Luigi Ballerini

Toon alleen recensies op Leestafel van Luigi Ballerini in de categorie:
Luigi Ballerini op internet:

 

Mijn naam is Nul Mijn naam is Nul


‘Ik kan me niet eens voorstellen hoe het is om te horen dat de wereld waarin je bent opgegroeid, slechts een lelijke kopie is van de echte wereld, een leugen. Het is alsof hij gisteren is geboren en in één enkele dag veertien jaar moet overbruggen!


Door een gelukkig toeval – hetgeen overigens verder niet verklaard wordt – bevindt de jongen die zichzelf Nul noemt zich ineens in een wereld die hij niet kent. Hoewel, jawel, hij kent het wel, maar dat waren films. Dat was niet echt. De wereld die hij kent is er een waarin hij alleen de stem van een vrouw, Madar, kent. Er zijn wel technici, mensen die komen schoonmaken, de was doen, of zijn eten verzorgen, maar die ként hij niet. Ze maken geen contact met hem.

Zijn leven is begonnen met een samenstelling, is hem verteld, en zo gauw het kon is zijn training begonnen. Naast een fysieke training was er het werken op de computer: spelletjes doen, waarin hij een doelwit moest zoeken en vernietigen. Hij werd steeds beter en keek er naar uit om op hogere levels te komen, voor steeds moeilijkere missies. Maar nu is hij in een wereld beland, die hij niet kent. Die schermen die hij ziet, waarom reageren ze niet op zijn aanraking, zoals de virtuele schermen in zijn kamer dat doen? En waarom is het zo koud, en vies daar? Nog erger: hij ziet mensen, en die willen hem aanraken. Dat is angstaanjagend. Waar is hij? Hij wil terug!

Nul is een jongen, die veertien jaar lang opgesloten heeft gezeten. Hoe Ballerini beschrijft wat zijn eerste ervaringen zijn in de wereld die wij kennen, dat is fantastisch. Nul heeft een innerlijke stem, eigenlijk zijn enige ‘contact’. Het is zijn geheugen, zijn geweten, zijn vraagpaal. Maar nu hij ergens is waar hij volslagen onbekend is, laat ook deze stem hem in de steek. Door de jongen op deze manier gesprekken te laten voeren met zichzelf, kunnen we ons nog beter inleven. We voelen de twijfels, de verbijstering, de angst bij de jongen.

Tegelijk voert Ballerini zijn ‘redder’ op, ook in de ik-vorm. Stephanie, een jonge kinderarts vindt hem op straat en neemt hem mee. Haar partner is neuroloog. Samen zijn ze slim genoeg om nattigheid te voelen, als de ouders met een telefoontje de jongen opeisen. Want hoe weten zij dat de jongen bij hen is? Inderdaad hebben de opvoeders van de jongen zo hun methoden. En ze hebben er erg veel belang bij hem terug te krijgen. Het wordt nog spannend of dat zal lukken.

Een spannend verhaal, dat riekt naar sciencefiction, maar eigenlijk best voorstelbaar is. Voor een groot deel is het een thriller, en leef je mee met de jongen. Persoonlijk vind ik dat de ietwat zoetsappige epiloog niet nodig was, maar het boek is natuurlijk geschreven voor jongeren. Zij zien het verhaal waarschijnlijk graag als een geheel dat klaar is.

Luigi Ballerini (Sarzana, 1963) is arts en psychoanalyticus en richt zich voornamelijk op kinderen. Hij heeft meerdere boeken geschreven, voor volwassenen en voor jongeren.


ISBN 9789044827613 | Hardcover | 200 pagina's | Clavis Uitgeverij | juli 2016
Vertaald uit het Italiaans door Veerle Willems | Leeftijd: 13+

© Marjo, 30 november 2016


Lees de reacties op het forum en/of reageer: