De pompoenmoorden
Inge Misschaert

Als Nora met haar moeder, een beroemd detectiveschrijver, verhuist naar de stad, moet ze ook naar een andere school.  Niet leuk, te meer omdat het schooljaar al begonnen is - dan zijn de groepjes al gevormd - maar het valt allemaal wel mee, ze wordt snel opgenomen in een vriendengroepje. Ze valt meteen voor Gar, maar die heeft iets met Kiki. Cool is ook wel aardig - hij blijkt de zoon van haar tandarts te zijn - en dan zijn er nog Emily, Fizz en Steph.
Al die bijnamen, dat vindt Nora maar niets, en dat is dan ook iets wat ze even heel goed duidelijk maakt. Het is de enige daad die ze stelt, verder laat ze hun gezelschap en ups en downs over zich heen komen. Het contact met haar oude vrienden stelt niet veel voor, en van haar vader en zijn nieuwe vriendin hoort ze ook weinig.
Als er een Halloweenparty is, laat Nora zich kussen door Gar. Hij zegt dat het uit is met Kiki, dus waarom niet?
Maar des te groter is de schrik als ze even later de jongen op straat vindt: zijn hoofd zit in een grote pompoen en hij is dood.
De begrafenis hakt er behoorlijk in.
Cool stormt met een ghettoblaster – met luide rockmuziek – de kerk in maar wordt verwijderd.
En Nora krijgt dreigmails, wat ze niet vertelt tegen de politie-inspecteur die de zaak onderzoekt. Hij  valt voor haar moeder, dat is al erg genoeg.
Verder gaat alles weer z’n gewone gangetje. Tot er weer een dode valt. Opnieuw met een pompoen.

Alles blijft op de vlakte, zoals ik het hier vertel: het gebeurt, maar de impact lijkt klein. Het lijkt allemaal zo simpel, er is geen enkele uitdieping: niet van de karakters, niet van het speurwerk, niet van de moorden. Dat laatste is niet zo erg natuurlijk.
Het plot omvat wel meer akelige dingen, maar ze lijken helemaal niet zo akelig, omdat er niets verteld wordt over de modus operandi, er zijn geen gruwelijke details, er is gewoon iemand dood gevonden. En ook de mails die Nora krijgt  lijken niet eng genoeg. Zelfs als ze iets hoort wat ze niet had mogen horen, echt bloedstollend spannend wordt het niet.
Een spannend boek voor jonge lezers, dat lekker weg leest en ook in die serie verschenen is: ’Lekker lezen’.

ISBN 9789058386168 | Paperback | 173 pagina's | Uitgeverij De Eenhoorn | maart 2010

© Marjo, 01 december 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer: