Rudi van der Velde
De hoed van Einstein
Het verhaal gaat over drie jongelui die in de eindexamenklas van het VWO zitten. Het begint er mee dat Rosa, de helft van een tweeling, net haar eerste verkering heeft beëindigd. Ze is behoorlijk down, en verpest de sfeer in huis. Als ze zegt dat ze weg wil, ver weg, naar de sterren maar liefst, -‘als de tijd stilstaat en je dus niet ouder wordt, kan je zo lang reizen als je wilt. De sterren staan nogal ver weg’ - sleurt haar zus Charlotte haar mee naar het wetenschapsmuseum, Nieuw Sterrenstad. Daar wordt gepoogd de relativiteitstheorie duidelijk te maken. Hun klasgenoot Tijmen, beetje een nerd, maar wel aardig, wil wel helpen. Hij is lid van een ruimtevaardersclub, vertelt daarover en neemt de zussen mee.
Toevallig zijn wetenschappers een plan aan het uitdokteren om jonge mensen de ruimte in te sturen, om te onderzoeken of de biologische klok gelijk loopt met de natuurkundige klok. Men wil weten:
‘of iemand die een lange ruimtereis maakt met bijna de lichtsnelheid, ook langzamer oud wordt dan iemand op aarde.’
‘Een experiment is dan niet zo’n gek idee toch? ‘ Tijmen keek de zussen triomfantelijk aan.
‘Doe jij je experimenten maar met muizen, Krak. Daar heb je vast ook wel tweelingen bij.’
‘Dat mag niet van de Dierenpartij’ , zei Charlotte.'
En zo komt het dat de drie jongelui voorbereid zullen worden op een ruimtereis, in het ruimtestation. De raket zal naar het centrum van ons Melkwegstelsel reizen. Als de reis echt doorgaat, blijft Charlotte achter. Maar de raket komt maar niet terug.
De kranten staan er vol van: is de raket gekidnapt door de Russen, zoals de Amerikanen zeggen? Zijn er saboteurs bezig? Charlotte zit niet bij de pakken neer en zij krijgt al snel vermoedens dat men niet helemaal eerlijk geweest over dit project. Ze gaat op onderzoek uit.
Ik geef volmondig toe dat ik de achtergrond van het verhaal nog steeds niet begrijp, maar niettemin heb ik een spannend verhaal gelezen. Er zijn af en toe kritische kanttekeningen over het milieu en de politiek en als je de dialogen leest hoor je de jongeren met elkaar steggelen; er zit genoeg vaart in, en vooral ook humor (een ijsbeer!) en voor wie het allemaal echt wil snappen wordt is er een website met nog meer informatie. Natuurlijk kun je ook nog naar Nemo gaan, waar ook van alles te vinden is over deze onderwerpen.
Wat ik niet vind is dat het een boek voor volwassenen is. Jongeren vanaf een jaar of veertien die iets hebben met wetenschap, en graag sciencefiction lezen, die zullen dit boek graag lezen.
ISBN 9789051796001 | Paperback | 266 pagina's | Uitgeverij Gopher | september 2008
Leeftijd: 14+
© Marjo, 02 maart 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
