Marita de Sterck
Wild vlees
Hij is met zijn vrienden op trektocht, en hij negeert het briefje in een berghut, waarop staat dat hij naar huis moet bellen. Het is vast overbezorgdheid van mijn moeder, denkt hij en hij gooit het briefje weg. Als hij thuis komt, staat hij voor een voldongen feit: zijn grootvader is dood en al begraven. Het zit hem vreselijk dwars dat hij niet gebeld heeft, dat hij geen afscheid meer heeft kunnen nemen van zijn geliefde grootvader. Hij kan er zich niet bij neer leggen, hij wil iemand de schuld geven.
Hij gaat naar alle betrokkenen: de vrachtwagenchauffeur die zijn opa onder zijn wielen kreeg, de politie die de zaak afhandelde en het zijn ouders ging vertellen. Naar het ziekenhuis waar hij de verpleger spreekt en de begrafenisondernemer die immers de laatste was die zijn opa nog zag.
Met zijn ouders wil hij niet praten, zijn vriendin (nog niet in seksuele betekenis) wil hij niet zien. Langzaam beseft hij dat er niemand schuld heeft, dat hij niet de enige is die deze gevoelens heeft.
Dit proces, het omgaan met de dood van een geliefd persoon, wordt prachtig verteld, en tussendoor zijn er de verhalen over de liefde: over opa en zijn Marie; over de opa van opa en zijn Pitta; over Max' moeder, Anne met haar Konstant.
Het is een prachtig boek over hoe de liefde je de dood kan laten accepteren.
De liefde:
"er klikte iets in hem toen hij haar adem in zijn mond voelde. Of ze een sleuteltje had omgedraaid. Niet alleen door terug te kussen maar ook door zo lief naar hem te blijven kijken. Het sleuteltje paste naadloos in het slotje en na de klik werden alle scherpe versnipperde stukjes diep binnen in hem samengevoegd tot een gladde warme massa. Plotseling wist hij wat ze bedoelden als ze zeiden "ze heeft zijn ziel aangeraakt". Het was nog meer dan dat. Het leek of tijdens het kussen hun zielen versmolten."
De dood:
"Het is niet simpel, Max, weten dat je ooit beter was, sterker en mooier en dat dat nooit meer terugkomt. Dat je over de helft bent en dat dat je beste helft was. Binnenkort vallen de volgende bomen in het bos, een kennis hier, een collega daar, en nog wat later praat ik misschien vaker met de doden dan met de levenden. Soms wou ik dat ik nog geloofde. In de verhalen van Jonas die al half begraven was in de buik van de walvis, maar er toch weer uit raakte."
ISBN 9789021483108 | Paperback | 170 pagina's | Querido Kinderboeken | augustus 2000
Leeftijd: 14+
© Marjo, mei 2005
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
