Anna Seidl

Toon alleen recensies op Leestafel van Anna Seidl in de categorie:
Anna Seidl op internet:
  Categorie: Recensies 15jr+

Er zullen geen helden zijn Er zullen geen helden zijn




'Ik vind het erg dat ik pap vandaag geen knuffel gegeven heb. Dat had me maar vijf seconden gekost. Ik vind het erg dat ik oma gisteren niet even teruggebeld heb. Ik vind het erg dat ik mijn moeder niet gezegd heb hoe erg ik haar haat omdat ze pap en mij verlaten heeft.´


De vijftienjarige Miriam kijkt de dood in de ogen.
Als ze schoten horen in de pauze op school en er paniek uitbreekt, rent ze met haar vriendin Joanne het jongenstoilet binnen waar al een jongen is. De meisjes weten zich stil te houden, maar de jongen raakt in paniek en begint te krijsen. De schutter komt het toilet binnen, en schiet de jongen neer. Hij wacht...
Joanne en Miriam houden hun adem in, en horen tot hun grote opluchting de schutter weggaan. Is het veilig? Kunnen ze weg?
Miriam doet heel voorzichtig de deur open en staat oog in oog met de schutter. Ze schrikt enorm: ze kent die jongen! En achter hem ligt haar vriend, Tobi, gewond!

Miriam overleeft en wordt verscheurd door schuldgevoelens: had ze Tobi kunnen helpen? Had ze iets kunnen doen om de jongen, de schutter tegen te houden? En in hoeverre zijn de klasgenoten schuldig aan het feit dat hij schietend door de school ging? Ze hebben hem altijd gepest, maar zij vooral: ze wist dat hij op haar viel, en wees hem hardvochtig af.
Miriam is kapot, wordt verteerd door schuld, alles in zinloos, alles is onbelangrijk. Het feit dat haar vriendin Joanne niet meer met haar of wie ook wil praten hakt er nog eens extra in.

Maar het leven gaat door. En zij moet ook door. Weer naar school. De anderen onder ogen komen, en de doden missen. Het leven van alle betrokkenen in onherstelbaar veranderd. Hoe moeten ze hier mee leven?

‘Iemand moet ‘cut’ roepen om aan dit alles een einde te maken zodat ik kan doorgaan met mijn leven.’


Er zullen geen helden zijn. Het is de enige conclusie, want in een situatie als deze denkt iedereen aan zichzelf. Het is normaal. Zoals ook de schuldgevoelens normaal zijn. Maar daarom nog niet minder moeilijk.


Indrukwekkend debuut. De manier waarop beschreven wordt wat voor impact een gebeurtenis als dit heeft op jongeren, is bewonderenswaardig en levensecht. Het wordt vanuit de vijftienjarige Miriam verteld en lijkt helemaal te kloppen. Het verbaasde me dus niet te lezen dat de schrijfster zelf nog maar zestien was toen ze dit verhaal schreef. Wie anders had de gevoelens van de jongeren zo goed kunnen beschrijven als iemand die zelf van die leeftijd is?

Het enige dat me verbaast is dat er helemaal geen politieonderzoek lijkt te zijn. Hadden er geen verhoren moeten zijn? Er wordt geen woord over gerept.


ISBN 9789044824117 | Hardcover | 239 pagina's | Clavis Uitgeverij | mei 2015
Vertaald uit het Duits door Roger Vanbrabant Leeftijd vanaf 15 jaar

© Marjo, 31 augustus 2015


Lees de reacties op het forum en/of reageer: