Maggie Stiefvater
De wolven van Mercy Falls 3: Voor altijd
‘Eén seconde, een deel van een seconde, een fractie van een ademhaling, veegde de pijn al mijn gedachten bij me weg. Mijn aderen smolten. Mijn lichaam vond zichzelf opnieuw uit, zette nieuwe koersen uit, bereidde nieuwe botten voor terwijl het de andere tot stof vermaalde. Er was geen enkele deel van mij waar niet over te onderhandelen viel.´
Na ‘Huiver’ en ‘Fluister’ is er nog een derde deel.
Er is geen voorafgaande terugblik, en ook in het verhaal zelf wordt weinig teruggegrepen naar eerdere gebeurtenissen, niet nodig voor de fans, maar lastig als je die eerdere boeken niet gelezen hebt.
Daar zijn Sam en Grace weer, twee jongeren, die een onvoorwaardelijke liefde voor elkaar koesteren waar ze volgens Graces ouders nog veel te jong voor zijn. (Ze zijn 17 en 19). Sam woont in het huis van Beck, waar ook Cole neergestreken is, een gewezen beroemde rockmuzikant.
Voor niet-ingewijden: ze zijn weerwolven. Onverhoopt, maar vooral doordat het koud is, kunnen ze plotseling veranderen in een wolf, en vergeten ze hun mens-zijn. Dat laatste blijkt in dit verhaal het grootste probleem: er is namelijk iemand die er op uit is om alle wolven uit te roeien. Dat is de vader van Isabel, de vierde verteller van het verhaal. De andere vertellers zijn Sam, Grace en Cole. (Sam en Grace zijn de enige vertellers in de andere delen) Tussen Isabel en Cole broeit ook iets, voor een extra romantisch element in het verhaal. Want de zwijmelliefde van Sam en Grace ken je al wel.
De omstandigheden helpen Tom Culpepper, Isabels vader: er wordt een meisje gevonden: ze is naakt, en dood. Vermoord door een wolf. De autoriteiten geven Culpepper zijn zin: ze hebben lak aan de wet die de wolf beschermt, en organiseren een jacht.
Dat mag natuurlijk niet gebeuren. De vier jongeren moeten iets verzinnen. Maar hoe lastig is het om iets te regelen als je steeds wisselt van mens tot dier en terug…
Het is zoals het meestal gaat: een vervolg haalt het al niet bij de eersteling, maar bij een derde wordt het verhaal nog dunner. Je kent de ins en outs van het weerwolf zijn, je bent ook al op de hoogte van de spanningen die tussen twee van hen spelen, en de romantiek van dat andere stel, dat is ook meer van hetzelfde. Maar: als je genoten hebt van die eerdere twee boeken, lees je deze ook heel vlot uit. Want natuurlijk zijn er wel nieuwe elementen: Cole zint op een remedie; er is een gemene wolvin die uit is op de macht, nog altijd in handen van Beck, Sams vader; er zijn nieuwe personages, en natuurlijk is er de jacht. Spannend!
En dan: het belangrijkste misschien: Maggie Stiefvater kan schrijven. De opbouw is uitstekend, haar woordkeus vaak treffend; soms lees je een stukje nog een keer omdat het mooi is.
Stiefvater voegt nog een epiloog toe, waarin ze nadrukkelijk stelt dat ze klaar is met de wolven, en beantwoordt vragen van fans.
‘Rachel had geen rijbewijs, dankzij fascinerende rijgewoonten die de politie van Minnesota ten strengste afkeurde.’
‘Mijn maag was een rampgebied, Ik moest mezelf dwingen om mijn mond te houden, om geen woorden de leegte in te duwen.’
ISBN 9789048811922 | Paperback | 400 pagina's | Uitgeverij Moon | november 2011
Vertaald uit het Engels door Lia Belt | Leeftijd: 13+
© Marjo, 03 december 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
