Floortje Zwigtman

Toon alleen recensies op Leestafel van Floortje Zwigtman in de categorie:
Floortje Zwigtman op internet:
 

Spiegeljongen Spiegeljongen
De groene bloem trilogie: Deel 3


Het derde deel van De groene bloem trilogie. Na de delen Tegenspel  en Schijnbewegingen, die goed afzonderlijk te lezen zijn, vormt Spiegeljongen het schitterende sluitstuk van deze serie.

Adrian Mayfield, woonachtig in Londen, komende uit de lagere sociale klasse, is de hoofdpersoon in deze  boeken. Hij werkt in een kledingzaak waar de zwaarlijvige Augustus Trops een kostuum komt kopen en deze Trops valt op de knappe Adrian. Trops, een Vlaamse kunstschilder, vraagt of Adrian  voor hem wil  poseren en van het een komt het ander. Door deze man ontdekt Adrian dat hij homoseksueel is. Adrian wordt de beschermeling van Trops en deze introduceert hem in de kringen waarin ook Oscar Wilde verkeert.
Door zijn knappe uiterlijk en zijn intelligentie wordt Adrian al snel min of meer geaccepteerd door de high society. Adrian heeft de tijd van zijn leven. Maar als iedereen in de zomer vertrekt naar het buitenland ziet hij zich gedwongen, uit geldgebrek, te prostitueren in de herenliefde. De groep jongens waar hij mee omgaat zijn keihard. Het is ieder voor zich.
Later wordt Adrian schildersmodel voor Vincent Farley, een steenrijke man van goede komaf, en ze worden hevig verliefd op elkaar. Helaas door de commotie rond Oscar Wilde verandert er veel in het Londense leven. Als  Vincent ontdekt dat Adrian zichzelf als hoer aangeboden heeft, kan Adrian vertrekken... Daarmee eindigt deel twee.

In deel drie pakken we dus de draad weer op. Adrian is berooid en kapot achtergebleven.  Vincent was zijn grote liefde en hij kan niet begrijpen dat Vincent door kan leven in zijn schijnwereld. Hij gelooft ook niet dat het zomaar kan, wat zij samen hadden was té goed om te beeïndigen. Vincent zal en moet inzien dat hun liefde recht van bestaan heeft. Adrian wil niet zomaar aan de kant worden gezet  omdat hij mogelijk een smet op de goede naam van de Farley's werpt.
Als hoort dat Vincent trouwplannen heeft móet hij naar Parijs, hij móet daar Vincent spreken en hem laten inzien dat een huwelijk ondenkbaar is. Hun liefde is daarvoor te groot. Maar het is het aloude liedje, hij heeft geen geld. Gelukkig is daar Lady Kinderly, de zieke en excentrieke 'dame' die de pijn van Adrian begrijpt. Zij moet toch naar Parijs voor 'zaken', Adrian kan met haar en haar gezelschap mee.  Na een zoektocht vinden ze Vincent en zijn aanstaande bruid. Dankzij  Lady Kinderly krijgt Adrian zijn gesprek met Vincent dat uitermate moeilijk en pijnlijk is. Daarna zint Adrian  op wraak. Hij zal het al die  Fairly's betaald zetten.

“Alles in me wat hem vroeger had willen kussen en koesteren wilde hem nu pijn doen.”


Maar erger is de innerlijke pijn van Adrian zelf, hij  is totaal van de kaart na de scheiding van zijn grote liefde. Hij wordt heen en weer geslingerd in zijn gevoelens die variëren van  intense liefde en intense haat voor Vincent.
Hij belandt in een diepe put en doet in zijn wanhoop dingen die op zijn minst niet erg slim zijn. De gevolgen zijn hem dan ook bijna noodlottig. Daarna zal Adrian verder moeten, de weg terug is lang... hij zal de confrontatie met zichzelf en zijn omgeving aan moeten.

‘Ik heb nu eenmaal een grotere belangstelling voor het verleden dan voor deze tijd. Waarschijnlijk omdat ik het zo leuk vind een wereld in elkaar te zetten. Ik wil weten wat die mensen deden als ze ’s morgens opstonden, wat ze zagen als ze uit het raam keken, wat voor kleren ze aantrokken, wat ze roken, wat ze hoorden, wat ze aten. Juist door zulke details wint een boek enorm aan sfeer.’


Deze woorden van Floortje Zwigtman geven precies aan wat ze doet in dit boek. Ze weet een sfeer te creeëren die maakt dat het lijkt alsof je er zelf bij bent. Maar ook haar personages spreken tot de verbeelding. Ik denk dat niemand Lady Kinderly nog vergeet na het lezen van dit boek.
Was Adrian in de eerste twee boeken een aardige jongen waarbij het nou eenmaal gelopen was zoals het liep, in dit deel is het af en toe een rotzak. Zijn vriendelijke gevoelens zijn weg. Hij voelt zelfs nauwelijks meer wat. Alleen die intense leegte.  Eigenlijk maakt dit Adrian 'leuker'. Zijn gevoelens zijn schrijnend en hij is af en toe keihard maar Adrian is daardoor wel meer mens.

Het boek leest net als de eerste twee delen als een trein. De rode draad door alle boeken is de toestand rond Oscar Wilde die het proces rondom sodomie moet ondergaan (1895). Elke keer opnieuw heeft dit gevolgen voor de homoseksuelen in heel Engeland zo ook voor Adrian. Het proces wordt zeer beeldend beschreven. De ondergang van Wilde is compleet. Als een uitgebluste man verlaat hij de rechtzaal, tot grote ontsteltenis van Adrian.

Bij de rest van het boek trek je wel heel af en toe je wenkbrauwen op, enkele dingen zijn wel érg toevallig zoals de kans om naar Parijs te kunnen of de zus van Vincent die ineens een brief stuurt waardoor Adrian weer actie kan ondernemen. Alle losse eindjes worden in dit boek aan elkaar geknoopt, soms lijken deze een beetje geforceerd zoals bij Trops die wel een erg vreemde weg in slaat. Voor het goede, had er eigenlijk nog een boek moeten volgen om alles in hetzelfde tempo als de eerste twee delen te  vertellen.
Maar het mag de leespret niet drukken, het is opnieuw een schitterend boek geworden, persoonlijk vind ik dit deel zelfs het beste van de drie. Elke vrije minuut liet ik me weer onderdompelen in het Victoriaanse Londen en merkte dat ik langzamer ging lezen naarmate het eind naderde. Ik wilde niet dat het over was en dat wil wat zeggen voor iemand die een behoorlijke afkeer van dikke boeken heeft.


ISBN 9789026122927 | Hardcover | 621 pagina's | Uitgeverij De Fontein | februari 2010
Leeftijd: 15+

© Dettie, 25 februari 2010


Lees de reacties op het forum en/of reageer: