Je blijft
Anna Drijver

Daaf en Dora behoren tot dezelfde vriendengroep. Tijdens een vakantie naar Legoland in Denemarken slaat de vonk over. Ze zijn onafscheidelijk. Zoals Dora zegt: Ze passen als Duplo in elkaar. Allebei zijn ze op zoek naar een baantje wanneer ze stuiten op een wat ongebruikelijke advertentie. Er wordt gevraagd naar sprekers op uitvaartdiensten voor mensen zonder nabestaanden. Twee sollicitatiebrieven gaan de deur uit. Daaf gaat eerst op gesprek en Dora volgt. Ze worden allebei aangenomen. Elke dienst weer proberen ze een mooie en passende voordracht te houden. Dan staat Dora achter de katheder en komt niet uit haar woorden. Dit keer is het geen afscheid van een onbekende. Het is Daaf die is overleden. Daaf van Dora. Het is de tweede keer in haar leven dat Dora een geliefde verliest. Haar vader stierf toen ze nog maar een jong meisje was. Ze praat hier nooit met iemand over en heeft alles omtrent de dood van haar vader verdrongen.

Dora verliest zichzelf in het verdriet om Daaf. Ze probeert zich staande te houden maar telkens komt weer de val. Vrienden doen hun best haar te steunen. Haar moeder neemt haar mee naar het ouderlijk huis om haar weer even kind te laten zijn. Maar hoe goed bedoeld het ook allemaal is, Dora wil nergens zijn en slaat letterlijk op de vlucht. Totaal uitgeput belandt ze vele kilometers van huis in een vreemde omgeving. Vindt ze daar de hulp die ze nodig heeft?  Het verhaal ontrafelt wat er met haar vader is gebeurd en ook hoe Daaf is overleden.

De gebeurtenissen in dit boek zijn niet chronologisch. De gedachtegang van de verwarde Dora springt heen en weer tussen heden en verleden. Hier gaat het in sommige boeken mis maar Anna Drijver weet het duidelijk te houden. Terugbladeren is niet nodig. De schrijfstijl van dit boek is luchtig maar elke zin is met zorg gekozen. Een verdrietig verhaal dat tegelijk vrolijk is. Dat is toch een knap staaltje schrijverskunst. De personen in het boek zijn rond de vijfentwintig. De vriendengroep haalt nog wel eens herinneringen op en bespreekt dan televisieseries en boeken uit hun jeugd. Een aantal van deze herinneringen deel ik, al ben ik wel een zevental jaar ouder, en het gevoel van herkenning maakt het boek des te leuker. Voor andere leeftijdsgroepen is het boek echter ook de moeite waard. De schoonheid van dit boek zit hem in de rauwe puurheid. Het is niet moeilijk om je in het verdriet van Dora in te leven. De gedichten die Daaf en Dora selecteren om tijdens de diensten voor te dragen worden de lezer gelukkig niet onthouden. Er zitten mooie bij. Bijvoorbeeld “Weggaan” van Rutger Kopland.

Een boek geschreven door een actrice (ze speelde in onder andere Bride Flight en Komt een vrouw bij de dokter). Ik wist niet wat ik daar van moest denken. Je kunt nu eenmaal niet in alles goed zijn. Dat geldt voor de meesten van ons tenminste. Voor Anna Drijver niet. Nee, het is niet altijd eerlijk gesteld in deze wereld. De sceptische gedachtes die ik had verdwenen als sneeuw voor de zon toen ik begon met lezen. Irritant maar waar: Anna Drijver kan schrijven. En wie dit juweeltje leest kan niet anders dan haar van harte succes met dit boek gunnen.

ISBN 9789048807178 | Paperback | 271 pagina's | Lebowski Publishers | november 2010
Vanaf 15 jaar

© Annemarie, 29 mei 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer: