Hannu, Hannu
Geir Gulliksen

'Toen ik klein was had ik een broer.'

De ik-figuur is een jongen van een jaar of zeven. Hij adoreert zijn oudere broer Hannu, die ook het meest voor hem zorgt. Als de ouders al voorkomen in het verhaal, is het om aan te geven dat zij geen goed huwelijk hebben. De jongens lijden daar onder, de oudste meer dan de verteller. Dat is een bangelijk aangelegd kind, zit het liefst thuis, durft niet in z'n eentje buiten te spelen, durft ook niet het bos in, waar zijn broer iedere dag in verdwijnt.

Hij huilt heel makkelijk, en weet vaak zelfs niet waarom. Het is gewoon lekker om te huilen en bovendien verschijnt dan heel vaak zijn broer om hem te troosten.
'nu moet je stoppen met huilen.'
en dat deed ik dan.

Het wordt zomervakantie, en zijn broer is steeds maar in dat bos. Dan wordt het jongere broertje toch wel nieuwsgierig en laat zich overhalen.

'Morgen zit je niet suf binnen te zitten. Morgen zit je niet in je boeken te lezen. Morgen zit je hier niet te schrijven. of hoe je het ook noemt. Morgen ga je met mij mee. Ga lekker slapen nu, want ik kom je vroeg wekken.'

Dit boek is een juweeltje. Het is heel eenvoudig geschreven, het is ook een heel simpel verhaal, maar de impact van wat er niet gezegd wordt is enorm. Gulliksen laat dat kleine jongetje vertellen over die dramatische zomer in zijn leven, waarin hij nauwelijks beseft wat er allemaal gebeurt.
Bovenstaande citaten geven aan hoe het geschreven wordt. Kort maar krachtig.
Hij maakt regelmatig gebruik van herhalingen, zoals in dat laatste stukje, en dat werkt versterkend.
Dit boek is geschreven voor jongeren, maar het verhaal zal iedere volwassen lezer aangrijpen.
 

ISBN 9789085681335 | Hardcover | 88 pagina's | Uitgeverij Lannoo | 2006
Leeftijd: 13+

© Marjo, april 2008

Lees de reacties op het forum en/of reageer: