Marian De Smet

Toon alleen recensies op Leestafel van Marian De Smet in de categorie:

Marian De Smet op internet:

Rotmoevie
Marian De Smet

‘Hoe is het gebeurd?’ vroeg Tabby.
Ik schudde mijn hoofd.
‘Oké, ik snap het. We zwijgen erover, goed?’
Ik was blij dat ze teruggekomen was. Ook al kende ik haar niet echt, we hadden samen een zekere routine opgebouwd die structuur aan mijn dag gaf. De tijd alleen, gisteren, had me niet echt deugd gedaan. Dit kon ik: naast haar in de auto zitten, mijn verdoofde zelf zijn.'

Twee jongeren ontmoeten elkaar onderweg. Eppo, Nederlands en zeventien jaar oud, staat langs de kant van de weg te liften. Tabby, Vlaamse en achttien jaar oud, neemt hem mee. Hoe jong ze ook zijn, ze hebben al een verleden. Een verleden waar ze over zwijgen, want ze kennen elkaar immers niet. Tabby heeft geen doel, wil alleen maar twee weken weg zijn, en Eppo weet het ook niet. Hij is er op uit gestuurd door zijn ouders, om zijn zinnen te verzetten. Hij denkt dat er iets is met ene ‘Rob’, omdat die naam getatoeëerd is op haar arm. Maar ze vertelt niets, nog niet. Net zo min als hij haar wil vertellen waar hij voor op de vlucht is.

Naarmate ze langer bij elkaar zijn, komen ze meer van elkaar aan de weet. De lezer weet meer van Eppo omdat hij de verteller is. Als het meisje een vraag stelt, komt er vaak een flashback, hoewel dat niet altijd meteen hetgeen is dat hij dan vertelt aan Tabby. Eppo denkt veel aan een ander, Tabby ligt veel te slapen, buiten is het smoorheet...

Je zou zeggen: een meisje en een jongen, dagenlang samen in een auto, samen in een tent, dat wordt een mooi liefdesverhaal. Niets is minder waar, al is de ontknoping wel romantisch, en loopt alles goed af. Die uitkomst is niet het belangrijkste, het verhaal draait om vertrouwen: omdat ze allebei problemen hebben, hebben ze op een bepaald moment de mogelijkheid om te vertellen. De ander luistert, en dat is al genoeg.

Marian de Smet heeft er een echte roadnovel van gemaakt, in een prachtige poëtische stijl vertelt ze een ontroerend verhaal over liefde en vertrouwen, over rouw en gemis. Spannend, zoals op de omslag staat, vind ik het niet, maar de schoonheid van de taal en het aangrijpende verhaal maakt alles goed.

‘Zijn dikke buik vloog bij elke ruk aan het stuur uit de bocht.’
‘De dood sprong over de haag in mijn gezicht.’

‘Alles waar ik niet aan wilde denken kwam in een rotvaart op me af en hoe klein ik me ook maakte, het vond me en verpletterde me.’
‘Naar lucht happend haalde ik de huiver uit mijn lijf en stopte ik alle gedachten weer in de gaten en hoekjes waar ze eerder zaten.’

ISBN 9789048813469 | Hardcover | 224 pagina's | Uitgeverij Moon | augustus 2012
Leeftijd: 14+

© Marjo, 31 maart 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Rotmoevie
Marian De Smet

Eppo gaat in zijn eentje op reis. Hij wil naar Frankrijk liften. Voor zijn gevoel moet hij weg van huis. Na wat er gebeurd is, wil hij daar niet meer zijn. Al snel krijgt hij een lift aangeboden van Tabby, een vrolijk meisje uit België. Allebei zijn ze op reis zonder dat ze een reisdoel hebben. Allebei ontvluchten ze de werkelijkheid.

Eppo en Tabby blijven samen reizen. Overdag zitten ze in de auto en ’s-nachts delen ze het tentje van Eppo. Er is geen verliefdheid, wel vriendschap. Eppo en Tabby houden elk van iemand anders en dat is de reden dat ze op reis zijn gegaan. Soms is de liefde namelijk ingewikkeld of heel verdrietig. Erover praten, willen ze niet. Het ligt te gevoelig.

De lezer ontdekt het verhaal van Eppo omdat hij regelmatig terugdenkt aan het verleden. Eppo heeft lieve ouders maar omdat hij geen broertjes of zusjes heeft, voelde hij zich als kind vaak eenzaam. De eenzaamheid verdween toen zijn ouders besloten in het weekend een kind op te vangen dat het thuis moeilijk had. Vanaf dat moment kwam de twee jaar oudere Maarten elk weekend logeren. Eindelijk had Eppo een grote broer. Hij keek enorm tegen Maarten op, aanbad hem. Maarten kon moeilijk zijn. Als kind van een drugsverslaafde was zijn leven niet altijd makkelijk maar tegenover Eppo was Maarten altijd zichzelf. Eppo hield van Maarten en deze liefde werd verwarrend toen Eppo besefte dat de broederliefde om was geslagen in een ander gevoel.

Maarten leeft niet meer. Dat is de reden dat Eppo zijn thuisland en zijn leven is ontvlucht. Hoe het nu zit met de liefde tussen hem en Maarten en hoe zijn pleegbroer is gestorven, wordt later in het verhaal duidelijk.

Ook Tabby zit in de problemen. Zij huilt zichzelf ’s-nachts in slaap en Eppo weet niet of hij nu wel of niet moet laten merken dat hij dat weet. Ze heeft een tatoeage op haar arm met de naam Rob maar ontsteekt in woede zodra Eppo deze naam noemt. Ze wil het absoluut niet over Rob hebben maar het is duidelijk dat hij haar erg heeft gekwetst. Wanneer Eppo later in het verhaal haar geheim ontdekt is hij sprakeloos. Dát had hij niet verwacht.

Op de kaft van het boek staat “Een spannende roman die leest als een roadmovie”. Het boek over de twee reizende jongeren leest inderdaad als een roadmovie maar spannend is het boek niet. Avontuurlijk wel en ontroerend ook. In het begin van het boek zijn er naast de terugblikken op het verleden twee verschillende tegenwoordige tijden Dat bracht me heel even in verwarring. De rest van het boek zit echter prima in elkaar.

Rotmoevie is een lief verhaal over de complexiteit van de liefde en over vriendschap die soms uit onverwachte hoek komt.

Lees de reacties op het forum en/of reageer: