Elizabeth George
Categorie: Recensies 15jr+
Achter het licht
Fluistereiland: Deel 4
Op Whidbey is Diana de enige die op de hoogte is van Becca’s achtergrond. Zij is een oudere vrouw, die net als Becca de gedachten en visioenen van anderen kan horen en zien. Zij helpt het meisje er controle over te krijgen. Maar Diana begint lichamelijke gebreken te vertonen, en Becca maakt zich zorgen. Wat moet zij zonder haar steun en toeverlaat op het eiland? Diana dringt er op aan dat Becca haar vriend Derric vertelt over haar verleden. Dat komt er maar niet van, ook omdat Derric zijn eigen problemen heeft met een zusje dat niet weet dat ze zijn zusje is en andere dingen van hem wil.
Becca bivakkeert nog steeds in het huis van Ralph, de grootvader van Seth. Maar hij heeft een beroerte gehad en zijn dochter Brenda wil kost wat kost voorkomen dat Ralph weer terug naar zijn eigen huis gaat. Zij vindt evenwel een hardnekkige broer en neef op haar pad, die wel weten dat zij alleen op geldelijk gewin uit is en het land van Ralph wil verkopen.
Seth ontdekt dat zijn vriendin, Prynne, niet alleen verslaafd is aan hasj, maar erger, maar hij houdt van haar.
Problemen genoeg, die in dit vierde deel verder uitgewerkt worden. De rode lijn is de achtergrond van Becca: zal zij haar moeder vinden? En heeft ze inderdaad gevaar te duchten van haar stiefvader?
De thematiek in dit boek is heel modern: er is sprake van drugsgebruik, en Jenn, een vriendin van Becca twijfelt of ze op jongens valt of toch op vrouwen. Jenns moeder is een godsdienstfanaticus, die Jenn koste wat kost wil laten dopen. Dat vertikt Jenn, maar ja, ze is nog minderjarig.
Net als in de eerdere drie delen valt er genoeg te beleven in ‘Achter het licht’. Voor een beter begrip is het aan te raden om de boeken in volgorde te lezen, maar vreemd genoeg lijkt dit vierde deel het laatste. En dan is er wel een heel erg open einde. Je vraagt je dan af of het Elizabeth George ging om de specifieke thematiek in ieder afzonderlijk deel en dat de grote lijn niet meer is dan een omhulling. Dat zou toch wel heel jammer zijn, want die rode lijn is niet afgerond. Niettemin is het een meeslepend vlot lezend verhaal met veel psychologische details zoals de lezer die kent van de boeken over Inspecteur Lynley en Havers.
ISBN 9789022999837 | Paperback | 312 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | november 2016
Vertaald uit het Engels door Fanneke Cnossen | Leeftijd: 15+
© Marjo, 12 april 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Schaduwkant
Fluistereiland: Deel 3
Ook is er Hayley, het meisje dat op de boerderij woont, en ook zo haar eigen problemen heeft, waar ze niet over praat. Maar Becca praat ook niet over haar achtergrond, niemand weet het van de fluisteringen. Ze denken allemaal dat ze doof is, omdat ze dat hoorapparaatje draagt. Maar dat draagt ze dus juist om te voorkomen dat ze de fluisteringen opvangt. Soms wordt ze er namelijk stapelgek van, vooral als er meer mensen om haar heen zijn. Maar evengoed blijft het een eigenschap waar ze ook wel eens gebruik van maakt.
Hun persoonlijke verhalen gaan door, en spelen nu eens op de achtergrond, dan weer meer op de voorgrond mee in het verhaal dat dit derde deel vooral vertelt: er zijn een paar brandjes geweest, en iedereen neemt aan dat het toeval is. Het is augustus, en ach, een idioot die zijn sigaret uit het autoraampje gooit? Of een vuurwerkstunt? Maar dan breekt er een brand uit op het kermisterrein en daarbij komt iemand om het leven. Het begint verdacht te worden: wie is de aanstichter? De nieuwkomers op het eiland?
Isis en Aidan zijn nieuw. Isis papt heel snel aan met Hayley, ze lijkt zich, als ware zij haar enige redding, aan Hayley vast te klampen. En Hayley vindt het zielig om haar af te schepen, dus ze laat haar maar begaan, al heeft ze het zelf steeds moeilijker. Hayleys broer Aidan heeft op een school voor moeilijk opvoedbare kinderen gezeten, er is iets met hem aan de hand. Hij is niet erg toeschietelijk, gedraagt zich anders en zoekt geen contact. En dan is er Parker Natalia, een muzikant, die uit zijn band gezet is – niet voor niets, hoort Seth, die hem hoort spelen en hem meteen in zijn eigen band wil hebben.
Dan organiseert Isis een feest, een illegaal feest dat helemaal uit de hand loopt. En Becca ziet een foto van zichzelf in het plaatselijk krantje verschijnen. Gevaarlijk! Ze wordt immers nog steeds gezocht vanwege haar gave en internet is voor iedereen openbaar.
Wie is de brandstichter en waarom? Wie zijn Isis en Aidan? Waarom zegt Diana tegen Becca: ´Jij bent de aangewezene’ ? Nog veel meer vragen stel je je als lezer. Sommige worden beantwoord, andere niet. Geen trilogie dus, er moeten nog meer boeken komen...
Deze Young Adultserie lijkt qua opzet op de Lynleyboeken: er is een doorlopende lijn op de achtergrond, die af en toe zijn tentakels uitsteekt in het verhaal dat per boek verteld wordt.
Bij het eerste boek was duidelijk dat het nieuw terrein was voor Elisabeth George, maar de boeken worden beter en spannender, en de ontwikkeling van de personages maakt dat je uitkijkt naar het volgende deel.
ISBN 9789022999820 | Paperback | 320 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | februari 2015
Vertaald uit het Engels door Fanneke Cnossen | Leeftijd: 15+
© Marjo, 09 april 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Ik weet wat je denkt
Fluistereiland: Deel 2
In ‘Stormgevaar’, het eerste deel, leerden we Becca King kennen, een tienermeisje met een zeldzame gave. Zij leest andermans gedachten – fluisteringen - en is daardoor in de problemen gekomen. Samen met haar moeder is ze gevlucht naar het eiland Whitbey waar ze nu nog verblijft, ze zou er bij een tante gaan wonen. Maar: de tante is overleden, haar moeder laat niets meer van zich horen, ze staat er alleen voor. Ze heeft een tijdje in een huis gewoond, met een groot gezin, maar voelde zich er teveel, op het moment dat dit tweede deel begint woont ze in een hut in de bossen, geholpen door haar vriend Seth.
Voor haar veiligheid zorgt Becca er voor dat ze lelijk is, ze draagt vormloze kleren en is dik. Ze hoeft de fluisteringen van anderen niet op te vangen om te weten dat men haar uitkotst, haar leeftijdgenoten zeggen het ook rustig. ‘Vetklomp’ is een van de scheldwoorden. Vooral Jenn McDaniels zit haar dwars. Jenn is een meisje dat snel met haar oordeel klaar staat, en in dit boek leren we haar beter kennen. Ze wil zo graag ontsnappen aan het leven dat ze leidt: ze wil studeren, en daarvoor heeft ze een studiebeurs nodig. En geld verdienen.
Als er in de caravan bij haar huis een vreemde vrouw komt wonen die plannen heeft om de ‘schat’ van het eiland te onderzoeken, gaat Jenn haar helpen. Die schat is een zeehond, een zwarte zeehond, die ieder jaar rond dezelfde tijd naar het eiland komt. De eilandbewoners hebben rondom haar komst een heel feest opgezet en willen niet dat iemand van buiten het dier benadert. Vooral Ivar Thorndyke is fel tegen en hindert de vrouw waar hij maar kan. Dat houdt bijvoorbeeld ook in dat hij Becca voor zijn karretje spant: ze moet leren duiken, net als Jenn dat doet voor die vrouw.
En ja, ze gaan duiken, en behalve dat ze de ander ‘ontdekken’, ontdekken ze nog meer: het eiland is in rep en roer.
Dit tweede deel gaat eigenlijk geheel over die zeehond en haar geheim. Het enige doorlopende lijntje is dat Becca nog steeds niets van haar moeder hoort, maar gelukkig ook niet van de man die haar bedreigt.Over het geheel genomen is dit boek een stuk beter dan het eerste, maar ja, trilogie is een groot woord. Al zal er nu in het derde deel wel meer gebeuren denk ik zo.
In ‘Ik weet wat je denkt’ gaat het verhaal meer om de tieners, hoe ze zijn en waarom ze zo zijn. Jenn en Becca komen goed uit de verf, zij zijn interessante figuren en daar komt het schrijftalent van Elisabeth George helemaal weer tot uiting.
Prima verhaal dus.
ISBN 9789022999813 | Paperback | 336 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | september 2013
Vertaald uit het Engels door Fanneke Knossen | Leeftijd: 15+
© Marjo, 10 september 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Stormgevaar
Fluistereiland: Deel 1
Becca, veertien jaar, bijna vijftien, heeft een bijzondere gave waardoor ze in de problemen is gekomen. Haar moeder helpt haar in het diepste geheim vluchten naar een eiland waar een vriendin van de moeder woont, die haar zal helpen. Becca’s uiterlijk is grondig veranderd, en ze heeft de nodige raadgevingen meegekregen Maar ze is niet voorbereid op het feit dat die vriendin net overleden is, en nu niemand op het eiland weet van haar bestaan.
De enige link met haar moeder, een mobieltje, biedt geen hulp: haar moeder neemt niet op.
Wat nu?
Gelukkig ontmoet ze al snel mensen die haar wel willen helpen, en haar eigenschap is nu wel handig. Ze is gevoelig voor de uitstraling van anderen, en kan delen van hun gedachten opvangen. ‘Fluisteringen’. En dan gebeuren er dingen die los staan van haar eigen problemen: een van de nieuwe vrienden belandt door een akelig ongeluk in het ziekenhuis en omdat Becca een vreemde eend in de bijt is, wijzen bepaalde vingers naar haar. Becca moet zichzelf zien te redden.
Elizabeth George is bekend van haar detectiveromans voor volwassenen, boeken die de lezer vanaf de eerste pagina meeslepen naar een spannende ontknoping. Je zou verwachten dat ze dat in een boek voor jongeren ook doet.
Het begint goed. Al in de eerste zin wordt de lezer nieuwsgierig gemaakt: ‘op de laatste dag van Hannah Armstrongs bestaan was alles normaal’.
Zo’n zin werkt intrigerend: hoezo laatste dag? Wat is er met die Hannah aan de hand? Even verderop lezen we dat ze lopend naar huis gaat. Door die eerste zin verwacht je dat ze een ongeluk zal krijgen, wat voor iets dan ook. Nee dus. Dan komt ze thuis, en ze ziet haar stiefvader uit haar kamer komen. Het is duidelijk dat ze die man niet mag, en wat doet hij in haar kamer? Is hij dan degene die haar kwaad zal doen?
Op deze manier weet Elizabeth George een spanning op te roepen waardoor je door moet lezen. Je wilt weten wat er aan de hand is. Deze manier van werken is bekend en voldoet in haar verhalen over inspecteur Lynley.
En toch begint het een aantal pagina’s verderop te wringen. Het is net of ze haar jongere lezers onderschat. Ze legt te veel uit en valt in herhalingen.
‘Hij ligt nog in coma, ‘ zei Becca, en toen Debbie meelevend knikte, voelde Becca zich wat beter. Maar dat knikje werd gevolgd door zijn verdiende loon…wat dacht hij wel, en toen was het of die fluistering een klap in Becca’s gezicht sloeg. Ze knipperde met haar ogen en wendde zich af. Meteen daarop zei Debbie: ‘de arme jongen. Ik vind het heel erg om dat te horen.’en hoe vreemd Becca het ook vond, Debbie klonk volkomen oprecht. dus of ze loog, of zijn verdiende loon had betrekking op iemand anders. Dat was natuurlijk het probleem met fluisteringen.’
Bovenstaand stukje is een variatie op veel andere passages.
Het is jammer dat ze blijkbaar denkt dat jongeren anders benaderd moeten worden, want tegelijk houdt ze de spanning vast door steeds kleine stukjes informatie te voeren, die multi-interpretabel zijn in de ogen van de lezer. Misschien wordt de jongere lezer wel geprikkeld om eens een ander boek van de schrijfster te gaan lezen, en het is de vraag of deel twee van het ‘fluistereiland’ dan nog aantrekkelijk is.
ISBN 9789022999806 | Paperback | 336 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | september 2012
Vertaald uit het Engels door Hugo Kuipers | Leeftijd: 15+
© Marjo, 16 september 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer: