De vloek
Wendy Stroobant

‘Onder hypnose ga je heus niet iemand zomaar uitschelden of pijn doen’, zegt hij. ‘Tenzij je die drang al in je zit.’
‘Wat was het dan wel?’ fluistert ze.
‘Een betovering misschien?’ sneert hij. ‘ Een aanval van Voldemort op de Zweinsteinkneuzen?’

Het begint met de vervangende lerares geschiedenis, die op een dag het leslokaal binnenstapt: wat een oud mens, moet die bejaarde hen les gaan geven?
Maar Mevrouw Goedhart vertelt die eerste les over een meisje dat in de zeventiende eeuw als heks verbrand werd in hun dorp, en wel zo levendig dat het lijkt of ze er zelf bij waren. Ze horen het meisje  gillen:

‘Ik vervloek jullie! Ik vervloek jullie allemaal!’

Als het verhaal verteld is, is iedereen verbijsterd, iedereen behalve Fatiha, die heeft liggen slapen.
Later zal blijken waarom de verhalen haar niet raken zoals het de anderen doet. Mevrouw Goedhart vertelt de week erop over De Vikingen, waarna Ives, een van de pestkoppen uit de klas, verdwijnt. Later komt er een nieuwe leerling op school: Ivar. Volgens onze vier hoofdpersonen is hij gewoon Ives, maar iedereen ontkent dat. Iets dergelijks gebeurt vaker: kinderen verdwijnen, zoals ook de zus van Dizzy verdwijnt en zijn ouders zelfs ontkennen dat er ooit een Kat was.
En dit is nog niet alles: ook op het thuisfront gebeuren vreemde dingen.
Onze hoofdpersonen zijn Stella, Arne, Jelle en Dizzy.
Stella woont alleen met haar vader de burgemeester, en is dol op vintage kleding. Ze versiert zelf haar kleren. Tot de burgemeester alles er af knipt. Stella is verliefd op Arne, net als Dizzy, die nog niet uit de kast is gekomen. Hij doet aan ballet. Zijn vader die zo trots op hem was en hem aanmoedigde eist nu dat hij opzegt, en gaat basketballen of zo.
Jelle is gehandicapt, kan niet zonder zijn rolstoel, en zijn moeder steunde hem in alles. Te veel misschien. Maar zoals ze nu doorslaat, zijn rolstoel bijna onbereikbaar op zolder zet en eist dat hij de halve marathon gaat lopen, dat is toch wel erg drastisch! Jelle is verliefd op Stella, die hem evenwel niet ziet staan, eh zitten dus.
En Arne blijft onverstoorbaar de beste en knapste jongen van de klas, maar blijkt ook geheimen te hebben.

Als de eigenaardige gebeurtenissen steeds meer ‘slachtoffers’ eisen, moeten de vier jongeren in actie komen. Waarom dit alles gebeurt, en wat zij te maken hebben met de heksenverbranding, ze hebben geen idee, maar dit kan zo niet langer.
Als je eenmaal begint te lezen in dit superspannende griezelverhaal, leg je het boek niet meer weg.
Een pageturner eerste klas is het, Wendy Stroobant heeft er al meer geschreven, maar met deze overtreft ze zichzelf. Met humor en romantiek, en ook psychologisch inzicht wanneer ze laat zien hoe kinderen die plots in een moeilijke situatie verzeild raken hun verantwoordelijkheid nemen.
En dan nog die geschiedenisverhalen, het is een boek met veel variatie, waar de spanning overheerst.
Wie is die geschiedenislerares die alles in haar greep houdt? Beheerst zij alle gebeurtenissen of haalt ze alleen de diepste gevoelens in de mens naar boven?

‘Opeens lijkt het hem geweldig om een beer te zijn in dat gezellige dierenbos met als enige zorg dat je je broek niet achterstevoren hebt aangetrokken.’

ISBN 9789059085350 | Paperback | 192 pagina's | Davidsfonds Uitgeverij | februari 2014
Leeftijd vanaf 13 jaar

© Marjo, 23 februari 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Engelenmoord
Wendy Stroobant

Het verhaal begint met een proloog: twee jongemannen moeten een gevecht aangaan. Dat doen ze niet vrijwillig, maar vechten zullen ze, zeggen mannen met maskers, die om hen heen staan. Als ze geen aanstalten maken wordt de ene jongeman, Andrei, 20 jaar oud, bedreigd. Zijn zusje staat er bij, en zij zal doodgeschoten worden als hij niet aanvalt.

‘Het zijn beesten’, zegt de leider, die aan zijn stem te horen nog vrij jong is.   ‘Je leest hun misdadige aard zo van hun gezicht af.’

Louise, 16 jaar oud, leeft eind negentiende eeuw. Zij heeft het als vrouw al niet makkelijk in die tijd, en als dochter van een gevangenisdirecteur staat ze niet erg hoog in aanzien. Zij zit bijvoorbeeld achter in de klas, terwijl de dochter van de burgemeester bij de kachel mag zitten. Nu ligt dat niet alleen aan haar status: de nonnen zijn ook niet blij met al haar vragen. Nieuwsgierigheid was een ondeugd in die tijd. Net als haar rode haren. Het is voor een meisje als Louise een prettige bijkomstigheid dat ze geen moeder heeft die haar in de gaten houdt, terwijl haar vader dag en nacht op pad is - naar ze aanneemt aan het werk in de gevangenis naast hun huis. Ze kan zich bezighouden met haar hobby, fotograferen, en naar de binnenplaats kijken van het gebouw naast het hunne.
Louise en haar broertje  - die er anders uitziet dan de meeste kinderen, en zich anders gedraagt – mogen niet uit het raam kijken naar de gevangenen. Zoiets moet je tegen Louise zeggen! En Emile is ook niet erg gehoorzaam. Hij is anders:  hij zegt dat hij een meeuw is, hetgeen later verandert naar engel. Dan bindt hij vleugels om, en wee degene die hem als een gewone jongen behandelt.
Wat haar vader ook niet weet is dat Louise op een avond het huis uitsluipt om een seance bij te wonen die een Russische gravin in haar huis geeft. Het is een schokkende ervaring als de geest van een kleine meisje verschijnt, die Louise blijft achtervolgen, met teksten op de muren van haar slaapkamer.
En het is het begin van een bijzonder avontuur: waarom is Valerya, de dochter van de gravin, zo in haar geïnteresseerd? Wie is die gevangene nummer 22, die volgens de boeken – die Louise stiekem bekijkt – een man van zeventig moet zijn, maar als hij ontsnapt en zich probeert te verschuilen in Louises kamer, een jonge man blijkt te zijn. Nummer 22 wordt gelukkig weer opgesloten, het was heel angstig een misdadiger in huis aan te treffen! Maar is hij wel een moordenaar?
Louise leert Filip van Merode kennen, een jonge man, die haar openheid verfrissend vindt en graag vertelt over zijn theorie, dat je aan de schedelmaten van mensen kunt zien of je crimineel bent of niet. Filip doet mee aan de verkiezingen: als hij het voor het zeggen heeft, kunnen al die mensen met afwijkende maten meteen opgesloten worden: een wereld zonder criminaliteit!

‘Opeens voelt ze zich belachelijk eenzaam. Ze is verdorie pas zestien en moet hier alles oplossen, terwijl de volwassenen hun geld aan goktafels verbrassen of lichtgevende, dode meisjes uit hun hoed toveren. Ze zat toch altijd naar avontuur te verlangen? Wel, ze heeft haar zin gekregen, en hoe! Opeens heeft ze heimwee naar vroeger, toen vader nog echt vader was en de tegel van zuster Aleydis nog niet gebroken was.’

We volgen als lezer niet alleen Louise. Het verhaal van Andrei komt er steeds tussendoor. De verwikkelingen zijn niet van de lucht, en leiden naar een verrassende en spannende ontknoping.
Behalve een erg boeiend verhaal krijg je van Wendy Stroobant ook informatie over hoe het leven eind negentiende eeuw in België was. De positie van een vrouw, het gevangeniswezen, en de vreemde theorie over uiterlijkheden. Een heel apart verhaal dat je een historische thriller voor de jeugd zou kunnen noemen.

ISBN 9789059084070 | Paperback | 176 pagina's | Davidsfonds Uitgeverij | juli 2011
Leeftijd vanaf 13 jaar

© Marjo, 27 april 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Duivelsstrijd
Wendy Stroobant

‘Duivelsstrijd’ is een gothic novel, dat wil zeggen: een griezelverhaal met romantische kenmerken, en een flinke dosis magie en/of horror.
Het verhaal speelt ergens in de zeventiende eeuw, in de Zuidelijke Nederlanden.
In een tijd waarin mensen geloofden, aan de kerk en aan duivels. Een tijd van bijgeloof en onwetendheid.
Vijftien jaar eerder zijn er slachtoffers gevallen, en werd de broer van de bisschop, Antoon Hemelsoet, als weerwolf aangeklaagd en terechtgesteld. De bisschop vertrok uit de stad, maar is nu teruggekeerd. Want er is opnieuw een processie van de Huilende Maagd en de bisschop moet die leiden, zoals gebruikelijk. Hij heeft een jong meisje bij zich, Dorothea. De stad denkt dat het zijn meid is, en al wordt ze als zodanig behandeld, ze is de nicht van bisschop Hemelsoet. Dorothea weet dat ze na de processie naar een klooster zal moeten en probeert nog even wat van het echte leven mee te krijgen. Omdat ze haar oom  ’s nachts op moet sluiten – hij vecht dan tegen de duivel – heeft ze die kans wel. Maar het is riskant…als hij er achter zou komen!!
Haar oom is een heilige, hij vast het hele jaar door, en doet aan zelfkastijding. Zijn regels zijn als deze:

‘zitten is luieren, en luiheid trekt de duivel aan’
‘licht maakt vrolijk en met pret zul je de hemel niet bereiken’
‘afzondering is een deugd’.

Dorothea weet niet beter, maar droomt van iets anders.
De andere hoofdrolspeler is Lieven. Hij is de zoon van de beul, en daarom wordt hij door de stad uitgekotst.  Ook hij droomt  van een ander leven, hij wil dichter worden, en zeker niet zijn vader als beul opvolgen. Maar dat wordt wel van hem verwacht.
’s Nachts dwaalt hij door de stad om zwerfhonden te vangen, maar tegelijk is hij op zoek naar de weerwolf. Want: er zijn opnieuw slachtoffers!
Als Dorothea en Lieven elkaar ontmoeten, voelen ze zich tot elkaar aangetrokken. Lieven denkt dat ze iets met de moorden te maken heeft, en Dorothea, die niet weet wie hij is, wil hem voor haar karretje spannen. Dat levert de nodige misverstanden op.

Het is een erg vermakelijk verhaal. Er zijn geheimen, raadsels die opgelost moeten worden, en er is de nodige spanning. Het griezelelement valt wel mee, vind ik, omdat je al vrij snel kunt aanvoelen hoe het verhaal zich zal ontwikkelen. Maar het zit goed in elkaar, is lekker geschreven en maakt nieuwsgierig naar meer van zulke boeken van de hand van Wendy Stroobant.

‘Roddel heeft geen toeter nodig, het kruipt langs de kleinste kieren.’

‘Lievens worden vreten gaatjes in haar hoofd.’

ISBN 9789059084575 | Paperback | 167 pagina's | Davidsfonds Uitgeverij | oktober 2012
Leeftijd 13 +

© Marjo, 15 november 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Orfeo
Wendy Stroobant

Dit verhaal speelt in de achttiende eeuw, dat heb ik van de flap, want je kan het eigenlijk nergens uit op maken. Dat brengt me meteen bij een kritiekpunt: ik vind dat bij een historische roman - voor jongeren zeker!- een uitleg hoort. Dat hoeft niet perse in het verhaal, maar dan toch een nawoord. Dat ontbreekt hier, en ik ben bang dat jongeren weinig tot niets weten van castraten en hun problematiek.
Maar dat gezegd zijnde is dit een leuk verhaal. Het gaat over de Italiaanse jongen Alessandro, een castraat. Hij is Italië ontvlucht, en de reden daarvan wordt in de loop van het verhaal duidelijk. Dat hij nagezeten wordt levert een spannende wending op, maar het verhaal speelt vooral in en rond het theater. Want Alessandro wordt als hij in Frankrijk is, opgepikt door Nicolas, die voor zijn toneelstuk net op zoek was naar een markiezin. Sandro voldoet prima, meer dan dat zelfs, het publiek dweept met hem. Dat wekt jaloezie op, er is iemand die duidelijk zijn best doet de boek te saboteren: kleren worden kapot geknipt, in een doos die op het toneel opengedaan wordt zit een rat, en een stoelpoot is bijna doorgezaagd, zodat de stoel op toneel breekt...
De arme Nicolas heeft met nog meer tegenslag te maken: het meisje waar hij verliefd op is, valt op Sandro... ook al is hij geen man.
Allerlei verwikkelingen dus, die tot een spannende ontknoping leiden. Wat Wendy Stroobant wél gedaan heeft is informatie toevoegen over Sandro's verleden: zijn jeugd, de castratie en de problemen daarna.
Zoals gezegd vind ik het te weinig. Het wat en hoe wordt wel verteld, maar het had mijns inziens wel wat uitgebreider gekund. Het doet allemaal fictief aan, en het is wel degelijk de werkelijkheid... geweest gelukkig!

ISBN 9059082052 | Hardcover | 123 pagina's | Davidsfonds Uitgeverij

© Marjo, juli 2008

Lees de reacties op het forum en/of reageer: