Gabrielle Zevin

Toon alleen recensies op Leestafel van Gabrielle Zevin in de categorie:

Gabrielle Zevin op internet:

https://gabriellezevin.com

Categorie: Recensies 15jr+

Het was best een fijn leven
Gabrielle Zevin

De vijftienjarige Liz Hall kijkt tijdens het oversteken niet goed uit en wordt geschept door een taxi. Daarna moet ze in slaap zijn gevallen want ze droomt ze zich aan boord van een cruiseschip bevindt. Ze deelt een slaapvertrek met een meisje dat ze helemaal niet kent: Thandi. Er zijn behoorlijk wat mensen aan boord van het schip, voornamelijk ouderen. Ook ontmoet ze haar favoriete zanger: Curtis Jest van de band The Machine. Het is een vreemde droom en hoewel Liz het leuk vindt om te babbelen met Curtis wil ze op een gegeven moment toch wel wakker worden. Maar dat gebeurt niet.

Liz zal nooit meer wakker worden want Liz is dood. Ze heeft de aanrijding niet overleefd en ze bevindt zich nu aan boord van de SS De Nijl. Het schip is onderweg naar Ergens, daar gaan alle dode mensen heen. Liz wil niet naar Ergens. Wanneer ze beseft dat ze dood is, is dat een enorme schok voor haar. Ze wil terug naar huis. Naar haar ouders, haar broertje en haar hondje Lucy. Ze mist haar beste vriendin Zooey. Zodra het schip zijn bestemming heeft bereikt probeert Liz zich te verstoppen aan boord in de hoop terug te kunnen varen. Het baat niet, ze moet het schip verlaten.

In Ergens wordt ze opgewacht door Betty Bloom, haar oma die ze nooit heeft gekend. Betty stierf vlak voordat Liz geboren werd. Nu zal Liz voortaan bij Betty wonen. In Ergens is het leven heel anders. Men wordt er niet ouder maar juist steeds jonger. Uiteindelijk wordt iedereen weer een baby en deze baby’s keren terug naar aarde om opnieuw geboren te worden. Betty was vijftig toen ze stierf. Ze is vijftien jaar dood dus is ze nu vijfendertig.

Voor sommige mensen is het heerlijk om weer jonger te worden. Ouderdomskwaaltje verdwijnen en kale hoofden krijgen weer een volle haardos. Maar voor Liz is het vreselijk. Ze was nog zo jong toen ze stierf en zal veel dingen nooit meemaken. Het eindexamenfeest op school is voorgoed van de baan evenals het ervaren van echte liefde, trouwen en kinderen krijgen. Liz is verdrietig en verbitterd en kan haar dood maar niet verwerken. Ze spaart geld op om via speciale verrekijkers naar haar geliefden op aarde te kijken. Ze wil wanhopig graag terug naar aarde en weigert een bestaan op te bouwen in Ergens. Zal Liz haar aardse bestaan kunnen loslaten en ontdekken wat Ergens voor haar in petto heeft? Liz acht het onmogelijk maar wellicht komt de liefde toch nog op haar pad.

Een boek dat de fantasie prikkelt. Het is zo overtuigend geschreven dat het verhaal, ondanks de absurditeit, toch iets heel geloofwaardigs heeft. Het is origineel, gevat en ontroerend. Tieners zijn vaak erg bezig met het leven en de dood. Met “de zin van het bestaan.” Dit boek heeft iets geruststellends en geeft nieuwe inzichten. Het gaat over het accepteren van dingen die niet veranderd kunnen worden. Over loslaten en verdergaan. Over het verwerken van tegenslagen en openstaan voor nieuwe ervaringen. Wie zich schikt in een nieuw bestaan kan vaak toch weer genieten. Een leuk, bijzonder boek.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Vergeten waarom ik van je hou
Gabrielle Zevin

Flaptekst:
Als Naomi munt in plaats van kop had gekozen, zou ze niet terug de school in hoeven om haar camera te halen. Dan zou ze niet van de trappen zijn gegleden en op haar hoofd zijn gevallen, en zou ze niet in een ambulance wakker zijn geworden met geheugenverlies.
Ze zou zich absoluut nog haar vriend Ace hebben herinnerd. Ze zou zich ongetwijfeld hebben herinnerd waarom ze ooit verliefd op hem was geworden. En ze zou nooit James hebben ontmoet. Maar Naomi kiest wel kop. Ze valt van de trap en wordt wakker zonder enige herinnering aan de laatste vier jaar. Stapje voor stapje moet ze weer leren wie ze is en wat ze wil. En van wie ze nu echt houdt...

Het is natuurlijk bizar om een gedeelte van je geheugen kwijt te zijn. Naomi denkt dat haar ouders nog bij elkaar zijn en schrikt heel erg als blijkt dat het niet zo is. Haar moeder heeft zelfs een dochtertje bij een nieuwe man en haar vader heeft inmiddels ook een vriendin. Ace blijkt haar vriend te zijn maar nu vindt ze het maar een egoïstische jongen. Hij zit op tenniskamp ten tijde van haar ongeluk en is zeker niet van plan terug te komen voor haar. Als hij eindelijk terug is vraagt ze zich af wat ze in hem zag. Vaker moet ze denken aan James Larkin, de jongen die met haar mee ging de ambulance in. Hem zou ze nog wel terug willen zien.
Nadat Naoimi een beetje hersteld is van de val zal ze ook weer naar school moeten. Het blijkt dat ze een erg bezige bij was en heel veel tijd stak in het maken van het jaarboek. Dat deed ze samen met Will, de jongen waarmee ze dikke vrienden was voor het ongeluk. Ook na het ongeluk kan ze uitstekend met hem opschieten merkt ze. Hij helpt haar met alles en probeert veel om haar geheugen terug te krijgen.
En dan komt James en Naomi valt als een blok voor deze apart jongen. Maar niet alles gaat zoals ze gehoopt had, of toch wel?
En dan is er het moment dat ze zich alles weer herinnert!

Deze young adult roman is niet erg sterk. Er worden heel veel thema's aangehaald maar die worden naar mijn mening wel wat te oppervlakkig behandeld. Met wat minder thema's en wat meer diepgang was het een beter boek geworden. Vooral James had eigenlijk een eigen boek moeten hebben. Deze jongen is zo'n apart geval dat je dit niet zomaar in een verhaal tussen andere gebeurtenissen kunt stoppen.
Naomi krijgt veel te verwerken omdat ze zich de laatste vier jaar niet meer kan herinneren en toen juist heel veel gebeurd is in haar privéleven. Vriendinnen heeft ze kennelijk niet, alleen goede vriend Will en Ace waarmee ze een serieuze en seksuele relatie had.
Doordat alle vroegere gebeurtenissen nieuw voor Naomi zijn blijkt ze ook heel anders te reageren dan vroeger. Ondanks alle gebeurtenissen kon ik niet echt meeleven met Naomi, daarvoor wordt het verhaal wat te afstandelijk verteld.
Persoonlijk was ik dus niet erg onder de indruk, maar ik hoor niet tot de doelgroep, ik ben geen young adult helaas. Ik denk dat jongeren het wel een geweldig boek zullen vinden.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Vergeten waarom ik van je hou
Gabrielle Zevin

‘Ik was’
Als Naomi niet van die trap was gevallen zou ze gewoon doorgegaan zijn met haar leven zoals het was: ze woont bij haar vader, heeft een vriendje en gaat naar school.
Haar moeder woont in New York, maar daar heeft ze al vier jaar geen contact meer mee. Ze wil haar niet zien, omdat ze hen in de steek gelaten heeft, een nieuwe vriend heeft en zelfs een dochtertje. Omdat Naomi zelf geadopteerd is, doet dat extra pijn. Dat ‘echte’ kind is natuurlijk belangrijker dan zij..
Als haar vader ook met een nieuwe vriendin aan komt zetten, voelt ze zich verraden.
Zelf heeft ze Ace, een van de meest populaire jongens op school, met wie ze ook tennist. Daarnaast zit ze in de redactie van het jaarboek, met Will, al jaren een goede vriend.

‘Ik ben’
Maar Naomi valt wel van die trap en van dit alles weet ze niets meer. Ze is de afgelopen vier jaar kwijt. De feiten worden haar al snel genoeg duidelijk, de mensen om haar heen vertellen haar wel wie ze was. Heel apart: Will doet dat door cd’s te maken, met nummers die een betekenis hebben voor hen. Hadden, want dat herinnert ze zich niet. Ze weet niets meer van de achtergronden, van het waarom. En zo krijgt ze de kans om het helemaal opnieuw in te vullen.
Met een extra complicatie, want door haar ongeluk heeft ze James leren kennen, en ze wordt verliefd op hem. Daarnaast verbaast ze zich ook over haar vroegere leven. Was zij dat? Waarom heeft ze er dan nu helemaal geen zin meer in?

‘Ik zal zijn’
Hoe loopt dit af? Hoe zal ze reageren op het feit dat haar ouders een eigen leven willen leiden? Zonder Naomi daar van uit te willen sluiten, maar dat is nu juist zo moeilijk voor haar.
Wat gaat ze doen aan Ace? Ze moet toch van hem houden, hij is immers haar vriendje. Maar James dan? En waarom doet Will soms zo raar?

Een knap geschreven roman in drie delen over een meisje dat de kans krijgt om haar leven opnieuw op orde te brengen. Door hiervoor geheugenverlies te gebruiken heeft het boek een spanningsboog waardoor je geboeid verder leest. Zonder dat zou het een gewone chicklit zijn over een meisje dat opgroeit en met vallen en opstaan leert de juiste keuzes te maken. Dat idee met die cd's is heel leuk uitgewerkt, en met de schrijstijl is ook niets mis: pittige dialogen, en een mooie 'preek' van de vader over vergeten.

'Uiteindelijk, heel traag vergeet je de beschamende momenten. Ook de situaties die een schijnbaar onuitwisbare indruk achterlieten, vervagen. Je vergeet wie cool was en wie niet. Wie knap was om te zien, wie slim was of sportief, en wie niet. Wie naar de topuniversiteit ging. Wie de tofste feesten gaf. Bij wie je hasj kon kopen. Je vergeet ze allemaal. Zelfs degenen tegen wie je zei dat je van ze hield, en degenen van wie je echt hebt gehouden. Dat zijn de laatsten die je vergeet. En zodra je voldoende bent vergeten, ga je van iemand anders houden.'

Lees de reacties op het forum en/of reageer: