Het heksenalfabet
Caitlin Kittredge

In de stad Lovecraft is het leven heel anders dan dat wij gewend zijn. De stad wordt geregeerd door een enorme stoommachine. Mensen die zich proctoren noemen houden toezicht. Het leven staat in het teken van wetenschap.

Wie in magie gelooft is strafbaar. Wie zich bezighoudt met het beoefenen ervan belandt op de brandstapel. Erover praten mag niet en zelfs gedachten die te maken hebben met magie zijn verboden. Magie bestaat niet. De bevolking van het stadje met de lieftallige naam wordt kort gehouden en er zijn veel regels die nageleefd moeten worden. Wie zich niet houdt aan de regels wordt streng gestraft.

Dat sommige mensen zich toch bezighouden met verderfelijke zaken komt door besmetting met het necrovirus. Wie eenmaal besmet is met het virus kan zijn of haar vertrouwde leventje vaarwel zeggen. Als je geluk hebt beland je in een gekkenhuis. Wie pech heeft brengt het er niet levend vanaf.

De moeder van Aiofe Grayson zit in een gekkenhuis. De familie van Aiofe heeft een ongebruikelijke variant van het necrovirus. Vanaf het zestiende levensjaar openbaart de ziekte zich bij hen. De broer van Aiofe, Conrad, is op deze leeftijd krankzinnig geworden en heeft Aiofe aangevallen. Nu is hij op de vlucht. Aiofe houdt nog steeds zielsveel van haar broer. Omdat hun moeder in het gekkenhuis zit en hun vader niets met hen te maken wil hebben, zijn ze samen in een weeshuis opgegroeid. Volledig op elkaar aangewezen. Conrad is een vader, moeder en broer tegelijk geweest voor zijn jongere zus. Aiofe wil dan ook niets liever dan hem vinden. Daar heeft ze alles voor over.

Op een dag ontvangt Aiofe een brief van haar broer. Hij stuurt wel vaker via mysterieuze wegen post maar deze brief is anders. Het is een kreet om hulp. Conrad roept haar op naar het dorp Arhkam te komen en het heksenalfabet op te sporen. Aiofe geeft gehoor aan deze oproep en gaat samen met haar beste vriend Cal op weg. Eerst moeten ze zich buiten hun veilige omgeving wagen en dat is erg gevaarlijk. In de delen van de stad waar de schaduw overheerst, huizen griezelige wezens en dubieuze mensen. Uitschot is het. Mensen en creaturen die het op onschuldigen hebben voorzien. Het is dan ook moeilijk om een betrouwbare gids te vinden en uiteindelijk moeten Aiofe en Cal er maar vanuit gaan dat leeftijdsgenoot Dean te vertrouwen is. En dan begint het drietal aan een wonderbaarlijke tocht. Een reis zo bizar dat het haast onmogelijk is om te blijven geloven dat magie niet bestaat. Ondertussen komt de zestiende verjaardag van Aiofe steeds dichterbij.

Dit wonderlijke verhaal is een beetje een mengelmoes van een fantasy-verhaal met een sprookje. Een mengeling tussen de Kronieken van Narnia, de tovenaar van Oz, Sneeuwwitje en Alice in Wonderland. Het griezeligste wezen in het boek doet zowel aan een zombie als aan een vampier denken.

Het boek leest soepel weg ondanks het feit dat het verhaal niet altijd goed te begrijpen is. Ik heb het idee dat de auteur de door haar gecreëerde wereld haarscherp voor zich ziet maar ze weet het niet goed aan de lezer te beschrijven. Normaal gesproken creëer ik altijd een beeld in mijn hoofd bij wat ik lees en dat lukte me dit keer niet. Hierdoor kreeg het verhaal niet voldoende grip op me.

Het verhaal gaat over liefde. In de eerste plaats over de liefde van Aiofe voor haar moeder en broer maar ook over verliefdheid. Aiofe voelt zich aangetrokken tot Dean maar weet niet of hij haar liefde wel waard is. Is hij te vertrouwen? Cal daarentegen ziet ze als een broer. Iedereen behalve Aiofe heeft door dat Cal verliefd op haar is. Er ontstaat regelmatig wrijving tussen de twee jongemannen. Cal en Dean zijn elkaars tegenpolen. Deze verhaallijn, één meisje dat moet kiezen tussen twee totaal verschillende jongens is iets wat de laatste jaren veelvuldig in young-adult boeken wordt toegepast. Het is een stijl die werkt, ook in dit boek krijgt het verhaal hierdoor wat meer body. Een ander thema in dit boek is onderdrukking. Lovecraft is in feite een dictatuur.

Het heksenalfabet is een ongebruikelijk verhaal en met name geschikt voor jongeren met een levendige fantasie. Het open eind doet vermoeden dat de schrijfster aan een heuse reeks denkt.

ISBN 9789048813377 | Paperback | 480 pagina's | Uitgeverij Moon | juni 2012
Vertaald door Lia BeltVanaf 14 jaar

© Annemarie, 08 juli 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Het heksenalfabet
Caitlin Kittredge

Lovecraft. Zo heet het stadje waar het verhaal zich afspeelt. Lovecraft is een bekend griezelverhalenschrijver, het is dus vast niet zomaar gekozen. Een griezelverhaal dus?
Het is niet zo prettig wonen in de stad als je niet bent zoals iedereen. Als je niet doet wat de protoren, de leiders, vinden dat goed voor je is - en de proctors keuren magie en bovennatuurlijke zaken ten strengste af!  Als je zoals Aoife een gekke moeder hebt, en zelf erg je best moet doen om normaal over te komen.
Ze is bijna zestien en eigenlijk verwacht ze dat ze op haar verjaardag bevangen zal worden door dezelfde gekte als die waar haar moeder aan lijdt. De oorzaak is het necrovirus, waardoor je waanideeën krijgt: je denkt dat je in het bezit bent van magische gaven. Aoifes broer is al verdwenen, niet op een prettige manier overigens.
Dan krijgt Aoife een brief  van hem: als ze wil voorkomen dat ze zelf ook gek wordt – last krijgt van een bizarrerie - , dan moet ze op zoek naar het heksenalfabet.
Gelukkig hoeft ze niet alleen op pad: met haar beste kameraad Cal loopt ze weg van kostschool. Ze vinden een gids, Dean, die hen zal begeleiden buiten de stad. Naar het ouderlijk huis waar Aoife haar vader hoopt te vinden. Ze komen in contact met het Milde Volkje. Eigenaardige wezens waar van Aoife niet helemaal zeker weet of ze het wel goed voorhebben met haar en haar vader.
Maar ook de proctors blijken niet meer te vertrouwen Wie is dat nog wel?  Gelukkig is Dean er nog…en Cal!

‘De mist was verleidelijk. Hij kuste mijn hand met kou en tooide mijn slordige vlecht met glinsterende druppeltjes. Hij trok me dieper de boomgaard in, tot ik zelfs de rafelige weervaantjes op de spitsen van Graystone uit het oog verloren was. Ik had het gevoel dat ik kon lopen en dolen tot ik een nieuw pad vond, een pad dat wegleidde van het leven van Aoife Grayson naar de landen van de nevel, waar,  had Nerissa een keer had gezegd, verloren zielen doolden, slapeloos en onopgeëist.’

Het zijn zulke stukken tekst die het lezen aangenaam maken, maar het is toch al een lekker spannend en fantasierijk verhaal, met goed uitgewerkte karakters en met onverwachte wendingen.  Volop magie, en vreemde wezens, die niet altijd goedgezind zijn.
Het lijkt me wel dat je tegen horror moet kunnen: sommige scènes zijn zo levendig beschreven dat je het voor je ziet en dan is een film van Stephen King er niets bij!
Het zou een heerlijke griezelfilm kunnen worden, maar het is tegelijk een lekker romantische verhaal, dat een open einde heeft. Komt er nog een tweede deel?

ISBN 9789048813377 | Paperback | 480 pagina's | Uitgeverij Moon | juni 2012
Vertaald door Lia Belt Vanaf 14 jaar

© Marjo, 07 september 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer: