Mirjam Pressler
Daar verlang ik zo naar
Anne is geboren op 12 juni 1929 in Frankfurt am Main, haar zus Margot is dan drie jaar oud. Toen Hitler in 1933 Rijkskanselier werd veranderde er veel voor de joden, velen emigreerden. In de zomer van 1933 vertrok Otto Frank naar Nederland en in februari '34 kwam de hele familie Frank over. Otto zette in Amsterdam het bedrijf op dat Opekta verkocht. Opekta is een geleermiddel om zelf jam te kunnen maken. De familie Frank ging wonen aan het Merwedeplein. Anne en Margot gaan naar de Montesorischool en hadden een prettige tijd.
Nederland werd bezet werd door de Duitsers en opnieuw begon de ellende voor joden zo ook voor de familie Frank. Toen Margot een oproep kreeg (5 juli 1942) besloot de familie onder te duiken en wel in het leegstaande gedeelte van het bedrijf van Otto, Het achterhuis. Daar zullen uiteindelijk acht onderduikers 'wonen'. De onderduikers worden bijgestaan door vier personeelsleden van Otto Frank te weten Miep Gies, Johannes Kleiman, Victor Kluger en bep Voskuijl. Zij zorgen voor voedsel, kleding, boeken, nieuws en.... schriften en papier.
Op 12 juni 1942 krijgt Anne een dagboek voor haar verjaardag, ze is dan net 6 dagen ondergedoken. Aanvankelijk richt zij zich in haar dagboek tot personages uit Joop ter Heul, maar uiteindelijk wordt het de denkbeeldige vriendin Kitty aan wie ze schrijft. In haar dagboeken zie je haar veranderen van naïef meisje tot jonge, volwassen vrouw. In 1944 hoort zij een oproep via Radio Oranje om te schrijven over het lijden van het Nederlandse volk bijv dagboeken bijhouden. Na dit gehoord te hebben besluit Anne haar dagboek om te vormen tot boek. Ze liet delen weg, paste teksten aan enz.
Op 4 augustus wordt het Achterhuis binnengevallen en worden de onderduikers weggehaald evenals twee helpers Victor Kluger en Johannes Kleiman. Zij overleven de oorlog. Otto Frank is de enige van de onderduikers die de oorlog overleeft. Als hij na lang zoeken en navraag doen hoort dat Anne en Margot overleden zijn overhandigt Miep de dagboeken van Anne, die zij zelf nog nooit ingekeken had.
Mirjam Pressler vertelt bovenstaand verhaal maar ook vertelt zij afzonderlijk over de onderduikers. Wie zij waren, hoe zij waren, wat er met hen gebeurd is. Verder vertelt zij over de helpers, hoe moeilijk zij het hadden om de benodigdheden bij elkaar te sprokkelen, vooral het eten was een dagelijks probleem.
Ook analyseert zij Anne's karakter. Anne kon genadeloos hard zijn over haar mede-onderduikers maar zij was voor zichzelf ook keihard. Zij streed een enorme innerlijke strijd en wilde sterk zijn. Daarom kon zij zwakheden van de anderen niet uitstaan. Het is wonderbaarlijk hoe een zo'n jong meisje zo scherp mensen doorzag.
Ook haar verliefdheid op Peter was bewust. Zij wilde weten... leergierig en nieuwsgierig als zij was. Aanvankelijk vond zij Peter een saaie jongen maar toen zij besloten had te ervaren wat het is om met de andere sekse om te gaan zocht zij bewust toenadering tot Peter. Zij beschrijft haar gevoelens uitvoerig en eerlijk. Ze weet ook dat zij eventueel na de oorlog niet verder wil met Peter en bouwt dan ook bewust en voorzichtig de 'relatie' af.
Haar innerlijk was een constante tweestrijd. De goede en slechte Anne, de Anne die wil trouwen en kinderen krijgen en de Anne die wil reizen en journalist worden.
Het boek wordt als jongerenboek gepresenteerd maar ik vraag me af of het voor jongeren geschikt is. Persoonlijk zie ik het meer als een boek voor volwassenen. Het kan wel uitstekend gebruikt worden als toelichting bij Het achterhuis.
ISBN 9035112903 | Paperback | 144 pagina's | Uitgeverij Bert Bakker | 1993
Leeftijd: 14+
© Dettie, september 2005
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
