Sofie Rozendaal
Categorie: Recensies 13-15jr
Indien plaats beschikbaar
Voor Sofie is het niet vanzelfsprekend dat ze met haar vader meereist. Dat heeft ze nog nooit gedaan. Op haar dertiende ging het mis met Sofie. Een vreemde angst voor ziektes stak de kop op en leidde uiteindelijk zelfs tot een eetprobleem. Om uit te leggen hoe dat zo gekomen is, gaat de auteur terug in de tijd. De hoofdstukken over Sofie in het vliegtuig worden afgewisseld met hoofdstukken over een dertienjarige Sofie.
Het klinkt heel interessant om een vader te hebben die piloot is maar voor de jonge Sofie betekent het vooral dat hij veel van huis is. De momenten dat hij wel thuis is, is vader vaak met zijn hoofd bij heel andere dingen. Sofie mist een vaderfiguur in haar leven. Ze wil dat hij haar steunt en haar helpt met problemen. Haar vader is niet goed in dat soort dingen en als Sofie een beroep op hem doet, maakt hij zich veelal met een smoes uit de voeten. Haar moeder is er wel voor haar maar aangezien zij in haar eentje het gezin draaiende moet houden, is er niet altijd ruimte voor een goed gesprek.
En dan vertelt een leraar op school over ziektes die je tijdens reizen kunt oplopen. Wanneer een klasgenootje vertelt dat Sofie binnenkort naar Egypte gaat , slaat de man helemaal door en vertelt dolenthousiast over de meeste gruwelijke ziektes die Sofie kan gaan oplopen. De angst is geplant, Sofie wil niet meer naar Egypte. De vertrekdatum komt steeds dichterbij en het lukt haar maar niet om haar ouders duidelijk te maken dat ze echt niet mee wil. De angst nestelt zich in haar keel, Sofie eet minder en minder.
In het vliegtuig blijkt dat Sofie nog lang niet over haar angst voor ziektes heen is. Ze wil niets eten en verzint allerlei smoesjes om onder de haar aangeboden hapjes en drankjes uit te komen. Ziek worden in het vliegtuig is wel het laatste dat ze wil. Gelukkig biedt de knappe derde piloot genoeg afleiding en wanneer hij haar meeneemt naar het vrachtruim, is ze verrukt. Er reizen paarden mee in het vliegtuig. De meeste staan rustig in hun box maar één paard vindt het reizen niet fijn. Hij wordt steeds onrustiger en het blije gevoel van Sofie verdwijnt. Een boos paard dat dreigt uit te breken in een vliegtuig, is niet bepaald een pretje. Zal het pleziertripje omslaan in een nachtmerrie?
Met deze roman voor young-adults heeft Sofie Rozendaal mij aangenaam verrast. Ze is gegroeid als schrijfster, dit boek is veel beter dan het vorige. Het verhaal is goed opgebouwd en wist mij absoluut te boeien. De vader van Sofie moet het flink ontgelden en ik kreeg soms een beetje medelijden met de man. Tijdens de vlucht naar Los Angeles leert Sofie haar vader echter van een heel andere kant kennen en wordt de balans tussen de twee hersteld.
Of het verhaal geheel autobiografisch is weet ik niet maar het bevat ongetwijfeld een ruime hoeveelheid waargebeurde elementen. Zo delen de hoofdpersoon en de auteur dezelfde voornaam en is de vader van de schrijfster piloot bij de KLM geweest. Ook het paard Lotje uit Rozendaals autobiografische boek Blonde manen komt voorbij. Op de kaft van het boek prijkt, net als bij haar vorige twee boeken, een foto van Sofie zelf. Nu heb ik echter genoeg gelezen over Sofie. Ze weet het allemaal boeiend te brengen maar het kan toch niet zo zijn dat Sofie enkel en alleen over haarzelf schrijft? Ze is een veelzijdige vrouw en het wordt tijd dat ze zich uit haar vertrouwde omgeving waagt en een onvervalste fictie-roman schrijft. Ik heb er alle vertrouwen in: Sofie Rozendaal is klaar voor een volgende stap.
ISBN 9789461640574 | Paperback | 256 pagina's | Uitgeverij Van Gennep | juni 2012
Vanaf 14 jaar
© Annemarie, 21 juli 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Blonde manen
mijn leven met paardenkracht
Wanneer aan het eind van de zomer de paarden één voor één door hun eigenaars worden opgehaald is Sofie heel verdrietig. Ook haar geliefde shetlander, die ze Daisy noemde, is op een dag verdwenen. Het contact met de paarden heeft haar goed gedaan. Haar ouders hebben dit ook opgemerkt en vervullen Sofies grootste wens: een eigen paard. Het wordt een haflinger die van Sofie de naam Lotje krijgt.
Sofie moet nog veel leren over paarden en gelukkig helpt Noortje haar hierbij. Lotje en Sofie groeien in de loop der jaren naar elkaar toe en er ontstaat een wederzijdse genegenheid. Toch is het soms ploeteren voor de inmiddels 17-jarige Sofie want een paard heeft veel aandacht en een goede verzorging nodig. Bovendien is een paard gevoelig en heeft het een geheel eigen willetje. Inmiddels heeft ze ook een vriendje en hij vindt het niet prettig dat ze zoveel tijd met haar paard doorbrengt. En er moet tijd aan school besteed worden. Sofie worstelt met haar havo-opleiding en de vooruitzichten zijn niet gunstig. Gaat ze haar diploma halen?
Dit autobiografische boek is opgedeeld in drie delen. Het eerste deel gaat over de 12-jarige Sofie die voor het eerst kennis maakt met paarden. Het tweede gedeelte gaat over de komst van haflinger Lotje. Sofie zit dan in de eerste klas van de middelbare school. Dan maakt het verhaal een sprong want in het derde deel is Sofie 17 jaar oud en worstelt ze met de combinatie paard, school en vriendje. In de eerste twee delen worden de ervaringen van Sofie uitgebreid beschreven maar in deel drie wordt het verhaal helaas heel beknopt uit de doeken gedaan en vrij abrupt afgerond.
Aan het eind van elk deel staan twee interviews. Geïnterviewd zijn bijvoorbeeld een dierenarts gespecialiseerd in paarden, een paardentrainer en een dierentolk. Het zijn boeiende toevoegingen maar ik had het prettiger gevonden om deze interviews achterin het boek aan te treffen. Hoewel ze goed aansluiten bij het verhaal leidde het me af. Liever had ik eerst het verhaal volledig gelezen en daarna de interviews. In het midden van het boek staan prachtige foto’s. Ook dit had ik liever anders ingedeeld gezien. Nu staan er onderwerpen op de foto’s die nog niet aan bod gekomen zijn. Wat van mij weggelaten had mogen worden zijn de illustraties die door Sofie zijn gemaakt. Het boek is rijkelijk gevuld met potloodtekeningen die meer passen bij een kinderboek dan bij een roman voor jong-volwassen.
Blonde manen is vooral een heel persoonlijk document geworden. Technisch hapert er het een en ander maar de schrijfster is ook pas 24. Het is mooi om te lezen over de liefde tussen paard en mens. De nadruk wordt gelegd op een meer natuurlijke omgang met paarden. Dat juich ik toe. Alhoewel het boek ook over opgroeien gaat vind ik het vooral een boek voor paardenliefhebbers.
ISBN 9789052108612 | Paperback | 192 pagina's | Tirion Uitgevers | oktober 2011
Met foto’s en illustraties van Jacomien en Sofie Rozendaal | Leeftijd: 14+
© Annemarie, 21 november 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer: