Thijs Goverde

Toon alleen recensies op Leestafel van Thijs Goverde in de categorie:
Thijs Goverde op internet:

 

De glanzende stad De glanzende stad


illustraties: Charlotte Dematons


De eerste indruk is de beste, zegt men. Nou die is bij dit boek uitstekend. Mooie kleuren, een glanzende papiersoort (passend bij de titel?) en als je dan ziet dat de illustraties en de omslag van Charlotte Dematons zijn, dan wordt het een feest dit boek!

Het verhaal
In Twaalfhuizen zijn de mensen arm, zo arm dat er niets weggegooid wordt. Alles kan weer hergebruikt worden. Televisies, computers, dat soort dingen, dat kennen ze helemaal niet. En ook water was er erg schaars. In die omgeving hebben de kinderen niet veel anders dan de verhalen van de Oude Per. Die man vertelt graag en veel: verhalen over ridders en cowboys; over het schip de Titanic; over de jonge tovenaarsleerling die in zijn eentje de Duistere Heer versloeg; en de twee dwergen die op reis gingen naar het land van het Kwaad.
Sooike droomt mee, wat zou hij graag van die avonturen meemaken! Maar hij is slechts een simpele geitenhoeder. En niet de zoon van een timmerman, of een tovenaarsleerling.

‘Die Sooike, die heeft het wiel niet uitgevonden.’ zei men in het dorp. Daar hadden ze gelijk in, maar het was niet helemaal eerlijk want zelf hadden ze ook het wiel niet uitgevonden. Het bestond al vijfduizend jaar.’


Als op een dag Mex de Motorman in het dorp komt en de weg vraagt naar de Roestbergen, wordt Sooike erg nieuwsgierig. Hij loopt de weg op, samen met zijn geit Sancho, en gaat de richting in waar Mex verdwenen is. En dan ziet hij Mex staan, met een kapotte motor. En Mex is slim, die ziet wat voor kind Sooike is, die ziet Sancho, een lekker geitenboutje, en voor Sooike weet wat er gebeurt is hij al op weg naar de Glanzende Stad achter de Roestbergen.
Spannende avonturen volgen, waarin Sooike als een moderne Don Quichot met zijn geit Sancho zich op een wonderbaarlijke manier weet te handhaven.
Het is een heerlijk verhaal, met veel woord- en taalvondsten die een jonge lezer waarschijnlijk niet veel zullen zeggen, maar die toch erg leuk zijn. Goverde laat ook de geit aan het woord komen en dat levert heel leuke scènes op,  heerlijke humor:

‘Mijn leven is toch werkelijk geen lolletje, dacht Sancho.
Nooit geweest ook. Maar deze reis is wel het ergste, dat me ooit is overkomen. En het allerergste is dit vlot. Een gammel vlot in een giftig moeras, met een reus erop en een boze tovenaar. En een boef met trek in geitenvlees. En een zielig klein geitje. Kan het nog erger?
Ja hoor, dat kan best. Als het zo heet is, en zo vochtig dat je de longen uit je lijf hijgt van de hitte, ook al lig je zo stil als een rotte aardappel.
En nog erger is het als je niks te eten hebt.
En nog, nog erger: als een leger van steekbeestjes probeert je levend op te eten.
Nou, dat was het wel zo’n beetje. Erger kan écht niet.
Of wacht eens, toch wel!
Als die boze tovenaar de hele tijd met een tak tegen je hoofd zit te meppen. Moet je zien, hoe hij naar me kijkt – alsof hij er trots op is dat hij een arme geit zo plaagt.
Inderdaad keek Sooike best wel trots, want hij had net een mug zo groot als je duim bij Sancho’s oor weggemept.’


Ach dit is maar een klein stukje, het hele boek blijkt inderdaad een feest!


ISBN 9789025111656 | Hardcover | 142 pagina's | Uitgeverij Holland | oktober 2011
Leeftijd vanaf 10 jaar.Illustraties van niemand minder dan Charlotte Dematons

© Marjo, 25 oktober 2011


Lees de reacties op het forum en/of reageer: