Vitro
Jessica Khoury

De zeventienjarige Sophie Crue woont met haar vader in Boston. Hij is gescheiden en hertrouwd. Sophies moeder is uit beeld verdwenen toen ze uit elkaar gingen. Dat was nog op Guam, een eiland in de Stille Oceaan.
Sophie was toen 7 jaar.  Vaak denkt Sophie met heimwee terug aan haar leven op dat eiland, maar ze mocht nooit terug daarheen. Haar moeder woont en werkt nu op een klein eilandje bij Guam, ze is wetenschapper.
Als er een mail komt met de tekst:
‘Sophie, ik heb je nodig. Kom alsjeblieft meteen. Ik verwacht je vrijdag. Beantwoord dit mailtje niet.’  aarzelt Sophie geen moment. Ze vertrekt.
Daar staat ze dan, op Guam, en ze moet naar Skin Island. Maar iedereen die ze aanspreekt en vraagt om hulp ontkent dat er een eiland bestaat met die naam. Tot iemand haar verwijst naar ene Jim Julien. Die naam doet een belletje rinkelen. Jim? Was dat niet die jongen waar ze zoveel mee optrok?

Het is hem! Hij zal haar brengen met zijn eigen vliegtuigje, maar alleen omdat zij het is. Skin Island blijkt een verboden eiland te zijn en Sophie zal al snel ontdekken wat daar achter steekt. Ze mag blij zijn met de steun van Jim, want het is er niet pluis...
Ooit was haar moeder een idealistische wetenschapper. Ooit had ze grootse dromen over een eind maken aan akelige ziektes. De mens gezond maken door inplanting van een chip.
Ze kweekten embryo’s op tot mensen, Vitro’s genoemd. Maar doordat de eerste experimenten niet helemaal goed liepen, ontdekten mensen die niet zo idealistisch waren, hoe ze geld konden verdienen. Veel geld. Met een ingeplante chip kun je immers ook andere dingen...

Wat Jim en Sophie ontdekken tart iedere omschrijving. De vraag waarom haar moeder dat mailtje heeft gestuurd valt in het niet bij de vraag hoe het kan dat er een Vitro is die als een tweelingzus op Sophie lijkt! En die Nicholas, een jonge man, wat doet hij op een eiland dat van de buitenwereld afgesloten is, wat voert hij in zijn schild? Gevaar dreigt in alle hoeken van het eiland, maar bovenal lijkt niemand te vertrouwen. Ook Sophies moeder niet.
Wat volgt is een huiveringwekkend verhaal, dat ik optimistisch science-fiction noem. Laten we hopen dat iets als dit nooit zal gebeuren!
Het wordt om en om door de hoofdpersonen verteld: Sophie, Jim en Lux, waardoor de spanning nog toeneemt.

Jessica Khoury maakt er een ijzingwekkende thriller van, waarbij ze de morele kwestie omtrent de voortschrijdende wetenschap te berde brengt. Hoe ver kun je gaan, nee hoe ver màg je gaan?  Net als in ‘Onsterfelijk’, haar debuut, verkent Khoury in ‘Vitro’ de grenzen van wat vermag achter de sluiers van een gewoon liefdesverhaal.

ISBN 9789044821697 | Hardcover | 339 pagina's | Clavis Uitgeverij | juli 2014
Vertaald uit het Engels door Margot van Hummel Leeftijd vanaf 15 jaar

© Marjo, 15 augustus 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Onsterfelijk
Jessica Khoury

In een afgesloten compound diep verstopt in een tropische jungle wonen een aantal wetenschappers, in het grootse geheim bezig met een bijzonder project: de onsterfelijke mens creëren.  
Na enkele decennia experimenteren op basis van een speciale stof, Immortis genaamd, hebben ze er een ‘gemaakt’, denken ze.
Pia is zeventien, en ze is miss Perfect. Ze is onsterfelijk: op haar huid ketsen messen en kogels af, onder water houdt ze gewoon haar adem in; haar zintuigen zijn extra scherp ontwikkeld, zo dat haar reflexen supergoed zijn. En ze is snel en behendig. Haar cellen zullen niet degenereren als ze twintig is, maar zich vernieuwen. Dat is getest op dieren, er is een menagerie in de compound.
Pia wordt opgevoed door de gezamenlijke wetenschappers, die ze oom en tante noemt, en waartoe ook haar biologische vader en moeder behoren en weet niet beter dan dat ze als ze achttien wordt en die ene ultieme test goed doorstaat, toe zal mogen treden tot het team wetenschappers, om samen met hen Mr. Perfect te ontwikkelen. Samen met die man een onsterfelijk ras op de aarde zetten, dat is haar droom.
Maar is ze wel zo perfect? Zeker, fysiek gezien zijn er nauwelijks op- of aanmerkingen, maar psychisch? Ze is nieuwsgierig, prima voor een toekomstig wetenschapper natuurlijk, en het team heeft haar tot dusver bijna altijd bevredigende antwoorden gegeven op haar vragen, maar er blijven raadsels. Wie zijn haar voorouders en waar zijn ze gebleven? Wat is het geheim van Immortis? En wat is liefde eigenlijk?

‘Ik vraag me af hoe het is om zoiets te voelen. Als je toestaat dat die chemicaliën van de romantiek alles even overnemen.
Dan herinner ik mij dat ik onsterfelijk ben en dat mijn lichaam anders werkt dan dat van alle anderen. Ik weet niet eens of ik in staat ben om liefde te voelen.’

Het is Pia absoluut verboden om buiten de compound te komen. Ook dat zit haar dwars, al begrijpt ze wel dat alles geheim moet blijven.
Dan gebeuren er twee dingen: er komt een nieuwe wetenschapper, die er enigszins andere ideeën op na houdt, en… er valt een boom om, zodat er een gat in de omheining ontstaat.
Aldus gaat er voor Pia een nieuwe wereld open waar ze de verleiding niet van kan weerstaan: ze leert een inheems volk kennen, en speciaal die ene jongen.
Wat zal sterker blijken: haar droom die ze al zo lang heeft, waarvoor ze haar nieuw verworven kennissen zal moeten opgeven? Of toch de liefde die ze nog maar net heeft leren kennen, waarvoor ze haar droom zou moeten opgeven?

Het verhaal van Pia, perfecte Pia, die niet zo perfect blijkt te zijn, houdt de lezer meer dan 400 pagina’s lang bezig. Het verhaal is niet perfect, omdat je je de nodige vragen kunt stellen die niet beantwoord worden, maar dat hindert niet. Je weet toch al dat de perfecte mens niet bestaat!
In die zin is het een sciencefiction verhaal. Daarnaast is het een meeslepende roman, over twee jonge mensen die zodanig van elkaar verschillen dat een relatie onmogelijk lijkt. Wat moet je als onsterfelijke bijvoorbeeld als je partner heel erg sterfelijk is?
Ook is het een psychologische roman die filosofische kwesties aansnijdt. Het komt toch wel heel dicht bij de perfecte roman…

ISBN 9789044818000 | Hardcover | 440 pagina's | Clavis Uitgeverij | oktober 2012
Vertaald uit het Engels door Margot van Hummel Leeftijd vanaf 15 jaar

© Marjo, 15 januari 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer: