Charlotte Peys
Categorie: Recensies 15jr+
Soms ben ik een ontdekkingsreiziger
tekst: Ruth Mellaerts
"Dit boek is als een tentoonstelling, een klein museumpje van het innerlijk, een eigen museumpje voor bij je thuis." schrijft Elvis Peeters in het voorwoord. En met deze woorden raakt hij precies de kern van het boek.
Ruth Mellaerts weet in haar korte teksten een wereld op te roepen die je gelijk voor je ziet. Het is inderdaad een ontdekkingsreis maar dan door het museum van je geest. Ze schetst in verstilde poëtische taal situaties die we allemaal wel kennen. Zoals je enorm verloren voelen op een feestje.
Bruis
Er was een feest met toastjes en champagne. Vrouwen in strakke jurken,
mannen in gladde pakken. Ik hoorde mezelf praten, hoe ik mijn best deed
om ieder woord sprankelend te laten klinken. In werkelijkheid had ik
al enkele weken het gevoel dat iemand de dop van mijn fles niet helemaal
had dichtgedraaid. Beetje bij beetje verloor ik mijn bruis.[...]
Eenrichtingsstraat
Ik groeide op in een eenrichtingsstraat. Het was een plaats waar
auto's in netjes geschilderde vakken parkeerden, waar voorbijgangers
oogcontact vermeden. Je was er liever onzichtbaar dan een tegenligger.
Soms keek ik naar natuurdocumentaires waarin zalmen stroomopwaarts
zwommen. Dan wenste ik dat ik in een straat was geboren waar
de richtingen onbepaald waren. Ergens waar de wegwijzers
nog alle windstreken aanwezen.
Ook prachtig en weemoedig is het iets langere verhaal over de berk die omgehakt moet worden. Ook de klimop die rond de boom groeide werd weggehaald. Maar de natuur geeft niet zomaar de strijd op, en dat wordt mooi beeldend als volgt verwoord.
[...] De boom wist nog niet dat hij was verdwenen. De klimop baande
zich opnieuw een weg, dekte de onbedekte stam toe. Wat wij al die jaren
als overwoekering hadden beschouwd, bleek nu een omhelzing te zijn.
En zo staat het boek vol met kleine juweeltjes van verhalen die maken dat je de wereld en bepaalde situaties met een andere blik bekijkt. We lezen over de man die zijn jongenskamer leegruimt nadat zijn ouders het huis verkocht hadden. Hij ziet de punaisegaatjes in de muur waar ooit zijn kindertekeningen hingen. "De paarse olifant waarvan mijn broer had gezegd dat hij grijs hoorde te zijn." Het zijn allemaal van die schijnbaar terloopse opmerkingen die juist de sfeer van de verhalen zo krachtig maken.
Erg mooi, het mooist, vind ik Geleend gezicht. Wie kent het niet als een dierbare is overleden dat je hem of haar nog overal denkt te zien. Ruth Mellaerts begint dat verhaal met deze schitterende zinnen.
Soms herken ik mijn vader in de manier waarop een donkerbruine jas om de schouders van de fietser valt. Hij leent zijn silhouet uit aan de pakjesbezorger [...] deelt zijn oogopslag met de man op het metershoge reclamepaneel.
Bij al deze teksten staan de afbeeldingen van Toon Delanote en Charlotte Peys, "die op de tekst geënt zijn maar hem niet illustreren" zoals Elvis Peeters zegt. Juist dat maakt de afbeeldingen, stuk voor stuk kleine kunstwerkjes, spannend en mysterieus. Ze geven op hun bijzondere manier de sfeer van de tekst weer, waardoor de tekst nog meer indruk maakt. De wisselwerking tussen tekst en afbeelding is fenomenaal. Het is dat ik het boek al heb, anders vroeg ik het cadeau.
Zie ook het inkijkexemplaar
ISBN 9789401437325 | Hardcover | 92 pagina's | Uitgeverij Lannoo | september 2016
Afmeting 26,8 x 21,8 cm | Leeftijd van 15 - 100 jaar
© Dettie, 26 november 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
