Sofie Rozendaal
Blonde manen
mijn leven met paardenkracht
Wanneer aan het eind van de zomer de paarden één voor één door hun eigenaars worden opgehaald is Sofie heel verdrietig. Ook haar geliefde shetlander, die ze Daisy noemde, is op een dag verdwenen. Het contact met de paarden heeft haar goed gedaan. Haar ouders hebben dit ook opgemerkt en vervullen Sofies grootste wens: een eigen paard. Het wordt een haflinger die van Sofie de naam Lotje krijgt.
Sofie moet nog veel leren over paarden en gelukkig helpt Noortje haar hierbij. Lotje en Sofie groeien in de loop der jaren naar elkaar toe en er ontstaat een wederzijdse genegenheid. Toch is het soms ploeteren voor de inmiddels 17-jarige Sofie want een paard heeft veel aandacht en een goede verzorging nodig. Bovendien is een paard gevoelig en heeft het een geheel eigen willetje. Inmiddels heeft ze ook een vriendje en hij vindt het niet prettig dat ze zoveel tijd met haar paard doorbrengt. En er moet tijd aan school besteed worden. Sofie worstelt met haar havo-opleiding en de vooruitzichten zijn niet gunstig. Gaat ze haar diploma halen?
Dit autobiografische boek is opgedeeld in drie delen. Het eerste deel gaat over de 12-jarige Sofie die voor het eerst kennis maakt met paarden. Het tweede gedeelte gaat over de komst van haflinger Lotje. Sofie zit dan in de eerste klas van de middelbare school. Dan maakt het verhaal een sprong want in het derde deel is Sofie 17 jaar oud en worstelt ze met de combinatie paard, school en vriendje. In de eerste twee delen worden de ervaringen van Sofie uitgebreid beschreven maar in deel drie wordt het verhaal helaas heel beknopt uit de doeken gedaan en vrij abrupt afgerond.
Aan het eind van elk deel staan twee interviews. Geïnterviewd zijn bijvoorbeeld een dierenarts gespecialiseerd in paarden, een paardentrainer en een dierentolk. Het zijn boeiende toevoegingen maar ik had het prettiger gevonden om deze interviews achterin het boek aan te treffen. Hoewel ze goed aansluiten bij het verhaal leidde het me af. Liever had ik eerst het verhaal volledig gelezen en daarna de interviews. In het midden van het boek staan prachtige foto’s. Ook dit had ik liever anders ingedeeld gezien. Nu staan er onderwerpen op de foto’s die nog niet aan bod gekomen zijn. Wat van mij weggelaten had mogen worden zijn de illustraties die door Sofie zijn gemaakt. Het boek is rijkelijk gevuld met potloodtekeningen die meer passen bij een kinderboek dan bij een roman voor jong-volwassen.
Blonde manen is vooral een heel persoonlijk document geworden. Technisch hapert er het een en ander maar de schrijfster is ook pas 24. Het is mooi om te lezen over de liefde tussen paard en mens. De nadruk wordt gelegd op een meer natuurlijke omgang met paarden. Dat juich ik toe. Alhoewel het boek ook over opgroeien gaat vind ik het vooral een boek voor paardenliefhebbers.
ISBN 9789052108612 | Paperback | 192 pagina's | Tirion Uitgevers | oktober 2011
Met foto’s en illustraties van Jacomien en Sofie Rozendaal | Leeftijd: 14+
© Annemarie, 21 november 2011