Tine Bergen
Categorie: Recensies 13-15jr
Gaijin
Bram maakt de reis als een soort genoegdoening voor zijn vriend, die overleden blijkt te zijn. Hij is alleen, en weet helemaal niets van Japan. Dat veroorzaakt wel eens strubbelingen, maar hij is wel in staat om het op te lossen, ook al is hij eigenlijk helemaal van slag. De dood van zijn vriend heeft hem erg aangegrepen. Een van de dingen die hij moet doen is Mount Fuji beklimmen. Dat loopt bijna slecht af...
Elise is in Japan om haar vader te bezoeken. Maar als die vertelt dat hij en zijn nieuwe vriendin definitief bij elkaar willen blijven, slaat de paniek toe: ze vertrekt en reist in haar eentje door Japan. Maar omdat ze een creditcard gebruikt heeft haar vader haar snel weer gevonden, en misschien komt er dan toch een verzoening?
De twee jongelui leren elkaar niet kennen terwijl ze rondreizen. Deels omdat Bram in jeugdherbergen verblijft en Elise in hotels, maar vooral ligt het aan het feit dat ze helemaal geen gezelschap willen. Ze zijn volledig met zichzelf bezig, ieder met hun eigen problemen, waarvoor een oplossing gevonden moet worden.
Dat is wel apart, want eigenlijk verwacht je als je eenmaal kennis gemaakt hebt met beiden dat ze elkaar gauw zullen tegenkomen, en dat er een relatie zal groeien. Maar het is dus helemaal niet dat soort boek! Die relatie, ach, die komt misschien nog wel, maar in dit boek gaat het om de individuele zoektocht naar het eigen ik.
Tine Bergen beschrijft het heel goed, vind ik, terwijl ze tegelijkertijd ook nog wat achtergrondinformatie over Japan in haar boek verstopt.
ISBN 9789044810011 | Gebonden | 128 pagina's | Clavis Uitgeverij | oktober 2008
Leeftijd: 14+
© Marjo, november 2008
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Gaijin
Afwisselend, per hoofdstuk, zijn Bram en Elise aan het woord.
Bram heeft moeite met het Japanse eten, vooral vis verafschuwt hij en rode bonen zijn ook al niet zijn favoriet. Hij leeft op sandwiches en cola. Zijn doel is de Fujiberg te beklimmen.
Ook Elise heeft moeite met het Japanse voedsel maar heeft andere zaken aan haar hoofd. Haar vader woont samen met Narumi en als ze feestelijk uit eten gaan om Elises komst te vieren hoort ze dat hij gaat trouwen met haar. Ze is razend! Hoe kan haar vader zoiets doen? Hij hoort bij hun, niet bij háár. Ze loopt weg...
Bram blijkt ook zijn redenen te hebben om de berg te beklimmen. Zijn vriend Kasper is twee maanden geleden aan MS overleden. Bram heeft het er moeilijk mee, er is iets gebeurd tussen hem en Kasper waar hij mee in het reine moet komen. De beklimming moet daarbij helpen.
Hoewel Bram en Elise wel steeds in elkaars buurt verkeren zijn beiden dus moederziel alleen in Tokio, en later Kyoto, elk met hun eigen problemen.
Bram mist zijn vriend en vraagt hem in gedachte om hulp of probeert te handelen zoals Kasper gedaan zou hebben. Hij beklimt de berg en voert de opdracht die hij zichzelf gesteld heeft uit, maar de opluchting die hij verwacht had komt niet, die komt veel later pas op een manier die hij nooit had kunnen bedenken.
Elise heeft haar eigen rouwproces, zij moet afscheid nemen van het leven met haar ouders samen, zij moet aanvaarden dat het nu anders is en moet daar mee om leren te gaan.
Het boek vertelt over de worsteling van beiden om te aanvaarden dat de dingen zijn zoals ze zijn. Heel de opstandigheid en frustratie moet er uit en een plek krijgen. Elise tekent veel en dat maakt dingen helderder voor haar. Bram denkt dat hij in de voetsporen van zijn vriend moet treden, dingen moet doen voor Kasper, maar weet ook dat hij nooit zo als Kasper kan zijn.
Aan het eind van het boek komen beiden elkaar op het vliegveld tegen...
In het begin had ik moeite met het beetje verwende gedrag van Elise en Bram. Steeds het gedoe met het Japanse eten waar ze tegenaan zaten te hikken en dat ze nauwelijks door hun keel kregen. Het werd te vaak herhaald, hoewel later in het boek die afkeer ook nog een functie krijgt. Elise heeft een creditcard waarmee ze zich alles kan veroorloven en schijnt dat vrij normaal te vinden, een beetje verwend meisje, dat ergerde me soms. Maar toch, verwend of niet, de problemen zijn er wel degelijk en hoe ze die proberen op te lossen en te verwerken wordt goed weergegeven. Ook het afwisselend aan het woord laten van de twee was prettig.
Soms kwamen er woorden in het boek voor die ik niet kende zoals; tarmac, futon, wasspelden, katapulteren, panikeren, mensen die zitten te aperitieven (aperitief als werkwoord) en 'van het vliegtuig stappen' in plaats van uitstappen etc. Ook staan er korte Engelse zinnetjes in maar die zullen jongeren denkelijk geen problemen opleveren. De Japanse woorden worden achterin het boek verklaard.
Aanvankelijk was ik niet echt enthousiast over het boek maar bij het schrijven van dit verslag merk ik dat er meer in het verhaal zit dan ik eerst dacht. Dat verandert mijn mening en nu kan ik zeggen: 'Ja, het is een goed boek'.
(Gaijin betekent vreemdeling, niet Japanner.)
ISBN 9789044810011 | Gebonden | 128 pagina's | Clavis Uitgeverij | oktober 2008
Leeftijd: 14+
© Dettie, oktober 2008
Lees de reacties op het forum en/of reageer: