Dirk Bracke
Blinde woede
We gaan een half jaar terug, en maken kennis met een aantal zestienjarigen. Lena en haar vriendin Joyce zijn de belangrijkste meisjes. Bij de jongens zijn dat Nicolas en Fred.
Lena doet een vreselijke ontdekking: ze heeft een aangeboren oogziekte, en zal binnen niet al te lange tijd blind zijn. Ze ziet al erg slecht. Als de ellende begint komt Nicolas op school. Hij is een bedrieger. Zijn klasgenoten weten niet dat hij van een andere school weggestuurd is wegens diefstal. Zij zien alleen een toffe gozer, wereldwijs, altijd geld op zak, en een succes bij de meisjes. Nicolas steelt nog steeds, al is hij wel bereid om op een andere manier zijn geld te verdienen: hij maakt muziek op straat. Als hij ontdekt dat Fred dat ook doet, weet hij hem al snel te strikken. Maar het levert niet veel op.
Als hij ontdekt dat Lena prachtig kan zingen, weet hij: dat is de oplossing, en hij werkt zich in een goed blaadje bij het meisje. Zij denkt dat hij verliefd is, en valt zelf voor hem. En ze wil de jongens best helpen met geld verdienen op straat. Zij zal zingen.
En dan wordt zij ontdekt: een zangmanager wil verder met haar. Alleen met haar, niet met de jongens. Ze doet haar best om hen er toch bij te betrekken maar op het moment dat ze verneemt dat Nicolas haar bedriegt is het over met de liefde. Wat ze niet beseft is dat die jongen echt compleet niet deugt en alleen maar dollartekens voor zich ziet. Lena is een naïef meisje, ze trapt er dus weer in als dan Fred zijn kans schoon ziet en haar probeert te versieren.
Dan vindt het festival van Pukkelpop plaats. Lena laat zich overhalen toch te gaan ondanks haar handicap. Fred zal haar immers helpen? Natuurlijk konden ze niet voorzien dat er een ramp zou gebeuren, en dat het zover zou komen dat ze naar een pistool zou grijpen.
Het in de proloog verklappen van de afloop, is een keuze die je maakt om te voorkomen dat het een boek soort thriller gaat worden. Het moet de bedoeling zijn om uit te leggen hoe het meisje tot deze daad komt. Het is immers iets wat wel eens gebeurd is in de werkelijkheid. Hoe komt een jongere er toe? Dus verwacht de lezer dan een soort uitleg, een verantwoording. Natuurlijk kan er nooit een rechtvaardiging zijn. Zoiets doen is gewoon hartstikke fout. Punt. Kunnen we begrip krijgen voor het meisje door het verhaal?
Daar komt het mankement van het boek aan het licht: het zou een psychologisch portret moeten zijn, we zouden moeten kunnen vóelen waarom Lena hiertoe overgaat. In haar wezen kruipen, meeleven in haar ellende van het blind worden en alle gevolgen daarvan. De feiten zijn er wel, heel sec, maar het wordt niet invoelbaar. Het kunstje ‘show, don’t tell’ kennen de twee schrijvers duidelijk niet.
Jammer. Al rest sowieso de vraag of je een onderwerp als dit in een boek voor jongeren moet behandelen.
ISBN 9789462343412 | Hardcover | 208 pagina's | Uitgeverij Abimo | maart 2015
Leeftijd: 14+
© Marjo, 15 mei 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Blinde woede
Het is het verhaal over Lena die aan een oogziekte lijdt waardoor ze langzamerhand blind wordt. Ze heeft een heel fijne, goed vriendin, Joyce, die altijd voor haar klaarstaat en haar overal naar toe brengt. Joyce vindt dat de gewoonste zaak van de wereld. Lena's ouders zijn rijk, ze verdienen als juweliers meer dan goed hun brood. Vanwege haar ziekte is Lena's moeder wat overbezorgd maar wel realistisch. Lena is een mooie meid, kan goed meekomen op school en heeft bovendien een prachtige stem.
Haar nieuwe klasgenoot Nicolas is erg aardig tegen haar, vooral nadat hij haar heeft horen zingen. Wat ze niet weet is dat hij haar probeert te versieren uit eigenbelang. Hij doet net alsof hij ook rijke ouders heeft, zijn vader heeft een hoge functie bij een bank, zegt hij... maar in feite heeft Nicolas geen cent en is hij vanwege veelvuldig diefstal van zijn vorige school verwijderd. Lena kan hem mooi aan inkomen helpen. Hij palmt haar in zodat ze flink verliefd op hem wordt en weet haar zover te krijgen dat zij met hem en klasgenoot Fred op straat gaat optreden. Ze verdienen in die paar uur flink wat geld dankzij Lena's prachtige stem.
Maar dan wordt Lena ontdekt en krijgt een geweldig aanbod. Haar ontdekker wil echter de jongens er niet bij te hebben, ze zijn niet goed genoeg, in de opnamestudio's zitten veel betere muzikanten die haar kunnen begeleiden. Nicolas en Fred zijn kwaad en willen dat Lena hen er ook bij haalt, maar helaas het lukt haar niet om de jongens mee te krijgen in haar klim naar succes. Maar dat ligt niet aan haar...
Het is allemaal een beetje knullig verteld. Het verhaaltje is dun en nogal cliché. Gladde jongen versus onschuldig nagenoeg blind meisje. Hoe glad Nicolas is ontdekken we later. Hij doet erg vervelende dingen en is constant op eigenbelang uit. Fred is uit ander hout gesneden, hij is veel aardiger, maar alles pakt ook voor hem verkeerd uit... Ook op hem heeft Nicolas een vernietigende invloed.
Het einde is aan het begin van het boek al verteld, maar of je na het lezen van het verhaal kunt vaststellen dat er daadwerkelijk een reden was om twee mensen neer te schieten... Absoluut niet! Ik ben dus eigenlijk ook woedend maar dan op de auteurs. Hoe halen ze het in hun hoofd om zo'n verhaal te schrijven? Bovendien voor een leeftijdsgroep die dankzij de pubertijd toch al zo kwetsbaar is. Is dit nu de ultieme oplossing om wraak te nemen? Gewoon twee jongens neerschieten? Nee, het is een idiote, ongeloofwaardige en veel te gewelddadige oplossing. Totaal misplaatst en een erg slecht voorbeeld voor jongeren, die zeker in dit facebook- twittertijdperk, mogelijk zelf ook wel het slachtoffer worden van mensen die misbruik van situaties maken of misplaatste competities voeren.
Een pistool leegschieten op iemand lost niets op en maakt dat degene die zo vervelend bezig waren geen verantwoording voor hun daden hoeven af te leggen, want ze zijn er niet meer. Alleen de dader van de schietpartij zit met de gevolgen en kan de straf gaan uitzitten. Dáár hadden de schrijvers goed op moeten wijzen en een heel andere oplossing moeten zoeken waarmee zowel Lena als de jongens gebaat waren. Dat hoeft helemaal geen softe aanpak te zijn. Maar iemand neerschieten... nooit. Het is te gek voor woorden.
Het verhaal zelf is bovendien ook erg zwak geschreven. De laatste boeken van Bracke en Van Campenhout balanceren sowieso aldoor al op het randje van geloofwaardigheid en lijken vaak te snel geschreven. Dit boek zal ik zeker niet aanraden maar vooral afraden. Het slaat nergens op.
ISBN 9789462343412 | Hardcover | 208 pagina's | Uitgeverij Abimo | maart 2015
Een deel uit de portretserie | Leeftijd: 14+
© Dettie, 12 mei 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Sweet Sixteen
Maar dan krijgen ze een nieuwe jonge en aantrekkelijke leraar, Jonas Bolen, en binnen de kortste keren is Siska tot over haar oren verliefd op hem. Er is echter wel een probleem... Jonas is getrouwd en heeft een klein zoontje dus het kan nooit wat worden. Ze moet die verliefdheid maar snel overwinnen. Deels vindt ze het zelfs vervelend dat ze verliefd is op Jonas, want ze wil trouw zijn aan Mats, ook al zoenen ze haast nooit.
Maar als Jonas haar naar huis brengt in zijn auto nadat ze op zijn zoontje heeft gepast en haar vertelt dat hij haar erg leuk vindt, en haar dan stevig zoent, smelt ze weg. Binnen de kortste keren belandt ze in zijn bed en maken ze steeds opnieuw geheime afspraakjes. Siska loopt op wolkjes en dagdroomt van een leven met haar grote liefde. Ruth, haar vriendin, is ook helemaal weg van Jonas en wringt zich in allerlei bochten om zijn aandacht te trekken, tot ergernis van Siska. Maar ze kan moeilijk vertellen dat hij háár, Siska, leuk vindt, want hun verhouding moet natuurlijk geheim blijven.
Maar dan komen de eerste anonieme dreigberichtjes op haar sms binnen, met foto's van haar en Jonas bij de bestelwagen waarin ze hun eerste vrijpartij hadden. Bij de foto's staan niet mis te verstane teksten. Wat moet ze nou? Ze wil zich niet laten intimideren en boven alles wil ze Jonas niet kwijt.
Ondertussen heeft ze ook problemen met Ruth, zij blijft zo lang aandringen dat zij ook wel eens wil oppassen dat Jonas er niet onderuit kan. Siska vertrouwt haar brutale, sexy vriendin niet helemaal. Is dat wantrouwen terecht?
Het boek is geschreven in een stijl van 'grote stappen, snel thuis'. Niets geen zinderende aanloop of Jonas en Siska wat krijgen met elkaar. Nee, binnen de kortste keren liggen ze in elkaars armen en vrijen ze de wereld bij elkaar. Het verhaal is verder niet heel erg ingewikkeld of aangrijpend, ondanks Siska's latere emotionele verwarring, en alles is in klip en klare taal geschreven.
In dit boek vertellen zowel Siska als Jonas hun verhaal. Siska is het dromerige schoolmeisje dat niet weet wat haar overkomt. Ze is doldwaas verliefd, Jonas is haar eerste vriend met wie ze het bed deelt en denkt dat alles wat hij zegt waar is, ze is alleen wel jaloers op Ruth, gek genoeg niet op Jonas' vrouw. Ergens diep in haar knaagt het wel een beetje maar zo gauw ze Jonas ziet is alle twijfel weer verdwenen. Jonas daarentegen weet heel goed dat wat hij doet eigenlijk niet kan maar ja, de keus tussen een onwillige vrouw en een willig aantrekkelijk jong meisje is gauw gemaakt. Hij praat zichzelf schoon en meer dan dat, die Ruth is ook wel heel erg mooi. Maar Ruth is veel meer door de wol geverfd...
Het verhaal balanceert op het randje van het aannemelijke. Het kan allemaal wel maar het is een dunne draad waarover soms gewankeld wordt, een enkele keer wordt de rand bijna overschreden en lees je met licht opgetrokken wenkbrauw verder.
Toch, kan ik me voorstellen dat dit soort boeken erg geliefd zijn bij jongeren want het wordt allemaal in heel vlotte taal geschreven, zo ook dit boek. Het leest heerlijk weg, je kunt nauwelijks stoppen met lezen tot het verhaal uit is.
ISBN 9789059329638 | Hardcover | 222 pagina's | Uitgeverij Abimo | juni 2014
Een boek uit de Portret serie. Dat is een young adult reeks met actuele thema's | Leeftijd: 14+
© Dettie, 03 september 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Under Construction
We volgen Andreas tot en met zijn achttiende jaar, de leeftijd waarop een genderoperatie toegestaan wordt. Inmiddels heet hij Emma en heeft al heel veel gesprekken gevoerd met het genderteam, ook is het gebruik van hormonen al geruime tijd gestart. Emma kleedt zich al enkele jaren als vrouw en gaat ook als zodanig naar school.
Bij Elvire is het een heel ander verhaal. Zij groeit op bij een moeder die aan de drank en drugs is. Het is een enorme bende in huis en ze treft moeder vaak zwaar snurkend op de bank aan als ze weer eens haar roes ligt uit te slapen. Moeders vriendjes komen en gaan en enige controle op Elvire is er niet. Elvire gaat haar eigen gang en begint ook drugs te gebruiken. Aanvankelijk rookt ze alleen jointjes en slikt ze pillen. Door een akelige dealer raakt ze verslaafd aan de cocaïne. Ze kan niet meer zonder en doet alles om maar aan haar kick te komen. Ze steelt of biedt haar lichaam aan dealers aan, want geld heeft ze niet. Verbijsterend genoeg doet ze het heel goed op school, ze is erg intelligent maar komt niet meer uit de negatieve spiraal waarin ze is beland.
Emma en Elvire ontmoeten elkaar. Elvire is de enige die Emma echt accepteert zoals ze is. Elvire is op haar beurt blij met Emma's aandacht want in feite is ze erg eenzaam. Niemand is geïnteresseerd in haar, alleen in haar lijf en later in de drugs die ze dealt. Ze worden heel goede vrienden en bespreken met elkaar hun levensverwachting, doelen en mogelijkheden. Die zijn natuurlijk heel verschillend maar het raakvlak is dat ze beiden geaccepteerd willen worden om wie ze zijn. Elvire wil dat mensen, vooral haar moeder, haar eens echt zíen en Emma wil dat in feite ook. Ze willen verder, en Emma gaat langzaam maar gestaag door, het hoofd biedend aan plagerijen Ze wordt ernstig lastig gevallen door vervelende jongens die dat meisje met een piemel wel eens willen zien maar wijkt niet af van haar uiteindelijke doel, een meisje worden.
Elvire heeft het moeilijker, in zoverre dat ze vast zit. De man die haar van drugs voorziet is een ellendeling. Het gaat niet om haar maar om haar mooie lijf. Helaas kan Elvire niet meer zonder haar drugs dus geeft ze hem haar lijf hoewel ze het afschuwelijk van zichzelf vindt. Als Elvire eindelijk hulp krijgt, zorgt diezelfde man wel voor heel akelige gebeurtenissen. En dan grijpt Emma in... en dat heeft verstrekkende gevolgen.
Dirk Bracke schrijft altijd boeken over jongeren die het niet makkelijk hebben. Hij schuwt daarbij de harde realiteit niet en noemt de dingen ook gewoon bij de naam. Van hem heb ik de boeken Stille lippen, over een doof meisje, en Buitenbeen, over een meisje in een rolstoel, gelezen. Beiden zeer de moeite van het lezen waard.
De schrijver doet altijd veel onderzoek voor zijn boeken. Hij voert o.a. diverse gesprekken met jongeren waarover hij wil schrijven. Ook reed hij bijvoorbeeld mee met de politie door Brussel om de jongerenproblematiek te leren kennen, zodat hij goed weet hoe de wereld van de jongere is waarover hij wil schrijven. Daarom is het aannemelijk dat hij voor dit boek Under Construction ook het nodige voorwerk heeft gedaan hoewel dat nergens bevestigd wordt.
Toch heb ik deze keer het idee dat zijn informatie mogelijk eenzijdig was. Emma wordt als een wel érg meisjesachtig meisje neergezet. Haar kamer moet roze en ze lijkt zich met weinig anders dan met haar uiterlijk bezig te houden. Een nieuw jurkje, meisjesslipjes, bh's, nieuwe schoenen met hakken die zo lekker klik-klakken, ze draagt zelfs stiletto's, oorbellen, haardracht, nagellak, remover, alles komt voorbij. Zijdelings wordt de invloed van de hormonen vertelt, Emma is wat huileriger en gevoeliger. De transformatie van man naar vrouw wordt wel besproken maar meer 'technisch' dan emotioneel. Die informatie is ook bij Wikipedia te vinden. De gesprekken met het genderteam worden genoemd maar dat is het dan ook. Heel bizar vond ik het feest waarop opa en oma en tante en oom waren uitgenodigd waarbij Emma hen opwachtte in haar jurk terwijl zij van niets wisten. Kan me niet voorstellen dat zoiets gebeurt.
Het is duidelijk dat de schrijver veel meer bekend is met het drugswereldje. Elvire is in dit boek veel interessanter dan Emma. Haar gevoelens, het gebruik van de drugs, het gebruik van haar lijf en de vindingrijkheid om aan drugs te komen zijn veel realistischer beschreven dan de verhalen rond Emma. In feite is dit boek ook meer Elvire's verhaal dan dat van Emma, hoewel Emma op het eind een heel belangrijke - maar ongeloofwaardige - wending aan het verhaal geeft.
Het te prijzen is dat Dirk Bracke dit onderwerp, transseksualiteit, kiest voor zijn boek, maar deze keer slaat hij de plank mis. Dit onderwerp, transseksualiteit, verdient betere en uitgebreidere aandacht dan nu in dit boek gegeven wordt. Het verhaal is nu teveel op uiterlijke dingetjes gefixeerd, alsof elke transgender niets liever wil dan nepnagels en sexy jurkjes. Het wordt bijna een parodie op transseksualiteit en dat kan de bedoeling toch niet zijn. Emma verdient een eigen, beter boek.
ISBN 9789059085039 | Paperback | 197 pagina's | Davidsfonds Uitgeverij | oktober 2013
Leeftijd: 14+
© Dettie, 02 november 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Buitenbeen
Op school heeft ze een goede vriendin, Kathleen die er nooit een punt van maakt dat Delphine gehandicapt is. Ze wacht haar 's ochtends op en helpt haar de klas in, het is de gewoonste zaak van de wereld. Jammer genoeg is niet iedereen zo. Klasgenoot Boris bijvoorbeeld, noemt haar Alonso, naar de beroemde autocoureur, en treitert haar vaak.
Delphine heeft er een enorme hekel aan als mensen haar overdreven bezorgd behandelen of naar haar staren. Ze is gewoon iemand die niet goed kan lopen en haar ene hand werkt niet altijd mee, maar in haar hoofd zit alles goed. Ze wil ook niet dat ze extra positief behandeld wordt en gaat gelijk naar de gymleraar als hij haar een acht heeft gegeven. Dat klopt niet want ze kan nauwelijks iets in de gymzaal.
Tot haar verrassing en vreugde krijgt ze een e-mail van iemand die met Steven Spielberg gewerkt heeft, is ze geïnteresseerd in een filmrol? Wil ze auditie doen? Ondanks dat ze niet weet hoe diegene aan haar mailadres komt en wie het is, reageert ze positief op de mail en droomt over een mooie carrière als filmster. Ze wil zo graag ook eens als een mooie meid gezien worden. Maar als ze hoort dat een meisje van haar klas ook benaderd is, zakt de moed in haar schoenen maar toch blijft er een sprankje hoop...
Als meid van bijna vijftien begint ze ook de jongens met andere ogen te bekijken. Kathleen heeft hele verhalen over haar vriend Matt en hoe ze zoenen en dat ze het moeilijk vindt dat Matt méér wil dan zoenen. Delphine vraagt zich af of jongens haar wel willen. Die leuke jongen die zo geïnteresseerd naar haar keek toen ze in de auto zat bijvoorbeeld, zou hij haar ook leuk vinden als hij ziet dat ze in een rolstoel zit? Ze krijgt het antwoord op een grote fuif die de scouts organiseren. - Ook al zoiets, iedereen vindt het vreemd dat ze daar naartoe wil. Ze kan toch niet dansen? Wat moet ze daar dan? - De leuke jongen kijkt weg en doet alsof ze niet bestaat. Gelukkig ontmoet ze op diezelfde fuif Robin, eveneens gehandicapt maar dan aan zijn handen, hij heeft nauwelijks vingers. Hij is erg aardig, het klikte enorm tussen die twee en dankzij Robin onderneemt Delphine dingen die ze van zichzelf nooit verwacht had...
Dirk Bracke heeft dit boek in geschreven naar aanleiding van verhalen van kinderen met een handicap. Zij wilden met hun verhaal naar buiten komen en wisten goed op welke manier ze dat wilden doen. Hun droom was... een boek, met een mooie cover, uitgegeven bij een echte uitgeverij. Ze gingen op zoek naar een jeugdauteur en uiteindelijk kwamen ze uit bij Dirk Bracke. Hij luisterde naar hun verhalen en voor hij het wist zat hij al te schrijven. Het resultaat is dit erg prettig leesbare boek geworden.
Natuurlijk staat in dit boek leven met een handicap en hoe iedereen daarmee omgaat centraal. Je leert uit dit verhaal wat er bij gehandicapte jonge mensen speelt, hoe vervelend het betuttelen kan zijn, hoe lastig al die bezorgdheid van ouders kan zijn. In het geval van Delphine bijvoorbeeld, die dankzij haar handicap toch al zo'n onvrij leven heeft, is het extra lastig dat ze steeds opnieuw duidelijk maken aan haar vader en moeder dat ze niet overal bij hoeven te zijn. Delphine durft niet eens over haar vriendschap met Boris te praten uit angst dat haar moeder het afkeurt. Verder lees je over de enorm pijnlijke opmerkingen die mensen kunnen maken, over leuke kleding en vrijen, kun je dat laatste wel met een handicap?
Doorheen het verhaal is er de filmauditie en dat is het andere thema. Je voelt al vrij snel dat er iets niet klopt... Dat verhaal wordt er een beetje tussendoor gefrommeld en wat afgeraffeld. Op dit minpuntje na is het verder een erg prettig, vlot geschreven verhaal dat jongeren zeker zal aanspreken.
De uitvoering van het boek verdient ook een groot compliment, het ziet er namelijk erg mooi en verzorgd uit. Het boek is in hardcover uitvoering met een 'leeslint' van elastiek dat je over de pagina kunt schuiven. Zo heb je een boekenlegger die er ook voor zorgt dat je bladzijde niet omwaait als je bijvoorbeeld buiten zit te lezen.
Het is een boek uit de Portret serie. Dat is een young adult reeks met actuele thema's
ISBN 9789059322776 | Hardcover | 136 pagina's | Uitgeverij Abimo | september 2012
Eerder uitgegeven in 2006 l Bij het boek kan een les/werkboekje aangeschaft worden | Leeftijd: 13+
© Dettie, 01 maart 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Henna op je huid
Bracke snijdt altijd een actueel onderwerp aan, en daar probeert hij dan de jeugd mee te amuseren. Maar ook hoopt hij dat er iets geleerd zal worden. Zonder belerend vingertje gelukkig.
In dit boek heeft hij het over de problematiek van de Marokkaanse immigranten, met name de tweede generatie. Zij zitten tussen wal en schip: thuis heerst de islamitische cultuur, maar op straat en op school komen ze in aanraking met het Westerse leven.
Touria is zo'n meisje: ze draagt een hoofddoek, en houdt zich aan de wetten van de islam. Maar op school gaat ze om met Vlaamse meisjes en jongens, en natuurlijk wil ze daar bij horen. Maar haar vader is streng: een meisje hoort zich zedig te kleden, en ze mag nooit alleen met een jongen zijn. Touria neemt haar toevlucht tot stiekem gedrag: thuis draagt ze de hoofddoek en de bedekkende kleren, maar onderweg naar school gaat ze zich bij een vriendin omkleden, en loopt dan in een kort rokje met daarop een topje rond op school, met loshangende haren. Klasgenoot Seppe is verliefd op haar en zoekt toenadering. Dit leidt tot nog meer slinks gedrag en natuurlijk kan het niet onopgemerkt blijven. Behalve dat ze klappen krijgt, vooral van haar oudere broer, wordt ze ook regelmatig buitengesloten. Ze is opstandig, waarom kan ze niet een westers meisje zijn en toch ook de islam handhaven?
Het thema is interessant. Het is heel moeilijk voor de tweede- en derde generatie immigranten. Wat Bracke ook aan de orde stelt is de dubbele moraal die vooral islamitische mannen erop na houden.
De enige opmerking die ik heb is dat Bracke soms te simpel is in zijn taal en manier van vertellen. Hij onderschat de jeugd denk ik.
ISBN 9059081897 | Hardcover | 171 pagina's | Davidsfonds Infodok | 2005
Leeftijd: 14+
© Marjo, december 2006
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Zij en haar
Ze is nog erg bezig met het ongeluk van een paar jaar eerder waarbij haar beste vriendin omkwam; eigenlijk vraagt ze zich af hoe het komt dat zij nog dagelijks aan Margaux denkt, terwijl de mensen om haar heen haar al vergeten lijken te zijn.
Omdat een van haar vriendinnen zegt dat Tibo verliefd op haar is, besteedt ze meer aandacht aan hem. Ze krijgen verkering, vrijen ook, maar eigenlijk vindt Eve er niet veel aan. Ze laat het maar eventjes zo, en intussen krijgt ze steeds meer aandacht voor Céline, een meisje uit een hogere klas.
Céline heeft ook belangstelling voor Eve, die in verwarring raakt.
Haar belangstelling voor Margaux, en voor Céline, die doorwerkt in haar seksuele fantasieëen, en haar desinteresse voor Tibo of andere jongens.
Is ze lesbisch?
Dat is dan wel moeilijk: hoe reageert de omgeving erop? En ze wil graag kinderen, hoe moet dat dan?
Het verhaal zelf vind ik niet zo goed. Natuurlijk is het onderwerp er een die jonge mensen aan kan spreken (mij niet) en dan is het wel belangrijk dat er boeken zijn die dit openlijk bespreken, maar het verhaal kabbelt maar door, doet erg prietepraterig aan.
Aan het eind is er een nawoord van de Vlaamse vereniging voor andersgeaarde kinderen, met adressen en telefoonnummers. Tja, natuurlijk is dat goed, maar het ligt er wel dik bovenop.
ISBN 9059081234 | Paperback | 2004 pagina's | Davidsfonds Infodok | 2004
Leeftijd: 10+
© Marjo, juli 2005
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Stille lippen
De dovenclub vindt ze wel leuk maar zo saai. Ze wil graag meedoen met de horende wereld. Haar ouders zijn echter overbezorgd. Na lang aandringen mag ze mee met haar vriendin naar Moonstruck, een discotheek in de buurt. Ze is bang daar een buitenbeentje te zijn maar ontdekt dat daar niemand elkaar verstaat vanwege de harde muziek. In de discotheek ontmoet ze Manu, een dealer...
Mijn mening:
Een aardig boek, de problemen die Elien ondervindt zijn reëel. Telefoneren kan ze niet, evenmin kan iemand haar roepen, een auto die snel de hoek om komt scheuren hoort ze niet, ze ontsnapt vaak op het nippertje aan een aanrijding. Sommige mensen haken af als ze ontdekken dat Elien zo slecht hoort. En... het probleem een vriendje te krijgen die het niet gek vindt dat ze zo langzaam praat of die het niet erg vindt dat ze altijd naar zijn lippen kijkt...
Op zich geeft dit wel inzicht in de wereld van een slechthorende maar het is een beetje makkelijk geschreven. The good guy's versus the bad guy's. Het is allemaal erg braaf en een beetje simpel gesteld. Maar ja, het is wél een kinderboek en misschien lees ik het met te volwassen ogen.
Het einde is wel verrassend.
ISBN 9065659277 | Gebonden | 188 pagina's | Uitgeverij Allmedia | september 1999
Leeftijd: 13+
© Dettie, december 2004
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Het engelenhuis
"Het engelenhuis" bestaat echt, het is een soort internaat, voor meisjes in Beernem, België. Bracke is er geweest, en heeft dit boek geschreven omdat hij een beeld wilde geven van wat er achter de muren gebeurt.
Zijn boodschap is denk ik dat het weinig zin heeft de meisjes er op te sluiten en ze dan gewoon, zonder begeleiding, na een aantal maanden weer vrij te laten. Hij beschrijft de ervaringen van een paar meisjes die na ontslag steeds weer in hun oude fouten vervallen en op een dag weer opgesloten worden.
Net als zijn boek De olifanten, over kindsoldaten is ook dit boek confronterend, realistisch, maar deze werkelijkheid ligt wat dichterbij onze leefwereld. Schokkend, dat wel, maar leesbaar. Er is geen belerend toontje, maar toch zijn het wijze lessen voor jongeren.
ISBN 9059080610 | Gebonden | 225 pagina's | Davidsfonds Uitgeverij | juni 2003
Leeftijd: 14+
© Marjo, juni 2004
Lees de reacties op het forum en/of reageer: