John Brosens

Toon alleen recensies op Leestafel van John Brosens in de categorie:
John Brosens op internet:

 

Bloedbroeder 1618 Bloedbroeder 1618


Het begon allemaal met een klein berichtje in een boek van Jan J.B. Kuipers  Zeeuwen te water - sporen van een maritiem verleden. 'Het was slechts een alinea, maar ik rook een groots verhaal' schrijft John Brosens in zijn nawoord.  Nader onderzoek leidde naar een verslag van Nicolaes van Wassenaer, secretaris  bij de WIC te Amsterdam  getiteld 'Het vreemt verhael van Lourens Lourenszoon'.
Lourens Lourenszoon blijkt namelijk de enige overlevende van de ramp met de pinas Het Duyfjen in het Amazonegebied (Brazilië) en leefde acht jaar onder de Arocouros indianen. Voortbordurend op deze informatie heeft John Brosens een spannend young-adult boek rond het waargebeurde verhaal van deze Lourens Lourenszoon geschreven.

Het verhaal begint in Vlissiningen waar de achttienjarige Lourens Lourenszoon aankondigt dat hij zal aanmonsteren op een schip. Hij wil meer van de wereld zien, 'weg uit de stad waar alles op de kaapvaart leunt' Zijn zus Janneke en zijn moeder, de weduwvrouw  Maaike Lievensdochter, zijn er fel op tegen. Ze willen Lourens niet missen en stel dat het misgaat? Wat dan?
Maar Lourens' besluit staat vast. Hij gaat! Alles in Vlissingen herinnert hem aan Dym, zijn jonge vrouw die stierf bij de geboorte van zijn eveneens overleden dochtertje.

Lourens Lourenszoon is een talenwonder, alles wat hij in de havenstad aan vreemde talen hoort maakt hij zich razendsnel eigen. Reder Jan Tijszoon kan wel iemand gebruiken die Portugees spreekt. Zijn schip Het Duyfjen zal namelijk naar De Amazonas vertrekken om te kijken of daar een nieuwe handelspost opgezet kan worden. De schipper en zijn bemanning spreken echter geen woord Portugees en Lourens wel... Het contract is snel getekend.
En zo komt het dat Lourens Lourenszoon op 3 augustus 1618 de haven van Vlissingen achter zich ziet verdwijnen, niet wetende dat het niet één maar acht jaar zal duren voor hij zijn geboorteplek weer terug zal zien.

Schipper Claes de Naayer is al snel erg gesteld op de rustige, intelligente Lourens. Hij krijgt als taak om samen met kok Jurgen Spielman de maaltijden te bereiden. Ook moet hij in voorkomende gevallen de chirurgijn assisteren. Lourens krijgt lees- en schrijfles van de zoon van de schipper, Hannes de Naayer, iets wat hem later nog goed van pas zal komen. De sfeer op het schip is goed, de reis verloopt voorspoedig en Lourens voert alle werkzaamheden die hij opgedragen krijgt zonder mopperen uit. En dan gebeurt het...

Nadat op 24 september de kust van de Amazonas bereikt is en de kapitein met Het Duyfjen een rivier opvaart op zoek naar nederzettingen, wordt het schip door een enorme vloedgolf opgepakt en een eind verderop neergesmeten. Zes van de negentien bemanningsleden hebben de ramp overleefd maar uiteindelijk belanden maar drie van hen, Steven, Zacharias en Lourens totaal uitgeput in de nederzetting van de vriendelijke Arocouros.
Ondanks hun vriendelijkheid zijn het wel kannibalen, maar ze eten gelukkig alleen hun vijand op, niet de slaven die het drietal aanvankelijk zijn.
Steven en Zacharias zijn wantrouwend en bang, maar Lourens niet. Zoals al bleek uit zijn talenkennis is hij leergierig en geïnteresseerd. Hij wil de gewoontes en de taal van de Arocouros leren kennen. Op hun beurt waarderen de indianen de welwillende en vriendelijke houding van Lourens en langzamerhand wordt hij opgenomen in het leven en de rituelen van de Arocouros.


Het bijzondere is dat John Brosens het leven bij de Arocouros levensecht heeft beschreven. Het lijkt alsof hij zelf een paar jaar tussen de bevolking heeft gewoond. De rituelen, de gebruiken, de mensen, het dagelijks leven, alles komt heel natuurlijk over.
Er zijn een paar markante mensen in de indianengemeenschap die je niet snel meer zal vergeten, zoals de wijze Awoena, de Pajé ofwel medicijnman.  Lourens wint het vertrouwen van de stam en wordt zelfs Pajékò, leerling medicijnman, tot afgunst van Steven en Zacharias, die afstandelijk en afwerend naar de Arocouros blijven.
Ook de vriendelijke, rustige en intelligente Arocourosvrouw Toeba blijft in je geheugen gegrift. Zij is, samen met Awoena, een belangrijk element in het verhaal.

Het is zeker geen boek voor tere zieltjes en soms sloeg ik wel even een stukje over vanwege enkele gedetailleerde beschrijvingen rond bijvoorbeeld het slachten e.d. maar ik kan daar sowieso nooit goed tegen.
Ook is Lourens een gezonde en jonge man, de naakte vrouwen laten hem aanvankelijk niet onberoerd en zijn lichaam reageert daarop. Dat wordt eveneens beschreven. Maar de taal en beschrijvingen worden nooit platvloers, het is zoals het is.

John Brosens  brengt eveneens de gevolgen van de komst van de hebzuchtige blanken, in dit geval de Portugezen, duidelijk naar voren. Zij brengen ziektes mee en buiten en moorden hele dorpen op een afschuwelijke manier uit voor hun eigen gewin. John Brosens hoopt hiermee de mensen bewust te maken van de misdaden en uitbuiting die de indianen moesten en nu nog moeten ondergaan.


Je zou veel meer willen vertellen over het boek maar het beste is om zelf in dit verhaal te duiken en te ondergaan.
Kortom Bloedbroeder 1618  is een fantastisch, spannend, avontuurlijk, soms keihard, soms heel gevoelig boek dat zeer de moeite van het lezen waard is. Ik heb het met zeer veel plezier gelezen.


ISBN 9789078840664 | Paperback | 359 pagina's | Uitgeverij PMA | november 2014
Nur 242, 285 Leeftijd 16+ 

© Dettie, 17 december 2014


Lees de reacties op het forum en/of reageer: