Marita de Sterck

Toon alleen recensies op Leestafel van Marita de Sterck in de categorie:

Marita de Sterck op internet:

Met huid en haar
Marita de Sterck

De schrijfster doet haar naam eer aan: een ongelooflijk sterk, spannend en ontroerend boek. Het speelt afwisselend in het verleden en in het heden. In het heden vertelt de achterkleinzoon, de ik-figuur, over het einde van Tist, en over zijn eigen leven. In het verleden volgen we het verhaal van Tist, de verhalenvertellende kleermaker, die bijna de hele vorige eeuw geleefd heeft.
Joppe, de ik-figuur, blijft thuis terwijl zijn ouders en zus op vakantie gaan. Hij wil meedoen aan de anti-oorlogdemonstratie, en kan zo tegelijk voor Tist zorgen, die wat grieperig is.

"Tist is een betweter, een lastpak, een keikop! Hij is nog koppiger dan het bier waar hij zo gek op is: Duvel. Hij is geen gewone grootvader, geen gewone overgrootvader. Niemand noemt hem opa, bompa, overopa of wat dan ook. Voor Tist geen koosnaampjes. Tist is Tist."

Tist wordt zieker, het komt goed uit dat Joppe een opleiding tot verpleger volgt. Toch moet hij Tist geregeld alleen laten, hij kan zijn bemoeienis met de demonstratie niet opgeven, temeer omdat daar het meisje Alya een grote rol speelt. Met de anderen bereiden ze een stunt voor, die in de demonstratie opzien moet baren. Dat het meer zal doen dan dat, hadden ze niet voorzien.
Intussen lezen we het verhaal van Tist, zijn ervaringen in de eerste wereldoorlog, en hoe hem dat heeft aangegrepen. Na de dood van zijn kleine zusje en het verdwijnen van zijn moeder gaat hij de oorlog in.

"Algauw deed het verhaal de ronde dat Tist voor de duivel zelf niet bang was. Als zijn makkers vroegen waarom hij vocht als een duivel in een wijwatervat, dan zei Tist:"voor mijn moeder, voor mijn zuster". Tist werd uitgestuurd voor de gevaarlijkste opdrachten. Honderd, duizend keer zocht Tist de dood, maar de dood wou hem niet hebben."

Daarna heeft hij nooit meer van iemand durven houden. Maar als hij Sien ontmoet wordt dat toch wel erg moeilijk. Ook Mie, het dochtertje van Sien, kan hij niet weerstaan, maar hij weigert echte banden aan te gaan. Als Pol geboren wordt, weigert Tist van hem te houden als van de zoon die hij wél is.
Het is een zwaar leven dat Tist moet leiden, niet in staat tot liefde. Te hard voor zichzelf. Te hard voor Lex, de zoon van Mie, met wie hij niet om kan gaan. Maar de kleinzoon van Mie, Joppe, neemt toch een speciale plaats in in zijn hart, naarmate het einde nadert komen ze dichter tot elkaar. "Tist gaat achteruit met een vaart van honderd kilometer per uur. Als ik hem een halve dag niet gezien heb, schrik ik soms al. Zo snel eet de tijd hem op."

Marita de Sterck is met dit boek in 2004 genomineerd voor de Gouden Zoen. Op 20 april 2005 ontving ze voor dit boek de Zilveren Zoen!

Lees de reacties op het forum en/of reageer: