Dirk Bracke

 

Stille lippen Stille lippen


Elien is slechthorend. Ze volgt gewoon onderwijs, kan goed liplezen en bezoekt af en toe de dovenclub. Toch heeft ze het niet makkelijk. Op school kan ze niet alles volgen omdat de onderwijzers vergeten met hun gezicht naar haar toe te staan. Tijdens de pauze voelt ze zich buitengesloten omdat ze het snelle gepraat niet kan volgen. Veel woorden kent ze niet. Als ze leest, leest ze met een woordenboek erbij. Als ze alleen thuis is, is ze angstig, ze kan immers een inbreker niet horen binnenkomen.
De dovenclub vindt ze wel leuk maar zo saai. Ze wil graag meedoen met de horende wereld. Haar ouders zijn echter overbezorgd. Na lang aandringen mag ze mee met haar vriendin naar Moonstruck, een discotheek in de buurt. Ze is bang daar een buitenbeentje te zijn maar ontdekt dat daar niemand elkaar verstaat vanwege de harde muziek. In de discotheek ontmoet ze Manu, een dealer...

Mijn mening:
Een aardig boek, de problemen die Elien ondervindt zijn reëel. Telefoneren kan ze niet, evenmin kan iemand haar roepen, een auto die snel de hoek om komt scheuren hoort ze niet, ze ontsnapt vaak op het nippertje aan een aanrijding. Sommige mensen haken af als ze ontdekken dat Elien zo slecht hoort. En... het probleem een vriendje te krijgen die het niet gek vindt dat ze zo langzaam praat of die het niet erg vindt dat ze altijd naar zijn lippen kijkt...

Op zich geeft dit wel inzicht in de wereld van een slechthorende maar het is een beetje makkelijk geschreven. The good guy's versus the bad guy's. Het is allemaal erg braaf en een beetje simpel gesteld. Maar ja, het is wél een kinderboek en misschien lees ik het met te volwassen ogen.
Het einde is wel verrassend.


ISBN 9065659277 | Gebonden | 188 pagina's | Uitgeverij Allmedia | september 1999
Leeftijd: 13+

© Dettie, december 2004


Lees de reacties op het forum en/of reageer: