Floortje Zwigtman

Toon alleen recensies op Leestafel van Floortje Zwigtman in de categorie:
Floortje Zwigtman op internet:
 

Vlam Vlam


Eind jaren tachtig van de vorige eeuw, groeit in een fictief land, Chimeria geheten, Roxane op. Zij is de jongste dochter van de dictator en ontwikkelt zich tot een mooie jongedame, die in de ogen van haar ouders te veel vragen stelt. Ze mag studeren, vooruit, maar dan wel met een begeleidster.
Dat wordt Cookie Nin, een meisje dat in tegengestelde omstandigheden is opgegroeid, armoede en ellende kent en meer weet van de omstandigheden waarin de bevolking leeft. Maar ze weet ook welke risico’s zij loopt als ze niet voldoet aan de verwachtingen van de Dux en zijn vrouw Uxor.
Mede door haar naïviteit echter komt Roxane geregeld in de problemen, en het lukt Cookie niet altijd om haar tegen te houden. Dat komt ook door Christian, een klasgenoot. Verliefdheid is natuurlijk helemaal uit den boze, maar - zoals de lezer weet – ook krachtig.

Christian heeft met zijn oudere rebelse broer, zijn bedachtzame oudere zus en zijn jongere niet in te tomen zus een band gevormd: Datura. De ouders van Roxane, met name de moeder, probeert de toekomst naar haar hand te zetten: ze wil de band gebruiken om de jeugd te betrekken, in te lijven in de dictatuur van Chimeria. Oproerkraaiers kunnen ze niet gebruiken.
Het ‘Jeugdoffensief’ is een van haar plannen, en het is dit verhaal dat de kern van dit eerste deel vormt. In de overige delen, het worden er drie, zal er waarschijnlijk meer verteld worden over de Dam, die het andere plan is. Er wordt nu naar gehint, maar het precieze weten we er niet van. Ook de proloog stelt ons voor raadsels...

Maar het verhaal zoals dat in de flashbacks verteld wordt, nodigt uit om verder te lezen. Nee, dat zeg ik verkeerd: het dwingt een behoefte af om meer te lezen! Want dat is het enige dat je wil als dit eerste deel uit is.
Het geheel is nog intrigerender omdat naast deze verhaallijn, die eind jaren tachtig speelt, er ook een verhaal in het heden is. Roxane is op zoek naar wat er gebeurd is, ze weet blijkbaar nog steeds niet wat ‘De Gebeurtenissen’ inhielden.

Ze is in 2012 incognito, woont intussen in Amerika, maar nu de moeder van haar beste vriendin overleden is, grijpt ze de kans om Chimeria te bezoeken. Iemand heeft haar in de smiezen: er zijn anonieme telefoontjes van iemand die niets zegt. Heeft het met toen te maken? Is ze wel veilig?
Wat speelde er allemaal op dat eiland, waar contacten met het Westen of het Oosten ongewenst was?

Het verhaal zit goed in elkaar. Floortje Zwigtman weet de spanning op te roepen en te behouden door steeds van verhaallijn te wisselen, al maakt ze het er de lezer zo niet makkelijker op. Verder zijn er de toenmalige en hedendaagse elementen zoals iedere lezer die kent: onder andere Harry Potter en verwijzingen naar muziek. En: een app waarmee je de muziek kunt beluisteren die in het boek een rol speelt: een lied van Myriam West.


ISBN 9789048820597 | Hardcover | 448 pagina's | Uitgeverij Moon | oktober 2014
Leeftijd: 15+

© Marjo, 05 februari 2015


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Spiegeljongen Spiegeljongen
De groene bloem trilogie: Deel 3


Het derde deel van De groene bloem trilogie. Na de delen Tegenspel  en Schijnbewegingen, die goed afzonderlijk te lezen zijn, vormt Spiegeljongen het schitterende sluitstuk van deze serie.

Adrian Mayfield, woonachtig in Londen, komende uit de lagere sociale klasse, is de hoofdpersoon in deze  boeken. Hij werkt in een kledingzaak waar de zwaarlijvige Augustus Trops een kostuum komt kopen en deze Trops valt op de knappe Adrian. Trops, een Vlaamse kunstschilder, vraagt of Adrian  voor hem wil  poseren en van het een komt het ander. Door deze man ontdekt Adrian dat hij homoseksueel is. Adrian wordt de beschermeling van Trops en deze introduceert hem in de kringen waarin ook Oscar Wilde verkeert.
Door zijn knappe uiterlijk en zijn intelligentie wordt Adrian al snel min of meer geaccepteerd door de high society. Adrian heeft de tijd van zijn leven. Maar als iedereen in de zomer vertrekt naar het buitenland ziet hij zich gedwongen, uit geldgebrek, te prostitueren in de herenliefde. De groep jongens waar hij mee omgaat zijn keihard. Het is ieder voor zich.
Later wordt Adrian schildersmodel voor Vincent Farley, een steenrijke man van goede komaf, en ze worden hevig verliefd op elkaar. Helaas door de commotie rond Oscar Wilde verandert er veel in het Londense leven. Als  Vincent ontdekt dat Adrian zichzelf als hoer aangeboden heeft, kan Adrian vertrekken... Daarmee eindigt deel twee.

In deel drie pakken we dus de draad weer op. Adrian is berooid en kapot achtergebleven.  Vincent was zijn grote liefde en hij kan niet begrijpen dat Vincent door kan leven in zijn schijnwereld. Hij gelooft ook niet dat het zomaar kan, wat zij samen hadden was té goed om te beeïndigen. Vincent zal en moet inzien dat hun liefde recht van bestaan heeft. Adrian wil niet zomaar aan de kant worden gezet  omdat hij mogelijk een smet op de goede naam van de Farley's werpt.
Als hoort dat Vincent trouwplannen heeft móet hij naar Parijs, hij móet daar Vincent spreken en hem laten inzien dat een huwelijk ondenkbaar is. Hun liefde is daarvoor te groot. Maar het is het aloude liedje, hij heeft geen geld. Gelukkig is daar Lady Kinderly, de zieke en excentrieke 'dame' die de pijn van Adrian begrijpt. Zij moet toch naar Parijs voor 'zaken', Adrian kan met haar en haar gezelschap mee.  Na een zoektocht vinden ze Vincent en zijn aanstaande bruid. Dankzij  Lady Kinderly krijgt Adrian zijn gesprek met Vincent dat uitermate moeilijk en pijnlijk is. Daarna zint Adrian  op wraak. Hij zal het al die  Fairly's betaald zetten.

“Alles in me wat hem vroeger had willen kussen en koesteren wilde hem nu pijn doen.”


Maar erger is de innerlijke pijn van Adrian zelf, hij  is totaal van de kaart na de scheiding van zijn grote liefde. Hij wordt heen en weer geslingerd in zijn gevoelens die variëren van  intense liefde en intense haat voor Vincent.
Hij belandt in een diepe put en doet in zijn wanhoop dingen die op zijn minst niet erg slim zijn. De gevolgen zijn hem dan ook bijna noodlottig. Daarna zal Adrian verder moeten, de weg terug is lang... hij zal de confrontatie met zichzelf en zijn omgeving aan moeten.

‘Ik heb nu eenmaal een grotere belangstelling voor het verleden dan voor deze tijd. Waarschijnlijk omdat ik het zo leuk vind een wereld in elkaar te zetten. Ik wil weten wat die mensen deden als ze ’s morgens opstonden, wat ze zagen als ze uit het raam keken, wat voor kleren ze aantrokken, wat ze roken, wat ze hoorden, wat ze aten. Juist door zulke details wint een boek enorm aan sfeer.’


Deze woorden van Floortje Zwigtman geven precies aan wat ze doet in dit boek. Ze weet een sfeer te creeëren die maakt dat het lijkt alsof je er zelf bij bent. Maar ook haar personages spreken tot de verbeelding. Ik denk dat niemand Lady Kinderly nog vergeet na het lezen van dit boek.
Was Adrian in de eerste twee boeken een aardige jongen waarbij het nou eenmaal gelopen was zoals het liep, in dit deel is het af en toe een rotzak. Zijn vriendelijke gevoelens zijn weg. Hij voelt zelfs nauwelijks meer wat. Alleen die intense leegte.  Eigenlijk maakt dit Adrian 'leuker'. Zijn gevoelens zijn schrijnend en hij is af en toe keihard maar Adrian is daardoor wel meer mens.

Het boek leest net als de eerste twee delen als een trein. De rode draad door alle boeken is de toestand rond Oscar Wilde die het proces rondom sodomie moet ondergaan (1895). Elke keer opnieuw heeft dit gevolgen voor de homoseksuelen in heel Engeland zo ook voor Adrian. Het proces wordt zeer beeldend beschreven. De ondergang van Wilde is compleet. Als een uitgebluste man verlaat hij de rechtzaal, tot grote ontsteltenis van Adrian.

Bij de rest van het boek trek je wel heel af en toe je wenkbrauwen op, enkele dingen zijn wel érg toevallig zoals de kans om naar Parijs te kunnen of de zus van Vincent die ineens een brief stuurt waardoor Adrian weer actie kan ondernemen. Alle losse eindjes worden in dit boek aan elkaar geknoopt, soms lijken deze een beetje geforceerd zoals bij Trops die wel een erg vreemde weg in slaat. Voor het goede, had er eigenlijk nog een boek moeten volgen om alles in hetzelfde tempo als de eerste twee delen te  vertellen.
Maar het mag de leespret niet drukken, het is opnieuw een schitterend boek geworden, persoonlijk vind ik dit deel zelfs het beste van de drie. Elke vrije minuut liet ik me weer onderdompelen in het Victoriaanse Londen en merkte dat ik langzamer ging lezen naarmate het eind naderde. Ik wilde niet dat het over was en dat wil wat zeggen voor iemand die een behoorlijke afkeer van dikke boeken heeft.


ISBN 9789026122927 | Hardcover | 621 pagina's | Uitgeverij De Fontein | februari 2010
Leeftijd: 15+

© Dettie, 25 februari 2010


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Schijnbewegingen Schijnbewegingen
De groene bloem trilogie: Deel 1


Schijnbewegingen neemt ons mee naar Londen, einde negentiende eeuw. In dit Victoriaanse tijdperk is het klassenverschil groot. De hoge klasse leeft in riante huizen, houdt zich bezig met de kunst en vult haar zomerseizoen met exotische reizen of door zich van het ene mondaine feest naar het andere te begeven. De enige vraag die hierbij belangrijk is, is in wiens gezelschap dat gebeurt. De lage klasse leeft van behoorlijk betaalde, maar nederige baantjes of is op zoek naar meer vrijheid in bijvoorbeeld onderbetaalde en weinig toekomstgerichte jobs als derderangs acteur in het variététheater.

Adrian Mayfield – zestien in het begin van dit verhaal, zeventien enkele weken later – werkt als winkelhulpje in de herenmodezaak van de Griek Procopius. Wanneer hij door zijn baas aan de deur wordt gezet, probeert hij het als acteur, samen met zijn aan de drank verslaafde vader. Maar Adrian hunkert naar een ander leven. De sleutel tot dat andere leven blijkt Augustus Trops te zijn, een middenklasser en klant uit Procopius’ kledingzaak. Hij wijdt Adrian als schildersmodel in in de wereld van de high society. In ruil daarvoor verlangt Trops Adrian bij tijd en stond in zijn bed, entreegeld dat Adrian graag bereid is te betalen.

Adrian leert de Farleys kennen. Vincent Farley is kunstschilder en tegelijk Adrians held. Imogen Farley is Vincents nichtje waarmee Adrian het erg goed kan vinden. Maar er is ook Stuart Farley, de broer van Vincent, die het als belangrijkste taak op zich heeft genomen dat de familie elke schande moet worden bespaard, er zeker en vast over wakend dat de vrijgezel Vincent zich niet laat verleiden tot de homofilie. Hij schakelt daarbij huisknecht en vechtersbaas Palmtree in, die voor hem het vuile werk moet opknappen.
Trops neemt Adrian ook mee naar het Café Royal, waar hij kennismaakt met de purperen hofhouding, een select gezelschap rond schrijver Oscar Wilde, die er zelf ook een jonge minnaar op nahoudt.

Floortje Zwigtman gaat in dit boek een groot taboe te lijf. Schijnbewegingen is een verhaal over verlangen, homofilie (die in het Victoriaanse Londen absoluut onaanvaardbaar en strafbaar was) en schandknapen. Vooral dat laatste is iets waar je het als lezer niet altijd gemakkelijk mee hebt. Toch neemt Floortje met haar verhaal geen standpunt in. Ze oordeelt niet, ze beschrijft alleen maar. En dat doet ze erg geloofwaardig.
Het boek is een mengeling van fictie en non-fictie en dat op zich is al erg bijzonder. De nevenpersonages zijn reële figuren uit het historische Londen. De schandalen waartussen ze zich bewegen zijn even echt. Daartussen heeft Floortje Zwigtman een fictieve jongen als hoofdpersonage neergezet. Het is een jongen die erg volwassen is voor zijn leeftijd, die weet wat hij wil, die een doorzetter, maar ook wel angstig is. Toch wint zijn lef het steeds van zijn angst. De andere personages worden ten tonele gebracht op een manier waarop Adrian zelf in elkaar zit: hij gebruikt ze waar hij ze nodig heeft.

De innerlijke strijd waarin een opgroeiende jongen ontdekt dat hij homofiele gevoelens heeft en dit wil aanvaarden, lijkt me wel onwaarschijnlijk kort. Van het zien van een aantrekkelijke Italiaanse fietser tot het in bed duiken met de degoutant corpulente Trops zitten hooguit enkele dagen.
Ook zou de uitgever zich eens dringend moeten bezinnen over de honderden schuin gedrukte woorden in het verhaal. Ze moeten verwijzen naar een verklarende woordenlijst achteraan het boek die vaak niet meer weet te vertellen dan wat al in het verhaal staat. Ook alle Franse uitdrukkingen van Trops zijn cursief gedrukt alsook – en dat is pas echt potsierlijk – elk woord waarvan Floortje Zwigtman vindt dat het met klemtoon moet worden gelezen. Het heeft mij alleszins mateloos geïrriteerd.

Schijnbewegingen is een lijvig boek van vijfhonderd bladzijden, en dat op zich is al een meesterstuk. Het is het eerste deel van het tweeluik Een groene bloem en eindigt dan ook met een dramatische cliffhanger. Waar dit eerste deel vooral een verkenning is van Adrian Mayfield in de wereld van de high society en zijn eigen homoseksuele gevoelens, kondigt het tweede deel zich aan als de meedogenloze strijd tussen Adrian en zijn gelijkgezinden enerzijds en al diegenen die de homofilie met hand en tand willen bestrijden anderzijds.


ISBN 9026131038 | Hardcover | 509 pagina's | Uitgeverij De Fontein | 2005
Leeftijd: 15+

© Stefan, oktober 2007


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Kersenbloed Kersenbloed


Evenals haar grote succes "Schijnbewegingen" speelt dit boek eind negentiende eeuw. In Engeland. Het thema is ook hetzelfde: homoseksualiteit.

Op Engelse kostscholen heerste een klimaat dat nogal ongezond was voor jonge naïeve jongens. Vincent is zo'n jongen.
Een van de eerste dingen die een nieuwkomer leert is dat er een erecode geldt: er wordt niet gekletst met de leraren, hen om hulp vragen is absoluut uit den boze.
De jonge leraar Grieks, zelf nog maar net van zo'n school af, nodigt jongens die in zijn ogen gevoelig voor verboden vriendschappen zijn, na de les op zijn kamer, en vertelt hen over de god Pan en de erediensten die aan hem bewezen zijn. Ook neemt hij hen mee naar een plek in het bos, waar ze een oude Romeinse villa gaan opgraven. Hij hoopt door hen andere interesses te geven van hun ongezonde praktijken af te houden.
Maar alles loopt anders. Een klasgenoot van Vincent dwaalt 's nachts door het bos, en als hij gevonden wordt zit hij onder het bloed en hij roept over mannen met horens. Ook klinkt 's nachts de panfluit..de god Pan is vast opgedoken. De jongens zijn bang, ook Vincent. Zeker als een jongen om het leven komt.

Het verhaal is een combinatie van "de verborgen geschiedenis" van Donna Tartt en Zwigtmans eigen "schijnbewegingen". Maar dat zijn alle twee lijvige boeken, de verschillende onderdelen kunnen goed uitgewerkt worden. Dat is hier niet het geval, en dat is jammer. Vooral de manier waarop Vincent met al zijn ontdekkingen om gaat, verdiende meer ruimte. Hij verkeert duidelijk in tweestrijd. Moet hij zijn vrienden 'verraden', of toch niet?
In een interview met Floortje Zwigtman, dat achter in het boek staat, zegt ze dat ze het belangrijk vindt dat jongeren juist wel over alles kunnen praten, om te voorkomen dat dit soort dingen fout lopen. Ook wil ze aangeven dat het in bepaalde situaties erg moeilijk kan zijn om de juiste keuze te maken: wat is goed, wat is fout?
Alleen al hiervoor is een boek van een negentig pagina's niet genoeg.


ISBN 9056379240 | Paperback | 96 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | 2007
Leeftijd: 15+

© Marjo, april 2007


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Tegenspel Tegenspel
De groene bloem trilogie: Deel 2


Het vervolg op Schijnbewegingen...

In Schijnbewegingen konden we lezen dat Adrian Mayfield, afkomstig uit een arme buurt van Londen ontdekt heeft dat hij homoseksueel is, via Trops belandt hij in de hoge kringen van het Victoriaanse Londen en maakt daardoor ook kennis met Oscar Wilde, Bosie en... Vincent!
Voor de voormalige zoon van een alcoholistische kroegbaas ging er een wereld open. Maar als in de zomermaanden iedereen op vakantie in het buitenland is, belandt hij in de herenprostitutie. Daar stopt hij echter mee en wordt schildersmodel, uiteindelijk wordt hij model voor Vincent Farley. Schijnbewegingen eindigde met het toegeven van Vincent Farley dat hij smoorverliefd is op Adrian Mayfield.

Omdat ik Schijnbewegingen een prachtig boek vond begon ik vol verwachting aan dit boek. Aanvankelijk dacht ik dat het een beetje hetzelfde zou worden. De arme contra de rijke kringen en het kostte me even moeite verder te lezen maar toen kreeg het verhaal mij weer in z'n greep en heb ik het achter elkaar uitgelezen...

Het begint ermee dat Adrian wordt bedreigd door zijn oude 'vrienden' uit de prostitutie. Zij hebben het dagboek van Vincent, dat Adrian van hem gepikt had, uit zijn kamer gestolen. Adrian wordt gechanteerd en er zit niets anders voor hem op dan te betalen, hij wil Vincent niet kwijt!
Het is zomer en Vincent zit in Parijs. Ze schrijven elkaar brieven waaruit duidelijk wordt dat ze elkaar vreselijk missen en uitkijken naar de dag dat ze elkaar eindelijk weer zullen zien.
Adrian is inmiddels verhuisd om niet opnieuw voor verrassingen te komen staan en komt terecht boven het oude café van zijn vader. Zijn oude schoolvriend 'Gloria' (Peter) heeft het gekocht en Adrian kan er komen wonen en werken. Aanvankelijk gaat dit goed maar Gloria begint te vermoeden dat Adrian niet de stoere kerel is waarvoor hij hem hield. Brieven uit Parijs, schildersmodel... het maakt Gloria argwanend.
Als Vincent eindelijk weer thuis is en de beide mannen totaal verliefd in elkaar opgaan wordt de argwaan nog erger. Adrian blijft nachten weg met het excuus dat het laat was geworden en hij toen maar is blijven slapen bij een 'vriend'. Beiden praten er niet over maar de sfeer is gespannen. Kate, de vrouw van Gloria, schippert ertussendoor en probeert de lieve vrede te bewaren.

Ook in dit boek is weer de scheiding tussen het arme en rijke leven van Adrian. Hij beseft dat hij bij beiden niet thuishoort. Zijn oude jeugdvrienden zijn wel onder de indruk van Adrians bekende en vooral rijke vrienden, maar de rijke vrienden tolereren hem omdat hij bevriend met Trops en Vincent is.
Maar Adrian voelt zich, verliefd als hij is, geweldig. Niets kan hem meer deren! Denkt hij...
De vriendenkring van Vincent is nieuwsgierig naar degene die de verlegen, puriteinse Vincent heeft veroverd. Zelfs Oscar (Wilde) en Bosie, de zoon van de Markies van Queensberry, komen langs om het wonder te aanschouwen. Trops is ontroerd door het nieuws vindt het geweldig voor beiden . Maar echt lang duurt de euforie niet...
De vader van Bosie wil dat Bosie zijn relatie met Oscar beëindigt en beschuldigt Oscar Wilde van "sodomie" (homoseksualiteit), waarop Wilde in verweer gaat en een proces wegens smaad start tegen de markies.
Helaas pakt dit helemaal verkeerd uit ook voor Adrian... en dan blijkt wie échte vrienden zijn.

Vanaf het begin voel je de dreiging die gepaard gaat met deze 'verboden' liefde. Zal Vincent bestand zijn tegen de druk van de buitenwereld? Adrian is zo verliefd, Vincent is zijn grote liefde, dat hij alles er voor over heeft. Maar ook Adrian wordt wel eens opstandig dat zij niet in het openbaar hun liefde kunnen laten zien.
Door het proces verandert er veel in het Londense leven en Adrian en Vincent moeten daarin ook hun houding zien te vinden. De 'volkse' Adrian, gewend als hij is aan tegenslagen en moeten knokken voor zijn bestaan, lijkt er beter tegen opgewassen dan de zachte, vriendelijke Vincent. Maar schijn kan bedriegen...
Knap van de schrijfster is dat zij langzamerhand toewerkt naar het proces en dit weet te verweven in het leven van Adrian en Vincent. Het proces is het hoogtepunt van het boek, daarna zakt het verhaal (gelukkig nog maar een paar bladzijden) een beetje in en wordt er toegewerkt naar het volgende boek dat ik weer zeer graag zal willen lezen.

De sfeer van die tijd is prachtig weergegeven evenals de omgeving en de mooi uitgewerkte personages.
Hoewel de hoofdpersonen in dit verhaal Adrian en Vincent zijn, is mijn favoriet eigenlijk de dikke, lieve, excentrieke, betrouwbare Trops.
Waarom dit boek als kinderboek (vanaf 14-15 jaar) wordt uitgegeven is mij echter een raadsel. Het doet qua taal, stijl, sfeer niets onder voor Lelieblank, Scharlakenrood van Michel Faber of boeken van Sarah Waters.


ISBN 9026131607 | Hardcover | 492 pagina's | Uitgeverij De Fontein | 2007
Leeftijd: 15+

© Dettie, april 2007


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Schijnbewegingen Schijnbewegingen
De groene bloem trilogie: Deel 1


In de negentiende eeuw lijkt homoseksualiteit - hoewel verboden - hoogtij te vieren. Eerst hadden we Sarah Waters, met haar boeken over lesbiennes, en nu is er Floortje Zwigtman met Schijnbewegingen.

Adrian is een jongen van 16, die aan lager wal is gekomen. Hij had een baan bij een herenmodezaak, maar kon het er niet uithouden. Maar nu hij op straat staat, heeft hij niets meer. Zijn vader is een alcoholist, die de kost probeert te verdienen met acteren in louche theaters. Zijn moeder, daar wil hij niet aankloppen, zij zal vast kwaad op hem zijn, dus hij moet wel aankloppen bij die ene man die hem in de winkel seksueel benaderde. En dan ontdekt hij dat hij die avances helemaal zo erg niet vindt..
Later belandt hij in een huis voor schandknapen, en zelfs vindt hij zijn weg naar de huizen van welgestelden. Hij komt in de kringen van Oscar Wilde terecht, gaat werken als model, en zo probeert hij uit de goot te krabbelen.

Ik vind het boek wat langdradig. Komt het doordat ik Waters en Faber al gelezen heb? Ergens halverwege dacht ik, nu weet ik het wel, schiet maar eens op met je verhaal. Dat lijkt me ook geen aanbeveling om deel twee, dat op de achterflap aangekondigd wordt, te gaan lezen. Bovendien vond ik het verhaal af. Zoals je al verwacht ontdekt Adrian wie zijn ware liefde is, en die wordt nog beantwoord ook, dus waarom zou je nog meer schrijven als je een boek al een sluitend einde hebt gegeven?
De voorkant laat een jongen zien die in een spiegel kijkt, een duidelijke verwijzing naar "Dorian Gray", en eigenlijk vind ik dat Oscar Wilde wel meer aan bod had mogen komen. Natuurlijk zijn er andere boeken over die man, maar hem zo af en toe eens noemen, dat is half werk..
Denk nu niet dat ik het boek niet met plezier gelezen heb! Behalve dat er stukken weggelaten hadden kunnen worden, weet Zwigtman wel te boeien.
Voor zeker 17 en ouder...


ISBN 9026131038 | Hardcover | 509 pagina's | Uitgeverij De Fontein | 2005
Leeftijd: 15+

© Marjo, juli 2006


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Schijnbewegingen Schijnbewegingen
De groene bloem trilogie: Deel 1


1894
Adrian Mayfield, 16 jaar, woonachtig in Londen, komende uit de lagere sociale klasse is de hoofdpersoon van dit boek. Zijn moeder leeft gescheiden van zijn alcoholistische vader en hij heeft een zus die droomt van een zangcarriere. Op 14-jarige leeftijd wist hij het café van zijn ouders draaiende te houden, maar na het onvermijdelijke faillissement moet hij gaan werken bij een Herenmodepaleis. Gewend als hij is zelfstandig alles te doen valt deze baan hem zwaar en het werk is enorm saai. Maar op een dag komt Augustus Trops, een excentrieke kunstschilder, de zaak binnenwandelen. Adrian weet niet dat deze man zijn leven totaal zal veranderen.
Adrian verliest zijn baan en komt in nauwer contact met Trops, deze introduceert hem bij 'De Purperen Hofhouding' de groep intellectuelen rond Oscar Wilde. Adrian ontdekt dat hij geen gevoelens voor vrouwen heeft maar voor mannen. In die tijd totaal onacceptabel.
Om geld te verdienen wordt Adrian schildersmodel en later schandknaap in een huis voor mannen.
Adrian voelt zich uitstekend in de upperclass. Leergierig als hij is zuigt hij de gesprekken in zich op, leest alles wat hij te pakken kan krijgen en zorgt zo voor zijn verdere geestelijke ontwikkeling.
Dat alles niet soepeltjes verloopt moge duidelijk zijn of zoals Adrian zelf zeer goed door heeft, als je voor een dubbeltje geboren bent word je nooit een kwartje...

Het is fascinerend het contrast te lezen tussen arm en rijk, Adrian en zijn eigen sociaal lage achtergrond versus de hoge kringen waar hij in verkeert.
Vooral hoe tegen homoseksualiteit aangekeken wordt is interessant. Adrian heeft het nog redelijk getroffen door zijn knappe uiterlijk en intelligentie en niet te vergeten zijn kennismaking met Trops, die toch een beetje zijn beschermheer is. Direct als hij is wordt hij wel gewaardeerd maar nooit helemaal geaccepteerd.
Mannen willen hem graag maar vooral de periode als schandknaap is keihard, afpersing, bedreigingen enz. alles komt aan bod. Totdat hij beseft dat hij op deze manier steeds verder af zal glijden.
"Voor het eerst was ik te trots. Te trots om mezelf nog een keer te verkopen."

Floortje Zwigtmans taal is onverbloemd. Ook de seksuele handelingen worden verteld zoals ze zijn. De gedachtegang van Adrian is mooi en goed weergegeven evenals de sfeer en de tijdgeest in het oude Londen.
Het einde vond ik verrassend, je zag het een beetje aankomen maar toch...
Het verhaal doet me qua sfeer denken aan de boeken van Sarah Waters en in mindere mate aan Lelieblank, Scharlakenrood van Michel Faber. Zelf zou ik het nooit als kinderboek aanmerken. Het is een volwassen verhaal over een 16 jarige jongen.
Ik heb het boek met veel plezier gelezen en kijk uit naar het vervolg.


ISBN 9026131038 | Hardcover | 509 pagina's | Uitgeverij De Fontein | 2005
Leeftijd: 15+

© Dettie, juni 2006


Lees de reacties op het forum en/of reageer: