreken zij en Bo alleen in het geniep af? Is Bo soms bang dat hij uitgelachen zal worden?

Willowdeans moeder organiseert al jaren de Miss Tiener Lupine schoonheidswedstrijd. In haar jonge jaren is ze zelf ook tot schoonheidskoningin gekroond. Willowdeans moeder is er apetrots op dat ze nog steeds in de jurk past die ze toentertijd droeg. Willowdean heeft een hekel aan de schoonheidswedstrijd. Het staat voor alles wat zij niet is. Bovendien laat haar moeder altijd overduidelijk merken dat ze teleurgesteld in haar dochter is. Tijdens “gezellige” tv-avondjes wordt er steevast naar programma’s over afvallen gekeken. Beseft ze niet hoe kwetsend dit voor Willowdean is?

Voor het eerst in haar leven maakt Willowdean een identiteitscrisis door. Een nieuwe vriendin van Ellen beweert dat Willowdean Ellen tot last is, haar moeder schaamt zich voor haar en dan is er nog Bo. Knappe, leuke Bo. Vindt hij haar werkelijk leuk? Beseft hij dan niet dat iedereen hen zal uitlachen? Een oogverblindende jongen en een veel te dik meisje horen nu eenmaal geen paartje te vormen. Gedreven door onzekerheid en innerlijk verzet neemt Willowdean een impulsief besluit. Ze geeft zich op voor de schoonheidswedstrijd. Ze schrikt er zelf ook van.

Willowdean beseft dondersgoed dat ze bespot zal worden maar ze weet ook dat ze er genoeg van heeft “anders” te zijn. Dat is ze immers helemaal niet. Haar gewicht zegt helemaal niks over haar innerlijk! Een aantal andere meisjes volgen haar voorbeeld. Ook zij beschikken niet over een perfect uiterlijk maar dankzij Willowdean durven ze mee te doen. Tot Willowdeans grote ontsteltenis geeft ook Ellen zich op. Willowdean is boos. Snapt Ellen dan niet dat ze daar veel te knap voor is? Voor het eerst in hun leven hebben de hartsvriendinnen ruzie.

Hoewel de auteur duidelijk wil maken dat iedereen mooi is, is het verhaal ook erg pijnlijk. Er wordt steeds benadrukt dat Willowdean anders is. Na de ruzie met Ellen sluit ze bijvoorbeeld vriendschap met een aantal andere buitenbeentjes. De lezer wordt steeds opnieuw op het verschil tussen Willowdean en haar vriendinnen en de rest van de wereld gewezen. Helaas is het wel realistisch. In de huidige maatschappij draait alles om het hebben of nastreven van een goed uiterlijk. Gelukkig doorbreekt Bo de misère. Het lijkt wel of hij Willowdean, met stevige dijen en al, echt leuk vindt!

Voor mensen met een maatje meer of een uiterlijk dat afwijkt van de tegenwoordig heersende schoonheidsnormen, is dit boek heel herkenbaar. Nog altijd is het uiterlijk voor veel mensen belangrijker dan het innerlijk. Ook voor mensen die altijd met een oordeel klaarstaan is dit boek een aanrader. Wie weet beseffen zij zich na het lezen van dit verhaal hoe kwetsend hun opmerkingen kunnen zijn. In dit boek maakt Willowdean duidelijk dat tieners zich niks van vooroordelen aan moeten trekken. Leef je leven zoals jij dat wilt en geniet!


ISBN 9789048831449 | Paperback | 319 pagina's | Uitgeverij Moon | augustus 2016
Vertaald door Carla Hazewindus | Leeftijd: 15+

© Annemarie, 05 september 2016


Lees de reacties op het forum en/of reageer: