Cis Van Peer

Toon alleen recensies op Leestafel van Cis Van Peer in de categorie:
Cis Van Peer op internet:

  Categorie: Recensies 13-15jr

Jimi Jimi


Voor lezers van 0 tot 99 jaar staat achterop het boek en ik denk dat het klopt hoewel ik geneigd ben het een boek voor oudere jongeren te noemen.

Het is een boek over een jongen van 12 jaar die het er erg moeilijk mee heeft dat zijn moeder is weggegaan.

Ze vertrok op 21 maart. Dat weet ik omdat het zo in mijn dagboek staat. En omdat er een nieuwe lente, een nieuw leven stond in haar briefje aan papa. Dat wist ik natuurlijk toen nog niet. Ik bedoel dat ik toen mama vertrok, nog niet wist dat ze een afscheidsbriefje aan papa had geschreven. En al helemaal niet wat erin stond. Ik heb het op een dag stiekem uit de prullenmand in papa’s bureau gevist. Papa had het weer eens met rode ogen zitten lezen. Dit keer had hij het nijdig tot een balletje verfrommeld en weggekeild. Het was helemaal verkreukeld toen ik het las. De inkt was op vele plaatsen uitgelopen.

Het zit nu in mijn geheime map. Daar zit ook mijn dagboek in. En het briefje dat mama voor mij achterliet. Toen ik dat had gelezen, begreep ik meteen dat mama nooit meer zou terugkomen. Nadat ik was uitgehuild, ben ik met dit dagboek begonnen. Wat ik die eerste avond heb geschreven, vertel ik liever niet. Dat is privé. Ik kan wel zeggen dat het niet allemaal even fraai is. Maar al de rest is een open boek, om het zo maar eens te zeggen.


De jongen schrijft aan Jimi.

Voor wie het nog niet  heeft begrepen: Jimi is mijn dagboek. Het is onzin om elke avond 'beste dagboek' te schrijven. Alsof je zit te praten tegen een boek. Voor je het weet vertel je je leven aan een bord cornflakes en verklaren ze je gek.


De jongen hoopt aanvankelijk dat moeder terugkomt maar dat doet ze niet. Hij ziet z'n vader kapot gaan van verdriet en na bijna een jaar besluit hij om zijn moeder te gaan zoeken, het kan zo niet langer.
Maar dan staat er iets geschreven in zijn dagboek!  - Zijn vader zweert dat hij niet aan z'n dagboek geweest is. - In het  dagboek heeft Jimi een afspraak geschreven. De jongen moet naar het park komen...
Daar ontmoet hij inderdaad Jimi, die hij daarna nog vele keren zal zien. Jimi is geen leuke vriend, geen vriendelijke man maar een zuipende chagrijn. Toch helpen Jimi en de jongen elkaar want ook Jimi heeft zijn verdrietige leven geleid.

Dit is het begin van een bizar maar ook erg ontroerend verhaal. De jongen wil zijn vrolijke lachende vader terug en dat lukt maar niet. Hij gaat op speurtocht, spreekt mensen die zijn moeder gekend hebben... was zijn moeder tegen hem en zijn vader zo anders? Waren zij te saai voor zijn moeder? Het was af en toe flink slikken, ik had erg te doen met het onzekere jongetje dat zo heel erg zijn best doet het verdwijnen van zijn moeder een plek te geven. Jimi is zijn tegenpool, hij vloekt, slaat grove taal uit tegen vrouwen, kan niet zonder zijn fles drank  maar ook Jimi heeft het nodige achter de rug en achter al zijn stekeligheden schuilt een andere Jimi die de jongen af en toe te zien krijgt.
Het eind van het boek kwam toch als een schok.

Heel mooi verhaal dat inderdaad voor elke leeftijd is, al zullen heel jonge kinderen het denkelijk niet begrijpen. Het laat zien hoe mensen omgaan met verlies. De een vloekt en tiert, de ander huilt alleen maar en is in zichzelf gekeerd en weer een ander zoekt om het verlies een plek te geven. De vele uitingen van verdriet zijn mooi weergegeven in dit verhaal.


ISBN 9789079422036 | Paperback | 119 pagina's | Cocos | augustus 2009
Leeftijd: 13+

© Dettie, 30 maart 2010


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Jimi Jimi


De hoofdpersoon in dit verhaal is een ‘ik’ zonder naam. En pas na een pagina of twintig vernemen we dat het een jongen is. Niet dat het verschil maakt.
Niet weten hoe hij heet, maakt het verhaal dat hij vertelt nog indringender. Dat verhaal gaat over het afscheid van zijn moeder. Die is op een dag vertrokken, en het ziet er niet naar uit dat ze terug komt. Hij en zijn papa horen niets meer van haar,  haar afscheidbriefjes waren en blijven het laatste. Het gemis van zijn moeder is een kant van het verhaal, zijn last wordt nog groter doordat het voor zijn vader is ‘ alsof zijn wereld vergaat’.

‘Ik wist soms niet waardoor mijn hart meer brak. Mama’s vertrek of papa’s verdriet.’


Om zichzelf staande te houden zoekt hij zijn toevlucht tot een dagboek, dat hij Jimi noemt. Groot is zijn verbazing als er op een dag een antwoord in geschreven wordt!
Jimi blijkt te bestaan, het is een oude knorrepot, die de jongen wel helpt, maar dat misschien liever niet zou doen. Hij zit met een eigen verdriet. En welja,  dat belandt ook nog op het bordje van de jongen. Het is een wonder dat hij overeind blijft. Maar niet alleen dat, hij blijkt een steun voor zowel zijn vader als voor Jimi, al lijkt het anders. De jongen blijft hardnekkig zoeken naar zijn moeder, al was het maar om zijn vader te helpen. Maar hij praat er niet over. Alleen met Jimi.
Samen volgen ze sporen uit mama’s verleden langs de toneelvereniging, naar haar werkkring, naar de bar waar zij -alleen!- naar toe ging, en de kledingzaak waar ze graag inkopen deed.
Maar het is niet zozeer zijn moeder die hij leert kennen, het lijkt meer op een zoektocht naar zijn eigen ik. Hij leert omgaan met verdriet, wordt in korte tijd bijna volwassen. Jimi blijkt bepaald filosofisch te zijn.

‘Tja, volgens je papa zou het  ook allemaal overgaan, niet?’
‘Wat bedoel je?’
‘Dat je papa niet alles weet.’
‘Ik had me kabouters anders voorgesteld,’ probeerde ik.
‘Hé, knul, het leven loopt niet altijd zoals je zelf verkiest.’


En dat is hetgeen de jongen uiteindelijk begrijpt. Hij beseft dat de wereld niet om hem draait. Zo wordt het verhaal behalve een verhaal over omgaan met verlies, ook nog een coming-of-ageverhaal. En dat is zeker niet geschikt voor jongere lezers. Waardoor het ook minder geschikt is voor de Nederlandse jongere lezer is het gebruik van Vlaamse woorden en uitdrukkingen, bijvoorbeeld ‘ik zie je graag’; titularis; binnengeraken; het onder de markt hebben; en wat is een immokantoor?

De jongen vertelt zijn verhaal achteraf. Dat wil zeggen dat hij kennis heeft van de afloop. Iets wat de lezer niet weet. De dagboeknotities zijn wel van de periode waarover hij vertelt.  Ik  krijg het idee dat Jimi een alterego is, een manier om zich door deze moeilijke periode te slaan. Ook de verhalen van Jimi immers, over de eerste wereldoorlog kunnen evengoed van opa Fik zijn. Zelfs dat die oorlog erbij gehaald wordt is erg Vlaams.
Maar voor de juiste doelgroep is het zeker de moeite waard: een mooi, ontroerend verhaal.


ISBN 9789079422036 | Paperback | 119 pagina's | Cocos | augustus 2009
Leeftijd: 13+

© Marjo, 01 februari 2011


Lees de reacties op het forum en/of reageer: